LILI-NEGARRA

        Mungija'ko ibai ederra,

        len gardena, oin ugerra.

Aren altzuan murgildu baita neska liraña.

        Goxian goxik latsean,

        lats garbijaren ganian

lora bat legez aurkitu eben neskutz bikaña.

        Oyal garbitzen arrijan,

        oñak erreka garbijan,

goxaldero zan gogai samurrak maite onduan.

        Lugin baten irudija,

        oron ixilik maitia,

oron ixilik sarturik eukon bere goguan.

        Mungija'ko ibai zabala,

        ibai ederra bai'dala!

Itxasorantza loraz darua urlo apala.

        Lugin mutillak ertzetik

        maitasun onez beterik

oroigarritzat eskeiñitako lora zurijak.

        Lora bat ibai erdijan,

        bitsezko otzara zurijan

neska leunari bialdu eutson lugin gastiak.

        «Lili-gorri, lili-gorri,

        ire marguak dirudi

espan-loretan maitiak loran daukon marrubi».

        Mungija'ko ibai urdiña,

        len gardena, oin zikiña.

Zeure altzuan neskak dakustez lora zurijak.

        «Ator neure eskubetara,

        neure esku garbijetara,

maitian ule kizkorren antza bere orrijak».

        Lilijak irri egijan,

        irribarre ibai erdijan.

Naro ebillan lora sorgiña urlo garbijan.

        Ibai ertzeko munatik

        lilija atzemon gurarik

neskatil arek luzatu eban esku liraña.

        Ai ene! ordu txarrean!,

        irrist eginik munean

erreka altzuan ito-egin zan neska bikaña.

        Mungija'ko ibai zabala,

        ibai ederra bai dala!

Mungija'ko ibai gardenak loraz urlo apala