IRISARRIKO TOBERETAKO KANTUAK

        (1883)

Aurthengo ihautirian, Irisarriko herrian,

Besta eder bat egin baitute gaztek elgarren artian;

        Holako guti gerthatzen baita

        Hoin justu lekhu batian.

Arribatzian plazara, eder zen hango entrada;

Musika eder konpleta bazen, oro behar zen bezala;

        Jende hainitzek erraiten zuten:

        Hauxe da hau pasturala.

Jaun gazte bat: Kapitaina, ordre ederrekin jina;

Iduri zuen hamalau urthez batailunian egona...

        Haren bestimenda fina

        Urhe zilharrez egina.

Berrogoi-ta lau dantzari: guziak ederki ari;

Gur eder batzu egin dituzte, dantza artetik elgarri.

        Hainitz ziren maithagarri,

        Orok anaiak iduri.

Bazen hainitz kabalier, ikhustia baitzen eder;

Atsegin frango egin baitute ikhusliar adixkider:

        Zaldi gainian kurrier,

        Jeneralak bezain fier.

Beztiturik bazen egun pasaturik ehun lagun.

Fama handi hau heda ditake Eskualherrietan urrun;

        Gaizkiko baikinen beldur,

        Amodioz oro legun.

Hori zen herriko besta, hortaz dudarikan ez da;

Zahar gaztiek atsegin zuten zeren izan den onesta;

        Guziak baltsan ohoratzen tut

        Erran gabe bederazka.

Mandozain batzu azkarrak, iduri katalandarrak,

Kuskulaz eta juarez beterik beren zaldien bulharrak;

        Harrabots horren indarrak

        Harritu ditu bazterrak.

Herriko jaun auzapheza, gizon perestu, onesta;

Haren gostura egin izan du gazteriak atzo besta;

        Berak ere idukitzen du

        Zuzenbideko intresa.

Herriko buruzagiak: oi, lehen laborariak!

Ohore hori ekhartzen baitu departamendu guziak;

        Jaun Prefetaz onetsiak:

        Primaren garhait sariak.

Hainitz jende, urrundanik, ikhustera bazen jinik;

Denbora huna izan baitugu, fortunak hala emanik;

        Ez dugu izan malurrik,

        Ez dugu deusen beldurrik.

Biba, biba Irisarri! oroz konpli dira jarri.

Amodioa atxikazue, orai bezela elgarri.

        Lanean hemen naiz ari

        Zahar gazten zerbitzari.