DABITEN ZAZPI SALMO
PENITENZIAZKOAK EUSKARAZ

Eriak galdegiten du osasuna, bere faltak gatik urrikitan dela,
khenzen zaika bere pena eta berzeak ere
gonbidatzen ditu hark berak bezala egitera.

        Iauna, ez nazazula zeure haserrerik gaitzenean korregi: eta ez nazazula zure koleran zenza.

        Aitzitik, Iauna, duzun nitzaz pietate, ezen eria naiz: senda nazazu, Iauna, ezen flako naiz.

        Ene arima tinketz izitua da: baina zuk, Iauna, noiz artean utziko nauzu?

        Bihur zaitea, Iauna, eta begira ezazu ene arima: salba nazazu zeure miserikordiaz.

        Zeren ezpaita heriotzean nihor zutzaz orhoitzen denik: bada ifernuan nork ungi erranen zaitu?

        Nekhatu naiz neure dolamenean, bustiko dut gau guziaz neure ohea: neure nigarrez trenpatuko dut neure etzaunza.

        Haserre hutsez nahasi zait begia: neure etsai guzien artean zahartu naiz.

        Ordea gaizkigile guziak orai ene ganik aparta zaitezte: ezen iaunak enzun du ene nigarren erasia.

        Iaunak enzun du ene othoitza. Iaunak errezibitu du ene orazinoa.

        Ene etsai guziak ahalka beitea eta ikhara beitea handiro: konberti beitea eta ahalka beitea berehala.

        Loria Aitari, eta Semeari, eta Spiritu sainduari.

        Nola baitzen hastean eta orai eta bethiere eta mendez mende. Biz hala.

Bere bekhatuez ezautza eta urrikia duen bekatoreari
Iainkoaren miserikordia etzaika faltatzen.

        Dohatsu dira bere faltak barkhatu zaiztenak eta bere bekhatuek borratu zaiztenak.

        Dohatsu da Iainkoak bekhatutan akusatzen eztuen gizona, eta bere gogoan engainorik eztuena.

        Ni neure faltak estalzen nituen denbora guzian flakatuaz nindohan, eta bethi egun guzian iharzen ninzen marraskaz.

        Eta zeren gerotik gerora gau eta egun zure eskuak gaztigatzen baitninduen, eta zeren neure faltarren harra bihotzean alha baitzeitan, ihartu naiz.

        Azkenekotz erakhutsi deratzut neure bekhatua, eta ezterazut estali neure bidegabea.

        Eta nik erraitearekin batean: Iaunari neure kontra kofesatuko diot neure hobena; zuk pontuan barkhatu deratazu neure bekhatua.

        Halakotz gizon saindu guziak othoiztuko zaitu ene exenpluz nik bezalako garazia behar orduan ardiestea gatik.

        Sobera ofensatua gatik ere uholde handi batetarik bezala laborik eta kitorik atherako da.

        Zeren zu baitzara inguratzen nauen dolorearen erreparua: ene bozkarioa, inguru harzen nauten etsaitarik begira nazazu eta libra.

        Eta zuk ihardetsi deratazu: emenen deratzut adimendu eta irakhatsiko deratzut nola gobernatu behar zaren: eztut begirik zure ganik aldaratuko.

        Solamente etzarela zamaria eta mandoa bezala adimendu gabe.

        Kaprestuaz eta bridaz hers itzatzu heken sudupilak; zure gana ez hurbiltzea gatik.

        Bekhatoreari hainitz azote dagoka; baina Iauna baithan esperanza duena miserikordiak inguratuko du.

        Iustuak allegera zaitezte horrelako Iauna izaiteaz eta boztatea erakhuts ezazue: eta bihotz arteza duzuen guziak Iauna baithan lorifika zaitezte.

        Loria Aitari, eta Semeari etc.

Bere bekhatuak gatik malenkoaniatuak duen pena eta othoitza.

        Iauna, eznazazula zeure haserrerik gaitzenean korregi, eta eznazazula zeure koleran zenza.

