ERREGEAK
II. LIBURUA

I. KAP.

        1. Bada, gerthatu zen, Saul hil ondoan, Dabid itzuli zela Amaleken sarraskitik, eta bi egun egotu zela Sizelegen.

        2. Eta hirugarren egunean agertu zen gizon bat Saulen kanpetarik heldu zena, soinekoak xehaturik eta burua herrautsez estalia; eta Dabiden aitzinera ethorri zenean, ahuspez erori zen eta adoratu zuen.

        3. Eta Dabidek erran zioen: Nondik heldu zare? Ihardetsi zioen: Israelgo kanpetarik ihes egin dut.

        4. Dabidek erran zioen: Zer gerthatu da? erradazu. Hunek ihardetsi zuen: Populuak gudutik ihesari eman du, eta hainitzak populutik hilak erori izan dira; eta Saul ere eta Jonathas haren semea hilak dira.

        5. Eta Dabidek erran zioen berria ematen zioen gizon-gazteari: Nondik dakizu Saul eta Jonathas haren semea hilak direla?

        6. Berria ekhartzen zuen gizon-gazteak ihardetsi zuen: Gerthatu naiz Jelboeko mendira goatera, eta Saul bere lantzaren gainean bermatua zagoen. Bada, orga-lasterrak eta zaldizkoak hurbiltzen hari zitzaizkon.

        7. Eta gibelerat itzulirik, ikhusi nau eta deithu. Ihardetsi diodanean: Huna non naizen,

        8. Erran darot: Nor haiz hi? Eta ihardetsi diot: Amalektarra naiz.

        9. Eta erran darot: Jar hakit gainean eta hil nezak, zeren oinhazeak bainaduka, eta ene bizi guzia enekin da oraino.

        10. Gainera goanik, hil dut; banakien ezik etzaitekeela xahupen handi haren ondoan bizi gehiago. Hartu ditut haren buruan zen diadema, eta eskumuthurrekoa besotik, eta hunat ekharri ditut zuri ene jaunari.

        11. Dabidek orduan hartu eta xehakatu zituen bere soinekoak, eta harekin ziren gizon guziek orobat;

        12. Deithorean eta nigarretan egotu ziren, eta barur egin zuten arrats arteo, Saulen gainean, Jonathas haren semearen gainean, Jaunaren populuaren eta Israelen etxearen gainean, zeren ziren erori ezpataren azpira.

        13. Eta Dabidek berria ekharri zioen gizon-gazteari erran zioen: Nongoa haiz? Hunek ihardetsi zuen: Gizon arrotz amalektar baten semea naiz.

        14. Eta Dabidek erran zioen: Nolaz ez haiz lotsatu hire eskua hedatzeaz Jaunaren kristoren hiltzeko?

        15. Eta Dabidek deithurik bere zerbitzarietarik bat, erran zioen: Athor, jauz hakio gainera. Hunek jo zuen Amalektarra, eta hil.

        16. Era Dabidek hari erran zioen: Hire odola hire gain, ezen hire ahoa hire kontra mintzatu duk, erratean: Nik hil dut Jaunaren kristo.

        17. Gero Dabidek deithorea Saulen gainean eta haren seme Jonathasen gainean hunelako hitzez egin zuen.

        18. (Eta manatu zuen Judari bere semeei arranbelan irakhats zezoten, Justuen liburuan iskribatua den bezala.) Eta erran zuen: Oi Israel, orhoit bekizkitzu zure bizkar gainetan sarraskiturik hil direnak.

        19. Israel, aiphu handitakoak zure mendietan izan dira hilak: nola erori dira hazkarrak?

        20. Berautzue heda berria Jethen, berautzue barraia Askaloneko karrika-izkinetan, beldurrez boz ditezen Filistindarren alabak, beldurrez ingurebakigabeen alabak jauz ditezen bozkarioz.

        21. Jelboeko mendiak, ez ihintza, ez uria ez beitez eror zuen gainera, eta zuen landak ez beitez izan pikainetakoak; zeren han izan den arthikia hazkarren erredola, Saulen erredola, Saul olioaz gantzutua izan ez balitz bezala.

        22. Hilen odoletik, hazkarren gizenetik, Jonathasen gezia ez da egundaino gibelerat itzuli, eta Saulen ezpata ez da alferrik bihurtu.

        23. Saul eta Jonathas maithagarri eta eder beren bizitzean, heriotzean ere ez dira bereziak izatu. Arranoak baino lasterragoak ziran, eta lehoinak baino borthitzagoak.

        24. Israelgo neskatxak, nigar egizue Saulen gainean, zeinak eskarlataz jaunzten baitzintuzten gogoen erdian, zeinak urhezko edergailuak ekhartzea baitzaizkitzuen zuen aphaintzeko.

        25. Hazkarrak nola erori dira guduan? nola hil izan da Jonathas zure bizkar gainetan?

        26. Zure minez nago, ene anaia Jonathas, guziz ederra, maithagarria emaztekien amodioaren gainetik. Nola ama batek maite baitu bere seme bakharra, nik hala maite zintudan zu.

        27. Nola erori dira hazkarrak? nola galdu dira gerlako harmak?

II. KAP.

        1. Gero beraz Jauna kontsultatu zuen Dabidek, zioelarik: Iganen othe naiz Judako hirietarik batera? Jaunak ihardetsi zioen: Igan zaite. Dabidek erran zuen: Norat iganen naiz? Eta Jaunak ihardetsi zioen: Hebronerat.

        2. Dabid igan zen beraz, eta harekin haren bi emazteak, Akinoam Jezraheldarra, ta Abigail, Nabal Karmelekoaren emaztea.

        3. Eta Dabidek bere etxerat eraman zituen berekilako sei ehun gizonak ere, eta Hebrongo hirian egotu ziren.

        4. Eta Judako gizonak ethorri ziren, eta han gantzutu zuten Dabid, erregina zedintzat Judako etxearen gainean. Berria Dabidi ekharria izan zitzaioen, Jabes Galaadeko gizonek ehortzi zutela Saul.

        5. Dabidek beraz mezulariak igorri ziozkaten Jabes Galaadeko gizonei, eta erran zioeten: Jaunaz benedikatuak izan betzaiztete, urrikalmendu hori zuen nausi Saulez hartu duzuenak eta hura ehortzi duzuenak.

        6. Eta orai Jaunak bihurturen darotzuete urrikalmendu eta egia; nik ere ordean esker bihurturen darotzuet, zeren egin duzuen egintza hori.

        7. Indarzta beitez zuen eskuak, eta izan zaitezte bihotzoitasunaren seme; ezik hil den arren Saul zuen jauna, Judako etxeak gantzutu nau bere gainean errege.

        8. Bainan Abnerrek, Nunen semeak, Saulen armadako buruzagiak, hartu zuen Isboseth Saulen semea, eta kanpen erdira eraman zuen,

        9. Eta errege ezarri Galaaden gainean, Jesuriren, Jezrahelen, Efraimen, Benjaminen eta Israel guziaren gainean.

        10. Isboseth, Saulen semea, berrogoi urthetan zen erreginatzen hasi zenean Israelen gainean, eta bi urthez erreginatu zen. Bada Judako etxea bakharrik jarraikitzen zen Dabidi.

        11. Eta Judako etxeari manatuz, Dabidek Hebronen eman zituen egunak, heldu izan ziren zazpi urthe eta sei hilabethetara.

        12. Abner Nerren semea, eta Saulen seme Isbosethen gizonak kanpetarik Gabaonera ethorri ziren.

        13. Bada Joab, Sarbiaren semea, eta Dabiden gizonak hekien bidera atheratu ziren Gabaongo arraintegiraino. Eta batera bildu zirenean, jarri ziren parrez-par, batzu arraintegiaren alde batetik, eta bertzeak bertzetik.

        14. Eta Abnerrek erran zioen Joabi: Zenbait gizon-gazte jaiki beitez eta guduka gure aitzinean. Eta Joabek ihardetsi zuen: Jaiki beitez.

