AINGERU BATI

Maite dut eta ezin erran

Aingeru bat maite dudala

Zeru garbiak arratsean

Izarra maite duen bezala!

Zer! ez da bada zorigaitza,

Mintzatu nahi, ezin mintza?

Non nahi naizen, gogoan dut

Gauaz, egunaz, aingeru hori;

Urrundik frango xede badut,

Bainan hurbildik ezin atrebi!

Hurbildik ezin atrebi!

Hurbildu-eta ez naiteke atrebi!

Igande bat zen ikhustean

Nik aingerua lehen aldikotz;

Haren itxura bihotzean

Geroztik hor dut eta bethikotz!

Meza zen hari aldarean,

Belhauniko zen othoitzean,

Gero behatuz zeruari

Agur ezti bat egorri zuen

Aingeru bere lagunari...

Ordu beretik maithatu nuen!

Orduan maithatu nuen

Ondikotz! nik orduan maithatu nuen!

Ez! gehiago mundu huntan

Esperantzarik ez da neretzat!

Hura hain gora! ni herrestan!

Nola gaitezke gu elgarrentzat?

Lurra gizonen da lekua,

Aingeruena da zerua;

Zertako zare zu zerutik

Lurrera jautsi, nere maitea!

Eta zertako bihotzetik

Hola dautazu khendu bakhea?

Zertako, nere maitea,

Khendu dautazu bihotzetik bakea?

Ur-ondotik osto-pean

Ikharan dago gaxo lantxurda;

Haize dorpeak ematean

Ohi beltzarat eror beldur da.

Maitea zutaz oroitzean

Beldur bera dut bihotzean;

Garbia zare, oi! behautzu

Lohirat eror, zuk, aingerua!

Ez beha lurra! beha zazu

Lurra ihesiz, beha zerua!

Ba! behautzu aingerua!

Ez beha lurra, behazazu zerua!