        Helas! zure tzagazak baditxeskit: eta zure gaztigua bortitzki sentitzen dut.

        Eztaite zure kolera dela kausa ene haragian osasunarik ediren:; ene bekhatuak direla ezta bakerik ene hezurretan.

        Ezen ene gaixtakeriek ene burua xitu dute: eta karga pisu bat bezala zapatzera gainera zaizkit.

        Ene zauriak usteldu eta usaindu dira: ene erhakeria dela kausa.

        Miserabletu naiz eta uzkurtu estrainioki: egun guzian tristetua badirudit lurra.

        Ezen ene errainak liluramenduz betheak dira: eta ene gorputzeko osasuna galdu da.

        Tristetua eta sobera ezdeustua naiz: neure bihotzeko inzirinek eta hatsbeherapenek ahalkatzen ninduten.

        Iauna ea dakhusazu ene desira guzia: eta ene hatsbeherapena zure begietan da.

        Ene bihotzaren barreneko iazarria bortitza da, eta neure indarrak utzi nau, neure begietako bistak halaber, dolore soberak itsutu nau.

        Ene adiskideak eta hurkoak ene kontra iaiki dira, eta aldean ditudanek berdin ez naute konsolatzen.

        Ene arrasekoak lurrundu dira, eta ni hil nahiz zebilzanak muthiritzen ziren.

        Eta gaitz nahi zerotatenek ezteuskeriak erran dituzte, eta egun guzian malezia pensatzen zeuden.

        Ordea nik alea ni gor ez nuen deus aditzen: eta alea ni mutu ahorik ez nuen ideiten.

        Eta gizon aditzerik gabea bezalakatu naiz: eta bere ahoan errezellurik eztuena bezala egin naiz.

        Zeren zutan, Iauna, esperanza bait nuen; neure Iainko Iauna zuk enzunen nauzu.

        Zeren erran dudan: ene gainean ene etsaiek irririk sekulan eztagitela: ezen ni estorbastzeaz añhitz darasate.

        A! ene bihotzeko Iainkoa, azote kolpeak pairatzera ni prestatua nago eta neure hobenak gatik ardura begietan dut ondikoa.

        Helas! Iauna, nik adiaraziko deratzut neure gaixtakeria, eta gehiago bekhaturik ez egitera kargutan edukiko dut.

        Baina bitartean ene izterbegiak bizi dra, eta ene kontra azkartu dira: eta ni desarrazoinki gaitzesten nautenak berretu eta hainiztu dira.

        Ungia gatik gaitza emeiten dutenek gaizki konpartitu naute: zeren ungi egiteari narraiean.

        Hanbatenarekin ene Iainko Iauna eznazazula utz, etzaiteala ene ganik hastan.

        Aitzitik bertan niri lagunzera balaka eta khexa zaitea, ene osasunaren Iabea eta ene konsolamenduaren Iainko Iauna.

        Loria Aitari, eta Semeari etc.

Bere bekhatua bekhatoreak perfetuki ezaguturik
eta miserikordia galdegitea gatik othoitz debota.

        Urrikari nauzun, Iainko handia, urrikari nauzun zeure mmiserikordia handiaren ereduaz.

        Eta zeure urrikalzetasun hainitzen eredura iraungi itzatzu ene bekhatuak.

        Garbi nazazu bada neure lohitasunetik: eta nerue bekhatutik aratz nazazu.

        Ezen badazagut neure bidegabea, eta ene kontra bethi da ene bekhatua.

        Zu zerorren kontra huts egin dut, eta zure begien aitzinean halako gaixtakeria higuñaren egitera eztut dudatu: halarik ere Iauna egidazu garazia, zeure hitzaren Iabe leial berzela erran nahi zinitzketenen aitzinean ezagut zaitezin: ezen bekhatore penitentei agindu deratuzu barkamendua.

        Helas! Zuk badakizu nothan konzebitua naizela eta halaz hutskor naizela: ezen neure amak bekhatutan konzebitu nau.