        15. Beraz jaiki eta atheratu ziren hamabi Benjamindik, Saulen seme Isbosethen aldekoetarik, eta hamabi Dabiden aldekoetarik.

        16. Eta zein bere khideari burutik lothurik, ezpata sahetsetik sarthu zioen etsaiari, eta oro batean erori ziren; eta toki hura deithua izan zen Hazkarren landa Gabaonen.

        17. Eta gerla bat aski gogorra atheratu zen egun hartan: Abner eta Israelgo gizonak ihes igorriak izan ziren Dabiden zerbitzariez.

        18. Eta han ziren Sarbiaren hirur semeak, Joab, Abisai eta Asael. Bada, Asael lasterkari bat zen guziz zalhua, oihanetan dauden orkhatzetarik bat bezala.

        19. Eta Asael Abnerren ondotik zihoan, eta etzen ez eskuin, ez ezker aldaratu Abnerri jarraikitzea utziz.

        20. Hargatik Abnerrek bere gibelera begiratu zuen, eta erran zioen: Ez haiz Asael? Hunek ihardetsi zuen: Ni nauk.

        21. Eta Abnerrek erran zioen: Egizak eskuin, edo ezker, eta loth hakio gizon-gazte horietarik bati, eta hiretzat harzkik buluzkinak. Bainan Asaelek etzuen nahi izan utzi haren hertsatzea.

        22. Eta berriz ere Abnerrek erran zioen Asaeli: Gibelerat egizak, ez benezakaian bortxa hi ene lantzarekin lurrari jostera, eta gero ene begithartea ezin altxatuko diat hire anaia Joaben aitzinean.

        23. Hunek solas hortaz etzuen izan axolarik eta etzen nahi izan baztertu. Abnerrek bereez, lantza itzulirik, ixtazakhian jo zuen eta alderen bertze sarthu zioen. Asael han berean hil zen; eta hura erori eta hil zen lekhuan iragaiten ziren guziak baratzen ziren.

        24. Bada, ihes zihoan Abnerren ondotik jarraikitzen zirelarik Joab eta Abisai, iguzkia etzan zen; eta haranaren parrean, mortuko bidean Gabaonen den Ixtuneko munhora heldu ziren.

        25. Eta Benjaminen semeak Abnerren gana bildu ziren, eta multzo batean jarririk, bizkargune batean baratu ziren.

        26. Abnerrek Joabi oihu eginik erran zioen: Oro hil arteo sarraskitik ez othe duk baratuko hire ezpataren ahoa? Ala ez dakik nolakoa den etsiaren gaitza? Noiz arteo ez diok populuari erranen utz dezan bere anaiei jarraikitzea?

        27. Joabek ihardetsi zioen: Ala Jauna! mintzatu izan bahintz, populuak goizetik utzi zukeen bere anaiari jarraikitzea.

        28. Joabek turuta jo zuen beraz; armada guzia baratu zen, eta etziren gehiago Israeli jarraiki eta gudu ematetik gelditu ziren.

        29. Bada, Abnerrek eta bere gizonek zelhaiak barna jo zuten gau hartan guzian; Jordanea trebesatu zuten, eta Bethoron guzia iraganik, kanpetara ethorri ziren.

        30. Bada, Joabek, Abnerren ondotikako urhatsak utzirik, bildu zuen populu guzia; eta Dabiden zerbitzarietarik eskastu ziren, Asael gabe, hemeretzi gizon.

        31. Bainan Dabiden zerbitzariek jo zituzten Benjamindik eta Abnerrekin ziren gizonetarik, hirur ehun eta hirur hogoi, eta hekiek hil ziren.

        32. Asael ekharri zuten, eta bere aitaren hobian ehortzi zuten Bethlehemen. Eta gau guzia ibili ziren Joab eta harekin ziren gizonak, eta argi-zirrintako Hebronera heldu izan ziren.

III. KAP.

        1. Gerla luze bat egina izan zen beraz Saulen etxearen eta Dabiden etxearen artean; Dabid aitzinatuz eta bethi hazkarragotuz, Saulen etxea, berriz, egun oroz aphalduz.

        2. Eta semeak sorthu zitzaizkon Dabidi Hebronen: eta haren zaharrena izan zen Amnon, Akinoam Jezraheldarrarenganikakoa;

        3. Eta haren ondotik Keleab, Nabal Karmelekoaren emazte Abigailenganikakoa; eta hirugarrena Absalom, Maakaren semea. Maakaren aita baitzen Tholmai Jesurreko errege;

        4. Laugarrena Adonias, Hagithen semea; bortzgarrena Saphathia, Abitalen semea;

        5. Eta seigarrena Jethraam, Dabiden emazte Eglaren semea: horiek sorthu zitzaizkon Dabidi Hebronen.

        6. Saulen etxearen eta Dabiden etxearen artean gerla zelarik, Nerren seme Abnerrek hotsematen zioen Saulen etxeari.

        7. Bada Saulek izan zuen ohaide bat Errespha deitzen zena, Ayaren alaba. Eta Isbosethek Abnerri erran zioen:

        8. Zertako sarthu zare ene aitaren ohaidea gana? Gogorki samurturik Isbosethen hitzea, Abnerrek erran zuen: Judaren kontra egun zakhur-buru bat othe naiz ni, Saul zure aitaren etxeaz, haren anaia eta ahaidez urrikalpen hartu dudana, eta Dabiden eskuetara eman etzaitudana? eta egun zu zare ene baithan bilha zabiltzana emazteki baten gainetik jazarriz!

        9. Jainkoak Abnerri hau egin bezo, eta hura gainetik, baldin Jaunak nola zin egin Dabidi, hala ez badut harekin egiten,

        10. Erregetasuna Saulen etxetik aldaratua izan dadientzat, eta altxatua izan dadien Dabiden tronua Gaelen gainean, eta Judaren gainean, Danetik Berfabeeraino.

        11. Eta Isbosethek hitz bat ezin ihardetsi zioen, zeren haren beldur baitzen.

        12. Abnerrek beraz mandatariak igorri ziozkan Dabidi, haren orde ziotenak: Norena da lurra? eta erran zezatentzat: Adiskidantza enekin egizu, eta ene eskua zurekin izanen da, eta zure gana bihurraraziko dut Israel guzia.

        13. Dabidek ihardetsi zuen: Ederki; zurekin adiskidantza eginen dut; bainan gauza bat galdatzen darotzut, diodalarik: ez duzu ene begithartea ikhusiko, erakhar dezazun artean Mikol Saulen alaba; eta hola ethorriko zare eta ikhusiko nauzu.

        14. Eta Dabidek berri-eramaileak igorri ziozkan Isbosethi, Saulen semeari, zioelarik: Bihur darotazu Mikol ene emaztea, ezkontzaz izatu dudana Filistindarren ehun buztan-moko truk.

        15. Isbosethek igorri zuen beraz haren bilha, eta khendu zioen bere senhar Phaltieli, Laisen semeari.

        16. Eta Phaltiel bazihoakion nigarrez ondotik Bahurimeraino; eta Abnerrek erran zioen hari: Habil eta itzul hadi. Phaltiel itzuli zen.

        17. Abnerrek halaber solasa eman zioten Israelgo zaharrei, zioelarik: Atzo nola herenegun nahi zinduten Dabid erregina zedin zuen gainean.

        18. Orai egizue beraz, zeren Jauna hunela mintzatu baita: Dabid ene zerbitzariaren eskuaz atheratuko dut Israelgo ene populua Filistindarren aztaparretik eta bere etsai guzienetarik.

        19. Eta Abner mintzatu zen Benjamini ere. Eta Hebronera goan zen Dabidi erratera nolakoa zen Israelen eta Benjamin guziaren nahikundea.

        20. Dabiden gana Hebronera ethorri zen hogoi gizonekin; eta Dabidek eman zioten barazkari bat Abnerri eta harekin ethorri ziren hogoi gizonei.

