MARIA

Bertzek erran baitute

Nik baino lehen

Hainitz adituz dela hainitz ikhasten,

Uzte dut on den

Nik dakidan bezala guziek arren

Jakin dezaten...

Beraz aipha dezagun Maria nor den.

Aztal biribil eta

Zangar ertsia,

Eskuaren beteko zango bihia

Ttiki ttikia,

Golkoz aberats eta lerden gerria,

Erne begia...

Nolako panpina den horra Maria!

Erle bat da Maria

Etxe-barnean

Eta landan oro bat hari lanean

Behar denean.

Aphaintzeko pulliki behin astean.

—Noiz?... Igandean.

Uztai beharrik ez du soinaren pean.

Solas alegera bat

Erranagatik,

Irri freskorik baizik ez dut izan nik

Maria ganik.

Adiskidekin ez du handitasunik,

Bainan hargatik,

Ez erran Mariari solas arinik.

Mariak baratzetik

Badu berea,

Udan eta neguan lorez bethea

Errekartea.

Bere loren artean erdi gordea

Gaxo maitea!

Bera da pullitena hango lorea.

Mariak baldin badu

Moltsa joria:

Merkatura goateko badu saskia,

Xuri-xuria.

Arroltze lau dotzena, oilasko bia,

Salduz guzia,

Zertako den aberats horra Maria!

Jendek erranik ere

Hala eta hola...

Maria batzuetan, ez jakin nola,

Goibel dagola...

Bertzetan nigartto bat jausten zaiola...

Zer zaio axola?

Baluke nahi balu aise konsola.

Igandetan Maria

Zinez panpina,

Zapata xabalekin soinmotx urdina,

Berak egina,

Elizako bidean arin-arina;

Mila sorgina!

Errege baldin banitz zer erregina!