I. SANTA JENOREBAREN ITZ BI

Konbeni zaigun ixtoriya bat

kantatu al bageneza...

Orretarako lagun zaiguzu

zeru-lurreko jueza.

Beljikan ziran birtute aundiko

dukia eta dukesa;

ayen alaba Jenobeba zan

Rinboselako Kondesa.

Duke-dukesen alaba au zan

ttikitandikan aziya;

bost urterako berak bezela

ardatzian ikaziya.

Amak au ziyon: —«Aur onek badu

bestek ez duen graziya».

Ain umil ta ondo egiten ziyon

agindutako guziya.

Amaika urte zitubeneko

ikusitzen zan Elizan;

aingeru baten bizimodua

jendiak zala zeritzan:

gaxo zeudenak bixitatuaz

gazte-gazterik asi zan;

al zezakian limosna egiñaz

oso kontentu bizi zan.

Aren aita zan Brabantekua;

Beljikan ziran bizitzen;

gerra-batalla izugarriyak

zituben irabazitzen;

bere obrakin ona besterik

etzuben irakutsitzen;

Dukesa, berriz, palaziyuan

alabatxua azitzen.

Sijifredo zan konde aberats bat

oso prestuba ta ona,

Jenobebaren aitak askotan

gerrara deitzen zubena,

eriyotzako peligrotikan

berak libratu zuana;

mesediaren ordez Dukiak

alaba eman ziyona.

Duke-kondiak ziraden diruz

mugarik etzeukatenak,

soldadu-talde izugarriyak

berekin zeukazkitenak

Jaungoikuaren beldurrekuak,

prestubak eta zuzenak,

gauza danetan biyak igualak,

berdin egiten zutenak.