        21. Abnerrek erran zioen Dabidi: Jaikiko naiz Israel guziaren biltzeko zure gana, ene jaun eta erregearen gana; batasun eginen dut zurekin, eta orori manatuko diozute zure arimako lehiaren arabera. Dabidek beraz igorri zuenean Abner, eta hau bakean goan ondoan,

        22. Berehala ethorri ziren Dabiden zerbitzariak eta Joab, ohoin batzu hilik eta harrapakin handi bat eginik. Bada, Abner etzen Dabidekin Hebronen, zeren orduko Dabidek igorri baitzuen, eta bakean bideari eman baitzen.

        23. Eta Joab eta harekin zen armada guzia ethorri ziren gero. Hargatik Joabek jendeen ahotik izan zuen berri hau: Abner, Nerren semea, ethorri izan da erregeren gana; erregek igorri du, eta bakean goan da.

        24. Joab agertu zen erregeren aitzinera eta erran zioen: Zer egin duzu? Huna non Abner ethorri den zure gana: zertako utzi duzu? eta goan, eta itzuli da.

        25. Ez dakizu Abner, Nerren semea, zure enganatzera ethorri dela, zure sar-ilkhien jakitera eta egiten ditutzun guzien ezagutzera?

        26. Beraz Dabiden ganik atheraturik, Joabek mandatariak igorri zituen Abnerren gibeletik, eta gibelerat ekharrarazi zuen Sirako urtegitik, Dabiden jakin-gabean.

        27. Abner Hebronera itzuli zenean, Joabek bazterrera eraman zuen athearen erdira, maltzurkerian mintzatzeko; eta han Abner jo zuen ixtazakhian, eta hil zen Joaben anaia Asaelen odolaren asperkundetan.

        28. Dabidek jakin zuenean gauza ordukoz egina, erran zuen: Bethi guziko Jaunaren aitzinean garbi naiz, eta ene erresuma ere, Nerren seme Abnerren odoletik;

        29. Haren odola eror bedi Joaben buruaren gainera eta haren aitaren etxe guziaren gainera; Joaben etxean ez bedi behinere eskas izan hazi-jariaduna, legentsua, ardatz-idukitzailea, ezpataren azpian eroriko dena eta ogia eskas izanen duena.

        30. Joabek eta haren anaia Abisaik hil zuten beraz Abner, Abnerrek guduan hil zuelakotz hekien anaia Asael Gabaonen.

        31. Eta Dabidek erran zioen Joabi eta harekin zen populu guziari: Hauts zatzue zuen soinekoak, eta zakhuak jauntz zatzue, eta deithorea egizue Abnerren hilotsetan. Bada, Dabid erregea jarraikitzen zen hil-khutxari.

        32. Eta Abner ehortzi ondoan Hebronen, boza altxatu zuen Dabidek, eta nigarrez egotu zen Abnerren hobiaren gainean; eta populu guziak ere nigar egin zuen.

        33. Eta erregek Abner deithoratuz eta nigarrez, erran zuen: Abner ez da hil gizon uzkurrak hiltzen ohi diren bezala.

        34. Zure eskuak ez dira estekatuak izatu, eta zure zangoak ez dira burdinez josiak izatu; bainan erori zare hala nola nihor erortzen ohi baita tzarkeriako semeen aitzinean. Eta populu guziak batean deithoratuz, nigar egin zuen Abnerren gainean.

        35. Eta oste guzia ethorri zenean janhariaren hartzeko Dabidekin, egun argi zelarik oraino, Dabidek zin egin zuen huneletan: Jainkoak hau egin biazat eta hura gainetik, baldin iguzkia sarthu aitzinean dastatzen badut ogia edo bertze zerbait.

        36. Populu guziak aditu zuen, eta haren gogarako izan ziren erregek populu guziaren aitzinean egin zituenak oro.

        37. Eta populu guziak eta Israel guziak ezagutu zuten egun hartan, Nerren seme Abnerren heriotzea etzela erregeren ganik ethorri.

        38. Halaber erregek erran zioten bere zerbitzariei: Etzarete jakin gabe buruzagi bat eta guziz handia egun erori dela Israelen.

        39. Eta ni gantzutua naiz errege, bainan ez oraino gothortua; bada, Sarbiaren seme haukiek gogorrak zaizkit: Jaunak sarizta beza gaizkiaren egilea bere gaixtakeriaren arabera.

IV. KAP.

        1. Bada, Isbosethek, Saulen semeak, aditu zuen nola Abner hila izan zen Hebronen, eta haren eskuek indarra galdu zuten, eta Israel guzia asaldatu zen.

        2. Eta Saulen semearen zerbitzuan baziren bi ohoin-buruzagi; bat deitzen zen Baana eta bertzea Errekad, Erremon Berotharraren semeak, Benjamingo semeetarik; ezen Beroth Benjamingotzat ekharria izatu da.

        3. Eta Berotharrak ihes goan ziren Jethaimera, eta han arrotz bizi izan dira orai arteo.

        4. Bada, Saulen seme Jonathasen seme bat bazen zangotarik hebaina; ezen bortz urthe zituen Jezraheldik Saulen eta Jonathasen heriotzearen berria ethorri zenean. Hargatik bere unhideak hartu zuen eta ihesari eman zen; eta ihes goateko laster egiten zuelarik, erori zen haurra eta maingu gelditu; eta izena zuen Miphiboseth.

        5. Beraz Erremon Berotharraren semeak, Baana eta Errekad ethorri zirenean, egunaren beroenean sarthu ziren Isbosethen etxean, zeina eguerditan lo baitzagoen bere ohearen gainean. Etxeko emazteki athalzaina, ogi garbitzen hari zelarik, lohakartu zen.

        6. Errekab eta Baana haren anaia etxera ixilik sarthu ziren, ogi-buruak hartzen zituztelarik; Isboseth ixtazakhian jo eta ihes egin zuten.

        7. Eta etxera sarthu zirenean, Isboseth ohe gainean lo zagoen bere gelan; jo eta hil zuten; eta haren burua harturik, gau guzian goan ziren mortuko bideaz.

        8. Isbosethen burua Dabidi ekharri zioten Hebronera, eta erran zioten erregeri: Huna Isbosethen burua, Saul zure etsai zure bizia bilhatzen zuenaren semearena; eta Jaunak egun ene errege Jaunari asperkunde eman dio Saulez eta haren odolekoez.

        9. Eta Dabidek ihardestean Erremon Berotharraren semeei, Errekab eta haren anaia Baanari, erran zioten: Bizi bedi Jauna, ene bizia hestura orotarik atheratu duena!

        10. Nola berria ekharri zarotana, erranez: Saul hil da, ustez berri on bat ekhartzen zarotan, hartu eta hil baitut Sizelegen, sari bat zuelarik merezi berri harentzat;

        11. Orai zenbatez hobeki, gizatzar batzuek hil dutenean gizon hobengabe bat, bere etxean, bere ohearen gainean, bilhatuko dut zuen baithan haren odola, eta iraiziren zaituztet lurraren gainetik?

        12. Hargatik Dabidek manaturik bere zerbitzariei, hil zituzten; eta hekien eskuak eta zangoak mozturik, arraintegitik dilindan ezarri zituzten Hebronen; eta Isbosethen burua hartu zuten eta Abnerren hobian ehortzi Hebronen.

V. KAP.

        1. Eta Israelgo leinu guziak Dabid gana ethorri ziren Hebronera, ziotelarik: Huna non garen; zure hezurrak eta zure haragiak gare.

        2. Atzo eta herenegun, Saul errege zenean gure gainean, zu zinen Israel gudura zineramana eta handik erakhartzen zinduena; eta zuri erran izan zarotzun Jaunak: Zuk alhatuko duzu Israelgo ene populua, eta zu izanen zare Israelen gainean buruzagi.

