XIII

 

      Arbola nahi nuke izan,

               bera bezala,

nire erroak lurran finkatuz,

zerua besarka ahal izateko.

      Arbola nahi nuke izan,

              eguzkipean,

izerdiz eta nekatua

             datorren gizonari

               geriza emateko,

edo-ta

euripean

          datorren ibiltariari

                aterpea eskaintzeko.

      Arbola nahi nuke izan,

      bakardadean

            bizi den gizonari

      nire hostoen eraginez

      bere bihotzari

                 hitz egiteko.

      Arbola nahi nuke izan,

      udazken ondoren,

         udaberriaren itxaropena

                   izateko.

      Eta negu gorri batean,

      hotzez,

      dardaraz

          aurkituko bazina,

              arren,

                   esaidazu.

Nire zuhaitz honi

      su emanen diot

zure oin hotz horiek,

besterik ez bada,

         zerbait bero daitezen.

Orduan,

      nire zuhaitz hau

           errauts bihurtuko da,

      bainan

               errauts horietatik

      zuhaitz berri bat

                    haziko da:

      Bere adarretaz

      gure bihotzak

      lotuko dituen

      zuhaitz berria;

      maitasunezko zuhaitza,

      guztiz berri eta zoragarria.

      Bere enborrean

      gure haragiak

      nahasiko dira

              eta

      zuhaitz hortan

      jaioko dira

              frutu helduenak...