Txepetxa

Askotan esan izandu dute

gizon ikastun argiyak,

nola pixtiyak izan litezken

gure erakuslariyak; .

erlia da bat aipatzen dana,

oi zer lan arriyarriyak

jartzen dituzten gure aurrian

onek eta txingurriyak!

txepetxak berriz erakusten du

ainbeste nola aik biyak.

Euskal-lurreko txoriyetan dan

txikitxuena da bera;

gaztañ kolore bakarrekua,

nai bada ez da ederra:

begi argiyak, buru xanpala,

moko thenthia aurrera;

gorputza motxa, anka laburrak,

xaltokako ibillera;

xalapartako egalariya

eta kantari ergela.

Txotx batek aisa jasoko luke

nola karga gutxi duan,

bañan gustatzen zayo jartzia

adar sendoxiaguan;

amildu arren ez leike galdu

dakiyelako eguan;

bañan arkitzen baldin bada ere

burnizko aldamiyuan,

iru-lau aldiz xanpatutzen du

seguru ote daguan.

Udaberriyan lendabiziko

kabiya txepetxarena

azaldutzen da ta ezaguna

goroldiyozkua dena,

arbol gerriyan, untza tartian

du lekurik maitiena,

ta gizon askok ikusitzian

iritxpirian daguena,

osan oi dute: — zer konfiantza,

txori txar onek dubena!

Ta edozeñek esan lezake

berari begiratzian,

arretarikan ez dadukala

egiñ leyoken gaitzian;

ez-iduriyan ark kabiyari

beste zulua atzian

egiten diyo, andik joateko

aurrerakua tapatzian;

erakutsiyaz pentsa zagula

nola atera sartzian