        3. Israelgo zaharrak ere halaber ethorri ziren erregeren gana Hebronera, eta Dabid erregeak hekiekin batasun egin zuen Hebronen Jaunaren aitzinean, eta Dabid errege gantzutu zuten Israelen gainean.

        4. Hogoi eta hamar urthetako gizon-gaztea zen Dabid erreginatzen hasi zenean, eta erreginatu zen berrogoi urthez.

        5. Zazpi urthez eta sei hilabethez Hebronen erreginatu zen Judaren gainean; Jerusalemen, berriz, erreginatu zen hogoi eta hamahirur urthez Israel guziaren eta Judaren gainean.

        6. Eta errege eta harekin ziren gizon guziak Jerusalemera goan ziren, Jebusear lur hartako egoiliarraren kontra. Eta Jebusearrez errana izan zitzaioen Dabidi: Ez haiz hemen sarthuko itsu eta mainguak iraizi arteo, ziotelarik: Dabid ez da hemen sarthuko.

        7. Dabidek ordean hartu zuen Siongo gaztelua, zeina baita Dabiden hiria.

        8. Ezen Dabidek egun hartan prezio bat eskaini zuen Jebusear bat joko zuenarentzat, eta hegaztegietako xurrutak ukituko zituenarentzat, eta Dabiden bizia higuin zuten itsuak eta mainguak iraiziko zituenarentzat. Hargatik da erran-zaharra: Itsua eta maingua ez dira tenploan sarthuko.

        9. Eta Dabidek bere egoitza egin zuen gazteluan, eta hura deithu zuen Dabiden hiria; eta etxeak egin zituen inguruan Melotik hasirik eta barnera.

        10. Eta aitzinatuz eta berhatuz zihoan, eta armadetako Jainko Jauna harekin zen.

        11. Hiramek ere, Tirreko erregek, bidalkinak igorri ziozkan Dabidi, eta zedro-zura, eta zur-lantzaileak, eta harri-lantzaileak harrasietako; eta egin zuten Dabiden etxea.

        12. Dabidek ezagutu zuen Jaunak Israelen gainean errege onhetsi zuela, eta haren erreinua altxatu zuela Israelgo bere populuaren gainean.

        13. Dabidek beraz, Hebrondik ethorri ondoan, hartu zituen oraino ohaideak eta, emazteak Jerusalemdik; eta bertze semeak eta alabak sorthu zitzaizkon Dabidi.

        14. Eta haukiek dira Jerusalemen sorthu zitzaizkon semeen izenak: Samua, Sobab, Nathan, Salomon,

        15. Jebahar, Elisua, Nepheg,

        16. Japhia, Elisama, Elioda eta Eliphaleth.

        17. Filistindarrek beraz entzun zuten Dabid erregetzat gantzutua izan zela Israelen gainean, eta guziak igan ziren Dabidi jazartzeko. Dabidek entzun zuenean hori, gaztelura jautsi zen.

        18. Bada, Filistindarrak ethorririk hedatu ziren Erraphaimgo haranean.

        19. Dabidek Jauna kontsultatu zuen, zioelarik: Iganen othe naiz Filistindarretara? eta ene eskuetara emanen ditutzu? Jaunak Dabidi ihardetsi zioen: Igan zaite, zeren Filistindarrak zure eskuetara arthikiko baititut.

        20. Dabid ethorri zen beraz Baalpharasimera, eta han jo zituen Filistindarrak, eta erran zuen: Jaunak ene aitzinean barraiatu ditu ene etsaiak, urak barraiatzen diren bezala. Hargatik lekhu haren izena emana izan zen: Baalpharasim.

        21. Filistindarrek han utzi zituzten beren jainkoen moldeak, eta Dabidek eta bere gizonek hartu zituzten.

        22. Eta berriz ere Filistindarrak igan ziren, eta Erraphaimgo haranean hedatu ziren.

        23. Dabidek kontsultatu zuen Jauna: Iganen naiz Filistindarretara, eta ene eskuetara emanen ditutzu? Jaunak ihardetsi zioen: Ez igan horiei buruz, bainan horien gibeletik ingurua egizu, eta horietara ethorriko zare udareen parretik;

        24. Eta udareen gainean aditzen duzunean dabilan norbaiten harrabotsa, gudua hasiko duzu; zeren orduan Jauna ilkhiko baita zure aitzinean Filistindarren kanpen xahutzera.

        25. Hargatik Dabidek egin zuen Jaunak manatu zioen bezala, eta Filistindarrak jo zituen Gabaatik Jezerrera heldu arteo.

VI. KAP.

        1. Bada, Dabidek Israeldik bildu zituen berriz hautak oro, hogoi eta hamar mila gizon.

        2. Dabid jaiki zen, eta goan ziren hura eta Judako gizonetarik harekin zen populu guzia, ekhartzeko Jainkoaren arkha, zeinaren gainera dei egiten baitzaio armadetako Jauna haren gainean kerubinen artean jarria denaren izenari.

        3. Jainkoaren arkha orga berrien gainean ezarri zuten; eta ekharri zuten Gabaan zagoen Abinadaben etxetik. Ozak eta Ahiok, Abinadaben semeek eragiten zioten orga berriei.

        4. Eta Jainkoaren arkha ekharri zutenean Abinadaben ganik, harek Gabaan zaintzen zuen etxetik, Ahio arkharen aitzinean zihoan.

        5. Eta Dabid eta Israel guzia Jaunaren aitzinean soinu jotzen hari ziren zurezko tresna guziez, gitarrez, lirez, atabalez, zistrez eta zinbalez.

        6. Bainan heldu ondoan Nakonen larrainera Ozak eskua hedatu zuen Jainkoaren arkharen gainera eta iduki zuen, idiak uztarka hari zirelakotz, eta makhurrarazi baitzuten.

        7. Eta Jaunaren hasarrea Ozaren kontra biztu zen eta jo zuen bere ozartasuna gatik; Oza han berean hil zen Jainkoaren arkharen aldean.

        8. Dabidek atsekabe izatu zuen, zeren Jaunak jo zuen Oza, eta egungo eguna arteo toki hura deithua da Ozaren gaztiga-lekhu.

        9. Dabid egun hartan Jaunaren beldurraz hartua izan zen, eta erran zuen: Nola Jaunaren arkha ene etxera sarthuko da?

        10. Eta etzuen bere etxera aldaratu nahi izan Jaunaren arkha Dabiden hirian; bainan ezarri zuen Obededom Jethearraren etxean.

        11. Eta Jaunaren arkha hirur hilabethez egotu zen Obededom Jethearraren etxean; eta Jaunak benedikatu zituen Obededom eta haren etxe guzia.

        12. Berria errege Dabidi ekharria izan zen Jaunak Obededom eta haren izate guziak benedikatu zituela, Jainkoaren arkharen kariaz. Dabid goan zen beraz eta Jainkoaren arkha ekharri zuen bozkariotan Obededomen etxetik Dabiden hirira; eta Dabidekin baziren zazpi dantzari-andana eta aratxe bat bitimatzat.

        13. Eta Jaunaren arkha ekhartzen zutenek sei urhats egin zituztenean, idi bat eta ahari bat imolatzen zituen.

        14. Eta Dabid bere indar guziez dantzan hari zen Jaunaren arkharen aitzinean; eta Dabidek liho-harizko ephodo bat zuen soinean.

        15. Eta Dabidek eta Israelen etxe guziak bozkariotan eta turutak joz bazeramaten Jaunaren lekhukotasuneko arkha.

        16. Eta Jaunaren arkha Dabiden hirian sarthu zenean, Mikol Saulen alabak leihotik begiraturik, ikhusi zuen errege Dabid dantzan eta jauzika Jaunaren aitzinean, eta erdeinatu zuen bere bihotzean.

        17. Eta Jaunaren arkha sarthu zuten eta bere lekhuan ezarri, Dabidek hedatu zioen olharen erdian; eta Dabidek eskaini zituen Jaunaren aitzinean holokaustak eta bakezko bitimak.

