I. JENOBEBAREN EZKONTZA

Ezkondutzeko prestamenakin

Kondia abiyatu zan,

—baliyo aundiko erregaliya—:

oso ondo portatu zan.

O! Jenobeba gazte noblia

berela konformatu zan;

emezortzi urte zitubeneko

gaxua esposatu zan.

Orretarako Obispo Jaun bat

esposatzeko bazuten;

bendiziyo ta kontseju asko

biyeri eman zizkaten.

—«O ezkonberri gazte nobliak!

Biyotza ari zait esaten,

zenbat tristura, neke ta pena

pasa biarko dezuten».

Allegatu zan aita ta ama

despeditzeko eguna:

—«O Jenobeba! Beti egizu

emen ikasi dezuna.

Ai Sijifredo! Andria maite;

baita zuk ere gizona.

Bera da zure mesediaren

ordez ematen zaizuna».

Bior eder bat, Jenobebari

azpiyan jarr ziyoten,

egun askoko biria nola

beren etxera baitzuten.

Erriyan danak, aurretaraño

negarra egiten zuten...

Aitak eta amak begiratzeko

biyotzik izan etzuten.

Aldez aurretik mandatariya

bialdu zuten etxera,

zer moduz eta nola zetozen

abertentziyan jartzera.

Aurretaraño txukun jantzita

atera ziran birera,

beren Kondia Kondesarekin

pozez errezibitzera.

Urrutitikan ikusi zuten

soldada danen tartian

ain emakume gazte ederra

bior apaindu batian.

Saludatzera juan zitzaizkan

bire guziya betian;

danari ondo itz egin ziyen

guzizko borondatian.

Biorretikan jatxi zitzayen

aurpegi alayarekin.

Onla danari itz egin ziyen

arreta aundiyarekin:

—«Zubek nerekin konten zerate;

baita ni ere zubekin.

Jaungoikuaren pake santua

izan dedilla gurekin».

Au senarrari eskatu ziyon

palaziyora juateko:

soldadubari paga doblia

urti artan eniateko;

gañekuari jail limosna

oparo zabaldutzeko...

gerore antxe izango zala

danari lagundutzeko.