        O Iainko ona! Ene bihotzeko arteztasuna zeren eder zaitzun, zeure zuhurziaren sekeretuak erakhutsi deraztatzu eta nik hondatzekorrek zure amorioarn kortesia eztut ezagutu.

        Guztiarekin ere, Iauna, othoi ene bihotzeko lohidura guzia eta tatxa guzia borra ezazu, eta orduan elhurra baino xuriago izanen naiz.

        Neure bekhatua barkhatu zaitalako berri on bat adiarazirik allegera nazazu, eta zure iuiamenduen beldurrez desegin zaiztan indarrak allegeratuko dira.

        Ene bekhatuetarik aparta ezazu zeure bisaia, eta ene ofensa guziak desegin etzatzu.

        O ene kreatzaillea, bihotz garbi bat nitan krea ezazu: eta neure baithan barrena espiritu artez bat eman diazadazu.

        Ez nazazula egotz zeure baitharik eta eztiazadazula khen zeure espiritu saindua, zein baita Iainkoaren haurren seiñalea.

        Aitzitik zure ganik osasuna izanen dudalako esperanzak derautan allegerantasuna bihur diazadazu, eta espiritu prinzipal batez bortitzturik segura nazazu.

        Hunelako garazia egin daraukedazunean irakatsiko derautztet gaixtaginei zure bideak, eta ikhasiko dute nola nihor zure-ganatzen den: eta ene lehiaz bekhatoreak. zure gana konbertituko dira.

        O Iainkoa, ene osasunaren Iainkoa, odolik isurzetik begira nazazu: eta ene mihiak allegeraki erranen du zure iustizia eta zure ontasun infinitua.

        Helas o Iauna! hanbat neure hutsak flakatu nau, non ozta minzo baitnaiz: ordea zuk, Iauna, zeure urrikaritasunaz eta eztitasunaz ideki itzatzu ene ezpainak eta ene ahoak bazterretan adiaraziko du zure laudorioa.

        Guziarekin ere berzelako sakrifiziorik plazer izan bazendu, segur eman nerokezun; ordea zuk eztuzu atseginik harzen holokaustak deitzen diren sakrifizioetan.

        Iainkoari agradatzen zaikan sakrifizioa da espiritu damuz sentitua eta penitenziaz garbitua: egiaz Iainkoa, urriki handiz zaurthua den bihotz bat eta humiliatu bat eztuzu gatzetsiko.

        Iauna zerue afizino saindua eta borondate ona kontinua diazozu zeure elizari: zure krianzaz eta irakhatsmenduz Ierusalame saindaren ohoretan irautea gatik.

        Orduan bihotz iustuen eta bekhatutik xahutuen sakrifizioak eta ofrendak onzat hartuko ditutzu: orduan behien eta aratzen orde laudorioak eta eskerrak ofrendatuko derauzkitzute.

        Loria Aitari eta Semeari etc.

Ondikoetarik eta atsekabetarik libratzea gatik
penitent onak humilki egiten duen othoitza.

        Iauna enzun ezazu ene orazinoa; eta ene deihadarra zure ganaiño bethor.

        Eztezazula ene ganik zeure bisaia aparta: aitzitik gaizki naizen guzian enzun nazazu.

        Othoiztuko zaitudan guziaz laster enzun nazazu: eta fabora nazazu.

        Ezen ene egunak ioan dira nola khea: eta atsekabek ene gorputza sekatu dute ilhetien berotasunak sukhaldea nola.

        Ene bihotza ondikoaren beroak zehaturik xizkaildu da zuhaina bezala: ezen gaitzak dolorez gaindi eraginik ianhariaren harzea ahanzi zeitan.

        Bethiereko marraskek eta inzirinek herbaldu naute: ozta hezurrak haragiari ditxezka.

        Desertuan bakharrik dagoen pelikanoa bezalakatu naiz: eta jenden bistatik zilhoetan gordetzen dela ihesi dabilan hunza dirudit.

        Neure bekhatuen oinhazez ezin nihon sosegatuz iratzarria egotu naiz: eta teilla gainean suelto dagoen eliza-zoria bezalakatu naiz.