        18. Eta holokausten eta bakezko bitimen eskaintzea akhabatu zuenean, populua benedikatu zuen armadetako Jaunaren izenean.

        19. Eta Israelgo oste guziari, hala gizonkiei nola emaztekiei, bakhotxari eman zioten ogi-ophil bana, idiki erre okhel bana, eta irina olioan frigitua; eta populu guzia goan zen, zein bere etxera.

        20. Dabid itzuli zen bere etxearen benedikatzera; eta Mikol, Saulen alaba, atheraturik Dabiden bidera, erran zaroen: Zein ospetsu izatu den egun Israelgo errege, bere burua agertzen zuenean bere zerbitzarien neskatoen aitzinean, eta biluzi da, triatuetako dostetarietarik bat biluzten balitz bezala!

        21. Dabidek Mikoli ihardetsi zaroen: Zure aita eta haren etxe guzia baino nahiagoz hautatu nauen Jaunaren aitzinean, eta Jaunaren populuaren buruzagi Israelen izateaz manatu nauenaren aitzinean

        22. Dantzatuko naiz, eta egin naizen baino aphalago jarriko; eta ttipi izanen naiz ene begietan; eta aiphatu ditutzun neskatoen aitzinean ospetsuago agertuko naiz.

        23. Hargatik haurrik etzuen izatu hil arteo Mikolek, Saulen alabak.

VII. KAP.

        1. Bada, gerthatu zen errege bere etxean jarri zenean, eta Jaunak alde orotarik bakea eman zaroenean bere etsai guzien ganik,

        2. Erran zaroela Nathan profetari: Ez duzu ikhusten zedrozko etxe batean nagoela, eta Jainkoaren arkha larruen erdian ezarria dela?

        3. Eta erregeri erran zioen Nathanek: Zoazi, egizkitzu bihotzean ditutzun guziak, zeren Jauna zurekin baita.

        4. Eta hara non gerthatu zen gau hartan Jauna Nathani mintzatu zela huneletan:

        5. Zoaz eta errozu ene zerbitzari Dabidi: Hau dio Jaunak: Zuk eginen othe darotazu egoteko etxe bat?

        6. Ezen ez naiz etxetan egotu Israelgo semeak Egiptoko lurretik atheratu ditudan egunetik eta orai arteo; bainan tabernaklean eta olha batean nindabilan.

        7. Israelgo seme guziekin iragan ditudan lekhuetan, Israelgo leinuetarik bati, Israelgo ene populua alha dezan manatu diodanari mintzatu othe natzaio, diodalarik: Zertako ez darotazuet egin zedrozko etxe bat?

        8. Eta orai hau erranen diozu ene zerbitzari Dabidi: Nik hartu zaitut alhapideetarik ardien ondotik zinabiltzanean, izan zintezen Israelgo ene populuaren gainean buruzagi.

        9. Zurekin izatu naiz ibili zaren edozein tokitan eta zure aitzinetik xahutu ditut zure etsai guziak; eta zure izena egin dut handi, lurrean diren handien izenaren bethe.

        10. Eta lekhu bat segurtatuko diot Israelgo ene populuari, eta han jarriko dut, eta han eginen du bere egoitza, eta ez da gehiago asaldatua izanen; eta gaixtakeriaren semeak ez dira berriz abiatuko hari atsekabe ematera aitzinean bezala,

        11. Juieak Israelgo ene populuaren gainean ezarri ditudan egunetik; eta zure etsai guzietarik bakea emanen darotzut, eta Jaunak agintzen darotzu eginen darotzula etxe bat.

        12. Eta zure egunak betheak ditazkeenean, eta zu zure aitekin lokhartua, zure ondotik eraikiko dut zure odola, zure ganik sorthuko den seme bat, eta gogortuko dut haren erreinua.

        13. Hura izanen da ene izenari etxe bat altxatuko dioena, eta bethi guziraino gothortuko dut haren erreinuko tronua.

        14. Ni izanen natzaio aitatzat, eta hura semetzat izanen zait zerbait egiten badu gaizki, gaztigaturen dut gizon azoteaz, eta gizasemeen zauriez.

        15. Bainan ene urrikalpena ez diot khenduko, khendu izan diodan bezala Sauli, zeina iraizi baitut ene begietarik.

        16. Eta gothor izanen dira zure etxea eta zure erresuma bethi guziraino zure begien aitzinean, eta zure tronua bethi gogor egonen da.

        17. Hitz horien ororen arabera, eta agerpen horren guziaren arabera, hola mintzatu zen Nathan Dabidi.

        18. Bada, Dabid erregea sarthu eta jarri zen Jaunaren aitzinean, eta erran zuen: Nor naiz ni, Jainko Jauna, eta zer da ene etxea, zuk hunen gora altxatu bainauzu?

        19. Bainan hori ere guti iduritu zaitzu begietan, oi Jainko Jauna, baldin mintzatzen ez bazinen halaber zure zerbitzariaren etxeaz ethorkizun guziko: ezen hori da Adamen legea, oi Jainko Jauna.

        20. Zer erran dezake beraz Dabidek gehiago, zuri mintzatzeko? Ezik, oi Jainko Jauna, badakizu nor den zure zerbitzaria.

        21. Zure hizaren gatik eta zure bihotzaren arabera egin ditutzu sendagaila horiek, halaz non ezagutarazi baitiozkatzu zure zerbitzariari.

        22. Horren gatik handietsia zare, Jainko Jauna, zeren ez baita zure idurikorik, ez-eta zutaz landan Jainkorik, gure beharriz aditu ditugun orotan.

        23. Eta Israelgo zure populua bezalakorik non da lurraren gainean jendaki bat, zeina gatik Jainkoa goan baita hura bere populutzat berrerostera, eta bere izenaren aiphutan ezartzera, eta hekiei egitera sendagailak eta gauza ikharagarriak lurraren gainean, zure populuaren aitzinean, zeina atheratu baituzu Egiptotik, hango jende eta jainkoa ganik?

        24. Ezen Israelgo zure populua seguratu diozu zure buruari bethiko populutzat: eta zu, oi Jainko Jauna, jarri zakiozkite Jainkotzat.

        25. Orai beraz, Jainko Jauna, atheraraz zazu bethi guzian zure ahoko hitza zure zerbitzariaren gainera eta haren etxearen gainera, eta egizu erran izan duzun bezala,

        26. Zure izena bethi guziraino izan dadientzat handietsia, eta errana izan dadien: Armadetako Jauna da Israelgo Jainkoa. Eta zure zerbitzari Dabiden etxea Jaunaren aitzinean gothor egonen da,

        27. Zeren zuk, armadetako Jauna, Israelgo Jainkoa, jakintsun egin baituzu zure zerbitzariaren beharria, erranez: Etxe bat eginen darotzut. Horren gatik zure zerbitzariak khausitu du bere bihotza, zuri othoitz huntaz othoitz egiteko.

        28. Orai beraz, Jainko Jauna, Jainkoa zare, eta zure hitzak izanen dira egiak; ezen zuk erran diozkatzu gauza on horiek zure zerbitzariari.

        29. Has zaite beraz eta benedika zazu zure zerbitzariaren etxea, bethi guzian zure aitzinean izan dadien; zeren zu mintzatu baitzare, Jainko Jauna, eta zure benedizioneaz benedikatua izanen baita egun eta bethi zure zerbitzariaren etxea.

VIII. KAP.

        1. Bada, gerthatu zen horiez geroz, Dabidek jo zituela Filistindarrak, eta aphaldu zituen, eta Dabidek Filistindarren eskutik khendu zuen zergaren lokharria.

        2. Eta jo zituen Moabitarrak, eta lurrean etzanarazirik sokha batez neurtu zituen; neurtu zituen bi sokha, bat hiltzeko, eta bertzea bizirik uzteko. Eta Moab egina izan zen Dabiden zerbitzari zergaren azpian.

