|
Maitatua sobera, nintzelarik haurra,
Ez nakien nik zer zen amaren beharra.
Bortu batean orai naiz bakar-bakarra,
Amaz oroit orduko, heldu zaut nigarra.
Izengabea.
Kantak kantatuz agertu nahi nik maitasun haundia amari
Baita bidali hitz neurtuetan agur bero bat berari.
Nere loreak amari!...
Gau ilun batean aldendu nintzan, hura bai gau beltz, larria!...
Geroztik ez dut zure berririk, amatxo kutun, maitia!...
Nere izar argigarria!
Hil arte ez zait ez ahaztuko orduan nik eman nizun musua...
Begiak negar batean neuzkan ta bihotza zauritua!...
Amaren azken musua!...
Maitasun haundiz esan nizun nik Agur, amatxo nerea
Ta Jainkoari eskatu nion zure ondoan hiltzea. ..
Hori otoitz egitea!...
Oraindik ez zait itzali ta hoztu barrengo labe goria...
Zureganako gehitzen dihoa maitasun eder, garbia.
Bihotzan sugar bizia!...
Udaberrian neretzat zinan egunsentiko argia...
Ortze ederreko izartxoa ta eguzki eder gorria...
Goiznabar alaigarria!
Egun aietan... neretzat zinan hegazti polit, guria...
Kurru-kurruka, samur zebilen usotxo zuri, garbia.
Hagazti berdingabia!
Sinetsi zazu, sakonak dira
Amatxo, nere aiotsak...
Zugandik urrun... beti barruan
Daukadan labain zorrotzak
Zaztakatzen dit bihotza!...
Neretzat zinan gure landako landaretxo gurgarria...
Urrin gozoa zabaltzen duen babalore pozgarria.
Zu, nere txoragarria!
Neretzat zinan enara jori, txoriño hunkigarria...
Gure basetxe zaharretako kabijartzaile maitia.
Beltxeran txirularia!
Neretzat zinan goizargietan zilardun tanta, ihintz bustia...
Goitik, zerutik, gure Jaun onak bidalitako pitxia.
Pitxi polit, dirdaria!...
Neretzat zinan lore gainetan arin dabilen erlia,
Urina biltzen, gero eiteko usai gozodun eztia.
Janari asegarria!
Sinetsi zazu, sakonak dira
Amatxo, nere aiotsak...
Zugandik urrun... beti barruan
Daukadan labain zorrotzak
Zaztakatzen dit bihotza!...
Neretzat zinan gau izartsuko ta goiznabarreko txoria
Txori apala, beti gordeka, txindor kantari zolia.
Benetan goragarria!
Neretzat zinan elurra lez garbi ta zuri-zuria...
Gure sagasti ederretako lore liluragarria.
Euskal Herriko lilia!
Neretzat zinan Gabon gauean baserriko erregina...
Apari goxo, ona antolatzen etxekoandre txukina.
Emakume eder, berdina!
Neretzat zinan aingeruaren egizko ama atsegina...
Kanta-kantatuz alaitzen zenun, sehaskako haur milina.
Tarina bezin arina!...
Sinetsi zazu, sakonak dira,
Amatxo, nere aiotsak...
Zugandik urrun... beti barruan
Daukadan labain zorrotzak...
Zaztakatzen dit bihotza!...
Egun haietan... neretzat zinan mendietako iturria
Ta aspaldian nik nahigabe, sukar... kendu ezin egarria.
Oi, nere ur goxo, garbia!
Egun haietan... neretzat zinan ilargi eder, betia
Ta gaur, zu gabe... argitu ezin nere barrengo ilunpia.
Oi, ilargi maitagarria!
Egun haietan... neretzat zinan urrezkoa ta aberatsa...
Geroztik beti txiro ta eskean... ezin ase dut bihotza.
Barruan daukat mingotsa!...
Gauaz, egunez, ezin zu ahaztu, nere amatxo maitia...
Itsas uhinak lez indartsu ta haundi, zuretzat naizen guzia!
Ama gozo, maitatia!
Beti irrikitzen nago, bainan... ez dut aditu nahi oraindik
Han, baserriko elizan dagon ezkil zaharraren soinurik.
Ez nahi aditu oraindik!
Hemen nagola, behin adituko banu hil ezkilan dan! dan...a!
Esango nuke Amatxo ote da nigandik urrun, hil dana?...
Ezkil zaharraren dan! dan...a!
Lehenbailehen alde egin nahi nuke besteren Herri hontatik...
Zu agurtu ta laztandu gabe... ai, ama, ez nuke hil nahi nik!
Iraun zazu neregatik!...
Goiko Jaun ona, nitzaz erruki... zure laguntz gabe ez utzi..
Nere amatxo, ama zahar, ona... bizirik nahi nuke ikusi!...
Zure laguntz gabe ez utzi!!!
Donibane Lohitzun’en, 1954’go urtean,
Academie Luzienne-ko batzaldian sariztatutako olerkia.
| 