        Ene etsaiak egunak dirauen guzian liskarrez eta gaizkiz dagozt, eta leheneko ene ungi erailleak orai ene kontra arnegatzen dutela nitzaz trufatzen dira.

        Helas! gaitzak hain terribleki desegin nau, non iaten dudan guziak ezpaitarot hautsak lerokedan baino gozo gehiago: eta neure edaria nigarrez trenpatua edaten dut.

        Eta hauk guziok hunekila gerthatzen zaizkit zure haserretasuna dela kausa: ezen behin alxatu nauzu gora, eta gero eraitzi nauzu behera.

        Iguzkia etzitea gatik itzalak hondatzen diren bezala ene egunak ioan dira eta zuhaina bezala zimaildu naiz.

        Ordea zuk Iauna, bethi estante batean irauten duzu: eta zure orhoitzapena generazinoz generazino.

        Zeure eliza urrikaldurik, zu, Iauna, aldetu zaizka: ezen ephea bethe denaz geroztik ontasun egiteko diozu.

        Segur aspaldi harri biziz egina zure zerbitzariek ikhusi nahi zuten: eta eliza hunetako jendetarik galzeaz damu dute.

        Orai nekhatzen gaituzten jendeak, orduan zure izenaren beldur izanen dira, eta errege guziek ohoratuko dute zure maiestatea.

        Ezen Iaunak egina da eliza, eta guziek bere handitasunean eta lorian ezagutuko dukete.

        Iauna, jende penatuen othoitzari behatuko zaizko: eta heken demanda eztuzu menespreziatuko.

        Ethorkizuneko generazinoa abisatzea gatik gauza hauk eskiriba beitea: eta gizonaren ume guziek Iauna laudatzea gatik.

        Iadanik bere lekhu gora hartarik behatu du: Iaunak zerutik lurrera behatu du.

        Zepoetan direnen inzirinak enzutea gatik: eta hilzera iadanik kondenatuak salbatzea gatik.

        Iaunaren izena elizan laudatzea gatik: eta haren laudorioa Ierusalame sainduan publikatzea gatik.

        Hala gerthatuko da jendeak elkhar gana daitean: eta erregeak Iauna zerbitzatzea gatik biribila daiteanean.

        Baina bitartean ene dohakabea! Ene ahalak eskasten dira: eta ene egunak, nola gutiak baitira, ardietsi hurran dira: hargatik erranen diot.

        Neure Iainkoa! Neure bizitzearen erditik ez nazazula deit, aitzitik neure egunak berret diatzadatzu, berdin zure egunak konturik gabeak dira, eta zure urtheek eztute akhabanzarik.

        Mundua hastean, o Iauna, zuk egin zinituen lurraren zimenduak: eta zeruak dira zure eskuen obrak.

        Hauk mudatuko dira, eta zuk hala plazer baduzu, galduko eta hondatuko dira: baina zuk bethi iraunen duzu; eta hek guziak beztidura bezala ihetzetuko dira.

        Gizonak nola bere abilamenduak mudatzen ditu, hala mudatuko itutzu eta mudatuko dira: baina zu bat bethi zeure estantean zaude, eta zure urtheak dira finik gabeak.

        Eta zu nola sekulakotz eternalki baitzara, hala zure sehi fidelek bere sekulako loria irabaziko dute.

        Loria Aitari eta Semeari, etc.

Bere bekhatuak gatik penatuak othoitza,
konsolatzen dela Iainkoaren miserikordia ustatuan.

        Neure bekhatuak gatik eta zuk ene kontra duzun kolera gatik dolorez bethea dudan bihotzetik oihuz nagotzu Iauna: Iauna, enzun ezazu ene othoitza.

        Ene othoitzaren premia enzutera erna zaitea.

        Nihoren faltak mendekatzera bazaitea, nork iraunen du zure aitzinean zuk terribleki punitu gabe?