        3. Eta Dabidek Adarezer, Errohoben semea, Sobako errege, jo zuen, goan izan zenean Ufratako ibaiaren gainean bere nausitasunaren hedatzera.

        4. Eta haren aldekotarik harturik hamazazpi ehun zaldizko eta hogoi mila oinezko, Dabidek zainak ebaki ziozkaten orgetako zaldi guziei; bainan hekietarik begiratu zituen ehun orga-laster.

        5. Damaseko Siriarrak ere ethorri ziren laguntza ekhartzera Sobako errege Adarezerri; eta Dabidek Siriarretarik jo zituen hogoi eta bi mila gizon.

        6. Dabidek zaintzaileak ezarri zituen Damaseko Sirian; Siria egina izan zen Dabidenpeko zergaren azpian; eta Jaunak begiratu zuen Dabid abiatu zituen urhats guzietan.

        7. Dabidek hartu zituen Adarezerren zerbitzariak zituzten harma urheztatuak, eta Jerusalemera ekharri zituen.

        8. Eta Betetik eta Berothetik, Adarezerren hirietarik, errege Dabidek hartu zuen kobreketa handi bat.

        9. Bada, Thouk, Ematheko erregek, aditu zuen Dabidek xahutu zuela Adarezerren indar guzia,

        10. Eta Thouk Joram, bere semea, igorri zuen Dabid erregea gana, agur egitera, harekin bozkariotuz, eta eskerren bihurtzera, Adarezer garhaitu eta jo zuelakotz: ezen Adarezer Thouen etsaia zen: eta Joramek eskuetan bazituen urhezko untziak, zilharrezkoak eta kobrezkoak.

        11. Errege Dabidek hekiek Jaunari kontsekratu ziozkan berepekotu zituen jendaia guzietarik sainduetsi zituen urhe eta zilharrarekin,

        12. Siriatik, Moabetik, Amonen semeetarik, Filistindarretarik, Amaleketik, eta Adarezer, Errohoben seme Sobako erregeren buluzkinetatik.

        13. Dabidek halaber, Siria harturik heldu zelarik, bere buruari izen bat egin zioen Gaztegietako haranean, hemezortzi mila gizon hilik.

        14. Eta Idumean ezarri zituen zaintzaileak eta guardia jarri zuen. Idumea guzia Dabiden azpiko egina izan zen, eta Jaunak begiratu zuen Dabid abiatu zituen urhats guztetan.

        15. Eta Dabid erreginatu zen Israel guziaren gainean: Dabidek halaber juiatzen zuen eta justizia bihurtzen zioen bere populu guziari.

        16. Eta Joab Sarbiaren semea, zen armadako buruzagi; Josaphat, Ahiluden semea, zen ageriez kargutua;

        17. Sadok, Akitoben semea, eta Akimelek, Abiatharren semea ziren aphez, eta Saraias zen iskribau;

        18. Banaias, Joiadaren semea, zen Zeretharren eta Pheletharren manatzaile, eta Dabiden semeak ziren aphez.

IX. KAP.

        1. Eta Dabidek erran zuen: Uste duzue norbait gelditu dela Saulen etxetik, urrikalmendutan har dezadan Jonathasen gatik?

        2. Bada, bazen Saulen etxeko gizon bat Siba deitzen zena. Erregek bere gana deithurik, erran zaroen: Zu zare Siba? Eta harek ihardetsi zuen: Ni naiz, zure muthil.

        3. Eta erregek erran zuen: Ez othe da norbait gelditzen Saulen etxetik, harekin egin dezadan Jainkoaren urrikalpena? Sibak erregeri erran zaroen: Gelditzen da Jonathasen seme bat, zangoz herbala.

        4. Eta erreegek erran zuen: Non da? Sibak erregeri ihardetsi zaroen: Huna, Makir, Amielen semearen etxean da Lodabarren.

        5. Dabid erregeak igorri zuen beraz eta Lodabarretik erakharrarazi zuen hura, Makir Amielen semearen etxetik.

        6. Bada, Saulen seme, Jonathasen semea, Miphiboseth, Dabiden gana ethorri zenean, ahuspez erori eta adoran eman zen. Eta Dabidek erran zaroen: Miphiboseth? Hunek ihardetsi zuen: Huna zure muthila.

        7. Dabidek erran zaroen: Ez izan beldurrik, zeren zure gainera ekharriko baitut ene urrikalmendua zure aita Jonathasen kariaz; bihurtuko darozkitzut zure aitaso Saulen lurrak oro, eta zuk ogia ene mahainean janen duzu bethi.

        8. Miphibosethek adoratuz ihardetsi zaroen: Nor naiz ni zure muthila, ni bezalako zakhur hil bati begiratu baitiozu?

        9. Hargatik Dabidek deithu zuen Siba, Saulen muthila, eta erran zaroen: Zure nausiaren semeari eman diozkat Saulenak izan diren gauza guziak eta haren etxe guzia.

        10. Lant zozue beraz lurra zuk, zure semeak eta zure sehiek; eta zure nausiaren semeari jatekoak ekharriko diozkatzu haz dadientzat: bainan Miphibosethek, zure nausiaren semeak ene mahainean janen du bethi ogia. Bada, Sibaren semeak hamabortz baziren, eta sehiak hogoi.

        11. Eta Sibak erregeri erran zaroen: Errege ene jauna, nola zure muthilari manatu baitiozu, hala eginen du zure muthilak; eta Miphibosethek ene mahainean janen du, erregeren semeetarik batek bezala.

        12. Bada Miphibosethek bazuen seme bat haurttoa, Mika deitzen zena: Sibaren etxe guziak, berriz, zerbitzatzen zuen Miphiboseth.

        13. Eta Miphibosethek bere egoitza Jerusalemen egiten zuen, zeren bethi erregeren mahainean janen baitzuen, eta zen bi zangoetarik maingu.

X. KAP.

        1. Bada, horiez geroztik, Amonen semeen erregea hiltzera ethorri zen, eta Hanon haren semea erreginatu zen haren ondotik.

        2. Eta Dabidek erran zuen: Urrikalpen ekharriko diot Hanon, Naasen semeari, haren aitak niri urrikalpen ekharri izan darotan bezala. Dabitek igorri zuen beraz bere zerbitzariez gozakari ematera Hanoni aitaren heriotzeaz. Bainan Dabiden zerbitzariak Amonen semeen lurrera ethorri zirenean,

        3. Amontarren aitzindariek erran zaroten beren nausi Hanoni: Uste duzu zure aitari ohore bihurtzeko Dabidek zure gana igorri dituela gozakari-ekharleak, eta Dabidek bere zerbitzariak ez dituela zure ganat igorri bilhaketako xedez, hiriaren begiztatzeko eta hunen xahutzeko?

        4. Hargatik Hanonek hartu zituen Dabiden zerbitzariak, murriztu zioten bizarraren erdia, soinekoen erdiak hautsi iphurdi-mazeletaraino, eta gero igorri zituen.

        5. Berri hori ekharria izan zenean Dabidi, igorri zuen hekien bidera, ezen gizonak ahalke hainitz itsusian ezarriak ziren, eta Dabidek gaztiatu zaroeten: Zaudezte Jerikon zuen bizarra luza dadien arteo, eta orduan ethorriko zarete.

        6. Bada, Amonen semeek ikhustenez irain egin zaroetela Dabidi, igorri zuten Errohobeko eta Sobako Siriarretara eta saritan erakharri zituzten hogoi mila oinezko, eta mila gizon Maaka erregea ganik, eta hamabi mila gizon Istoben ganik.

        7. Dabidek aditu zuenean hori, igorri zituen Joab eta gerlarien armada guzia.

        8. Amonen semeak atheratu ziren beraz eta lerrotan jarri ziren atheko sartzearen aitzinean; Sobako eta Errohobeko Siriarrak, berriz, eta Istob eta Maaka zelhaiean ziren berez.

