ABESTIJA

«Esku orrein laztanez,

gaste, urik ez loitu.

Ur gardena bakarrik

gogoen ispillu».

Neskeak esku miaz

urari mosuba:

arri koxkor artian

ura loirik dua.

Ura kanta kantari,

neskea negarrez.

Urak esaten dautso

abostxu samurrez:

«Esku orrein laztanez,

gaste, urik ez loitu.

Ur gardena bakarrik

gogoen ispillu».

Neskatxak itun dakus

ur garbija loirik.

Garbitasuna dau amets,

eta eztau pozik.

Abar puntatxu puntan

txindorra kantari,

eta abestuten dautso

neskatil leunari:

«Esku orrein laztanez,

gaste, urik ez loitu.

Ur gardena bakarrik

gogoen ispillu».

—Abestuten daustazun

txindor kantarija;

zegaitik len ez esan

zeure abestija?

Zegaitik ur ertzean

txinta txintalari,

ez eutsozun abestu

loitu nindunari?

«Esku orrein laztanez,

gaste, urik ez loitu.

Ur gardena bakarrik

gogoen ispillu»