        Ordea nola miserikordiazkoa baitzara, hala esperanza dugu urrikalduko gaizkitzula: ezen berzela ene gaizkiak gatik nik pairatzea ezlizateke asko.

        Ene arima Iaunaren begira dago; eta Iaunaren garaziaren esperanzan. Ene arima Iaunaren hitzean fidatu da: ezen promes deraue penitentei barkamendua, eta haren baithan esperanza dutenei agindu deraue fabore.

        Goiz-loaren begira gau guzian iratzarririk daudenak eztira hain gogotik egon behar, nola Iainkoaren publuak Iaunaren ethorzearen eta sokorrimenduaren begira egon behar baitira.

        Ezen gizon guzien gaixtarasuna baino Iaunaren ontasuna eta miserikordia handiago da; eta gu erostea gatik deus eztu soberesten, ez eta bere odola ere.

        Eta hunek bere publu guzia gaixtarasun guzietarik begiratzen du.

        Loria Aitari eta Semeari etc.

Iainkoaren miserikordiaren eta barkhamendu supitu baten errekeritzea
bere etsaien eskuetara ez erorzea gatik.

        Iauna enzun ezazu ene orazinoa eta adi ezazu ene othoitza, eta zuk zeure aginzetan duzun fideltasunaz zeure ontasuna gatik eta zeure iustutasuna gatik eman diazadazu neure eskanza humilla.

        Bizkitartean zeure zerbitzariaren kontra etzaiteala iuiamenduan iustiziaz ioka: ezen munduko sainduenak ere ez leakike zure gorthean bere burua defenda.

        Halako gisaz o Iauna, zure aiutaren premia badut: alde ezpazakizkit, neure etsaia hil nahiz terrible darrait, eta lurpera bidaldu hurran deraut neure arima.

        Ilhunbepera errendarazi nau eta ia aspaldi hila bezala non naizen ez naiz ageri: eta neure espiritua doloratzen dut eta neure bihotza tormentatzen.

        Guziarren orhoitzen naiz zure miserikordiaren obrez eta zure mirakulluak bethi gogoratzen zaizkit.

        Halatan guzia konsolatua bezala, eskuak zure gana hedatua nago: eta agorte handietan uraren eske lurra dagoen bezala, ni ere rzure faborearen othoitzea bethi nago.

        Khexa, zaitea bada, Iauna, fabore hunen niri emeitera: ezen keri hutsez, hil hurran naiz.

        Iraungi ezazu ene kontra duzun kolera eta pietatez beha diazadazu; ezperetanik hil batek bezan bat balio dut, Iauna.

        Iauna sentiaraz eta erakutsaraz diazadazu neure baithan zeure miserikordia eta eztirasuna: ezen zu gabe ni deus ez naizenaz geroz, zutan dut esperanza.

        Irakhats diazadazu neure etsaien arterio gaixtoetarik itzurzeko nolatasuna eta xuxen zure gana ethorzeko bidea.: ezen ene arima bere amoriorik gehienaz zure gana lehiatzen da.

        Neure etsaietarik begira nazazu Iauna, ezen zure gana ihes egiten dut: irakhats diazadazu zuk plazer duzun guziaren egiten: ezen zu zara ene Iainkoa.

        Othoi zure espiritu onak eta emeak zure ganako biziaren bideaz goberna naza: eta zure izena gatik eta zu laudatua izaitea gatik othoi heriotzeko periletik zuzenki libra nazazu.

        Tristezia handi hunetarik athera ezazu ene arima: eta zeure ontasunaz eta niri derautazun faboreaz desegin itzatzu ene etsaiak.

        Eta ene arimaren nekhari guziak gal eta honda itzatzu: ezen zure zerbitzaria naiz.

        Loria Aitari eta Semeari etc.

        Iauna, etzaiteala orhoit gure delituez edo gure ahaidenez; eta eztezazula mendekurik har gure bekhatuez. Barkha diazazu, Iauna, barkha diazazu zeure publuari: ezen zuk zeure odol preziatuaz erosi duzu, etzakitzala haserre.