        9. Joabek ikhusirik beraz gudua bere kontra aitzinetik eta gibeletik xuxendua zuela, Israelgo hoberen guzietan hautatu zituen gizonak, eta lerroak xuxendu zituen Siriarren kontra.

        10. Eta gainerako populua eman zaroen bere anaia Abisairi, zeinak xuxendu baitzituen lerroak Amontarren kontra.

        11. Eta Joabek erran zaroen: Baldin Siriarrak nausitzen bazaizkit, zatozkit laguntzara; eta berriz, Amonen semeak nausitzen bazaizkitzu, nik lagunduko zaitut.

        12. Izan zaite bihotzeko gizon, eta guduka gaitezen gure populuarentzat eta gure Jainkoaren hiriarentzat: Jaunak, berriz, eginen du haren begietan ongi dena.

        13. Beraz Joab eta harekilako populua guduari lothu ziren Siriarren kontra, eta haukiek berehala ihesari eman ziren haren aitzinetik.

        14. Amonen semeek berriz, ikhusirik Siriarrek ihes egin zutela, berek ere ihesegin zuten Abisairen aitzinetik eta hirira sarthu ziren. Eta Joab itzuli zen Amontarretarik eta Jerusalemera ethorri zen.

        15. Siriarrek beraz ikhusirik erori zirela Israelen aitzinean, batera bildu ziren.

        16. Eta Adarezerrek igorri zuen ibaiaz haindian ziren Siriarretara, eta erakharri zuen hekien armada. Sobak, Adarezerren armadako buruzagia, zen hekien aitzindari.

        17. Berri hori Dabidi ekharria izan zenean, bilarazi zuen Israel guzia, iragan zuen Jordanea eta ethorri zen Helamera. Siriarrak lerrotan jarri ziren Dabiden kontra, eta gudu eman zaroeten.

        18. Bainan Siriarrek ihes egin zuten Israelen aitzinetik. Dabidek hartu zituen zazpi ehun orga-laster eta hil berrogoi mila zaldizko: jo zuen Sobak armadako buruzagia, eta hau berehala hil zen.

        19. Bada, Adarezerren laguntzara ethorriak ziren errege guziek ikhusirik Israelez garhaituak zirela, izitu ziren, eta berrogoi eta hemezortzi mila gizon ihesari eman ziren Israelen aitzinean. Eta bakea egin zuten Israelekin, eta haren zerbitzuko jarri ziren; eta geroztik Siriarrak beldur izan ziren laguntza emateko Amonen semeei.

XI. KAP.

        1. Bada, gerthatu zen urthe-buruan, erregeak gerletara ilkhitzen ohi diren mugan, Dabidek igorri zituela Joab eta bere zerbitzariak harekin, eta Israel guzia; eta larrutu zituzten Amonen semeak, eta sethiatu zuten Erraba; bainan Dabid Jerusalemen gelditu zen.

        2. Horiek hola zoazelarik, Dabid gerthatu zen bere ohetik jaikitzera eguerdi ondoan, eta harat-hunaka zabilan errege etxeko zabaltzan; eta bere parrean ikhusi zuen emazteki bat mainhatzen hari zela bere zabaltzan: bada, emazteki hura hainitz zen ederra.

        3. Erregek igorri zuen beraz jakitera nor zen emazteki hura. Berria ekharri zioten hura zela Bethsabee, Eliamen alaba, Urias Hethearraren emaztea.

        4. Dabidek gizonak igorririk, erakharri zuen; eta jauregira sarthu zenean, erregek lo egin zuen harekin; eta Bethsabee berehala sainduetsi zen bere lohikeriatik.

        5. Eta bere etxera bihurtu zen izorra gerthaturik. Eta berria bidali zaroen Dabidi, eta erran zuen: Izorra gerthatu naiz.

        6. Bada, Dabidek norbait igorri zuen Joaben gana, zioelarik: Bidal dizadazu Urias Hethearra. Eta Joabek Urias igorri zaroen Dabidi.

        7. Eta Urias ethorri zen Dabiden gana. Dabidek galdatu zaroen hea ongi ziren Joab eta populua eta nola zihoan gerla.

        8. Eta Dabidek erran zaroen Uriasi: Zoazi zure etxera eta garbi zatzu zangoak. Urias ilkhi zen erregeren etxetik, eta ondotik igorria izan zitzaioen erregeren jatekotik.

        9. Bainan Uriasek erregeren jauregiko athe aitzinean lo egin zuen bere nausiaren bertze zerbitzariekin, eta etzen goan bere etxera.

        10. Eta berria ekharri zaroeten Dabidi, ziotelarik: Urias ez da bere etxean izatu. Eta Dabidek Uriasi erran zaroen: Etzare bidetik heldu? zertako etzare goan zure etxera?

        11. Uriasek ihardetsi zaroen Dabidi: Jaunaren arkha, eta Israel, eta Juda olhetan daudezi, eta Joab ene nausia, eta ene jaunaren zerbitzariak lurraren gainean egoten dira; eta ni sarthuko naiz ene etxera jatera eta edatera; eta lo eginen dut ene emaztearekin? zure biziaz eta zure arimako biziaz, ez dut holakorik eginen.

        12. Dabidek erran zaroen beraz Uriasi: Zaude hemen egun ere, eta bihar igorriko zaitut. Uriasek egun hura eta biharamuna eman zituen Jerusalemen.

        13. Dabidek deithu zuen bere aitzinean jatera eta edatera, eta hordiarazi zuen. Arratsean ilkhirik, Uriasek bere ohean lo egin zuen bere jaunaren bertze zerbitzariekin, eta etzen bere etxean sarthu.

        14. Goiza ethorri zen beraz, eta Dabidek gutun bat egin zioeten Joabi, eta Uriasen eskuz igorri zuen,

        15. Gutunean iskribatzen zuelarik: Ezar zazue Urias gerlan, gudua hazkarrenik den tokian, eta han utz zazue, joa izanik hil dadientzat.

        16. Beraz Joabek hiria sethioan zadukalarik, Urias ezarri zuen non-ere baitzakien zirela gizonik borthitzenak.

        17. Eta gizonak hiritik atheraturik gudukatzen ziren Joaben kontra, eta Dabiden zerbitzarien armadatik izan ziren hilak erori zirenak, eta Urias Hethearra ere hil izan zen.

        18. Joabek igorri ziozkan beraz Dabidi guduko berri guziak.

        19. Eta berri-eramaileari manatu zaroen, zioelarik: Gerlako solas guziak akhabatu diozketzunean erregeri,

        20. Ikhusten baduzu samurtzen dela, eta erraten badu: Zertako hurbildu zarete harrasiari gudukatzeko? ala ez dakizue hainitz gezi harrasi gainetik arthikitzen dela?

        21. Nork jo zuen Abimelek, Jerobaalen semea? Etzen emazteki bat izan ihara-harri puska bat haren gainera harrasitik arthiki zuena, eta hura Thebesen hil zuena? zertako hurbildu zarete harrasiaren ondora? erranen duzu: Urias Hethearra ere, zure zerbitzaria, hil izan da.

        22. Berri-eramailea abiatu zen beraz, ethorri zen eta Dabidi erran ziozkan Joabek manatu guziak.

        23. Eta berriketariak erran zaroen Dabidi: Etsaiak nausitu zaizkigu, eta atheratu dira gure kontra kanpora: Guk ordean oldar eginik, jarraiki gatzaizkiote hiriko atheraino.

        24. Eta harrasi gainetik arranbelariek geziak arthiki dituzte zure zerbitzariei; erregeren zerbitzarietarik zenbait hilak izan dira, eta Urias Hethearra ere, zure zerbitzaria hila da.

        25. Dabidek erran zaroen berriketariari: Hau errozu Joabi: Gauza horrek ez bezaitza harri; gerlak ezen asko aldarte ditu; ezpatak batean hau xahutzen du, eta bertzean hori. Hiriaren kontra haskar zatzu zure gerlariak haren xahutzeko, eta gogoa bero zozute.

        26. Bada, Uriasen emazteak aditu zuen Urias, bere senharra, hila zuela, eta deithoratu zuen.

        27. Eta dolua iragan ondoan, Dabidek igorri zuen bilha, eta sarrarazi zuen bere etxean. Dabiden emazte egina izan zen, eta seme bat eman zaroen. Bainan Jaunari gaitzitu zitzaioen Dabiden egitatea.

XII. KAP.

        1. Jaunak igorri zaroen beraz Dabidi Nathan; eta Nathan Dabiden gana ethorri zenean, erran zaroen: Bi gizon baziren hiri batean, bat aberatsa, eta bertzea beharra.

        2. Aberatsak bazituen hainitz ardi eta idi.

        3. Beharrak, berriz, etzuen deusere ardi ttipetto bat baizik, erosi eta hazten zuena, eta haren etxean haren semeekin handitu zena, haren ogitik janez, haren edateko untzitik edanez eta haren bulharrean lo eginez; eta alaba bezala zuen.

        4. Bada, aberatsari norbait arrotzik ethorri zitzaioen batez, hunek bere ardietarik eta idietarik hartzeko guphidez, ethorri zitzaioen arrotzari barazkariaren emateko, hartu zuen gizon beharraren ardia, eta jatekoak xuxendu ziozkien ethorri zitzaioen gizonari.

        5. Dabidek, gizon harentzat hats gaixtoan hasarreturik, erran zaroen Nathani: Ala Jauna! gizon hori herioaren seme baita.

        6. Ardi batentzat lau bihurtuko ditu zeren egin duen lan hori, eta ez da guphidetsia izanen.

        7. Orduan Nathanek Dabidi erran zaroen: Zu zare gizon hura. Hau dio Israelgo Jainko Jaunak: Israelen gainean errege gantzutu zaitut, eta nik atheratu zaitut Saulen eskuetarik;

        8. Eman darozkitzut zure nausiaren etxea eta zure nausiaren emazteak eskuetara, eta eman darotzut Israelgo eta Judako etxea; eta horiek guti badira, berhatuko darozkitzut hainitz handiagoak.

        9. Zertako beraz erdeinatu duzu Jaunaren hitza, ene aitzinean egiteko gaizkia? Ezpataz jo duzu Urias Hethearra, haren emaztea zure emaztetzat hartu duzu, eta bere hil duzu Amonen semeen ezpatarekin.

        10. Hori delakotz, ezpatak ez du behinere zure etxetik gibel eginen, zeren nauzun erdeinatu, eta Urias Hethearraren emaztea hartu duzulakotz zure emazte izateko.

        11. Hau dio beraz Jaunak: Huna non zure gainera zure etxetik eraikiren dudan gaitza, eta zure begien azpiak hartuko ditut zure emazteak eta bertze bati emanen, eta harek iguzki hunen argitan hekiekin lo eginen du.

        12. Zu ezik gordeka haritu zare, nik ordean gauza hori eginen dut Israel guziaren aitzinean eta iguzkiaren aitzinean.

        13. Eta Dabidek erran zaroen Nathani: Jaunaren kontra egin dut bekhatu. Nathanek ihardetsi zaroen: Jaunak halaber aldaratu du zure bekhatua: etzare hilen.

        14. Hargatik, zeren Jaunaren etsaiak burhoka hariarazi ditutzun egitate horren bidez, heriotzez hilen da sorthu zaitzun semea.

        15. Eta Nathan itzuli zen bere etxerat. Hala-hala Jaunak jo zuen Dabidek Uriasen emaztea ganik izatu zuen semea, eta etsitua izan zen.

        16. Dabidek Jauna othoiztu zuen haurttoarentzat; barur egin zuen, eta lekhu berezera sarthurik, lurrera arthiki zuen bere burua.

        17. Haren etxeko zaharrenak ethorri zitzaizkon, hertxatzen zutelarik lurretik jaikitzera: etzuen nahi izan, eta etzuen hekiekin hazkurririk hartu.

        18. Bada, zazpigarren egunean haurra ethorri zen hiltzera; eta Dabiden zerbitzariak lotsa ziren haurra hil zelako berriaren ematera; ezik erran zuten: Huna haurra bizi zelarik oraino, mintzatzen ginarozkien eta gure solasa etzuen entzuten: zenbatez gehiago ez da atsekabeztaturen, erraten badiogu: Haurra hila da?

        19. Beraz Dabidek bere zerbitzariak ikhusi zituenean ahapetik mintzatzen, ezagutu zuen haurttoa hila zela; eta bere zerbitzariei erran zaroeten: Hil da haurra? Haukiek ihardets zaroeten: Hil da.

        20. Dabid jaiki zen beraz lurretik, garbitu eta gantzutu zen; eta soinekoa aldaturik, sarthu zen Jaunaren etxean; adoratu zuen eta ethorri zen bere etxera, eta galdatu zuen ogia aitzinera eman zezoten, eta jan zuen.

        21. Bada, bere zerbitzariek erran zaroeten: Nondik heldu da zuk egiten duzuna? Haurraren gatik, oraino bizi zenean, barur egin duzu eta nigarrez zinauden; berriz, haurra hil ondoan, jaiki zare eta ogia jan duzu.

        22. Dabidek ihardetsi zuen: Haurraren gatik, bizi zelarik oraino barur eta nigar egin dut; erraten nuen ezik: Nork daki hea Jaunak emanen darotan eta bizirik geldituko den haurra?

        23. Bainan orai hila denaz geroztik, zertako egin barur? Bizira bihurraraziko ahal othe dut? lehenago ni goanen naiz haren gana; bainan hura ez da ene gana itzuliko.

        24. Eta Dabidek gozakari eman zioen bere emazte Bethsabeeri; sarthu zen haren gana eta harekin lo egin zuen. Bethsabee seme batez erdi zen, eta izena eman zaroen Salomon, eta Jaunak maithatu zuen hura.

        25. Eta Dabidi igorri zaroen Nathan profeta, eta haurra deithu zuen Maithagarri Jaunari, Jaunak maite zuelakotz.

        26. Bada, Joabek gudukatzen zuen Errabath Amonen semeena, eta sethiatzen zuen errege-hiria.

        27. Eta Joabek Dabidi igorri ziozkan berriketariak, zioelarik: Gudu egin dut Errabathen kontra, eta Uretako hiria hartu hurrana da.

        28. Orai beraz bil zazu populuaren gainerakoa, eta sethia zazu hiria eta har zazu; beldurrez-eta nik xahutzen badut hiria, garhaizia ene izenean ekharria izan dadien.

        29. Hargatik Dabidek bildu zuen populu guzia, eta goan zen Errabathen kontra; eta gudukatu ondoan, hartu zuen.

        30. Amontarren erregeren burutik hartu zuen diadema, zeinak baitzuen urhezko talendu baten phisua, eta baitzituen harri baliosenetarik, eta ezarria izan zen Dabiden buruan. Eta halaber hiritik eraman zuen harrapakin guziz handia.

        31. Hango jendeak ere ilkhiarazirik, zerraz ebakarazi zituen, orga burdinaztatuak iraganarazi ziozkaten gainetik, kanibetez phuskakatu, eta adrailu-labe batera arthiki zituen: hola egin zaroeten Amonen semeen hiri guziei. Eta Dabid eta armada guzia Jerusalemera bihurtu ziren.

XIII. KAP.

        1. Bada, horiez geroztik gerthatu zen, Amnonek, Dabiden semeak, itsutuki maithatu zuela Dabiden bertze Seme Absalomen arreba guziz ederra, Thamar deitzen zena;

        2. Eta hanbatetaraino maite zuela, non haren minez eri baitzen, zeren-eta dontzella zelakotz, gaitz iduritzen baitzaroen zerbait eder etzenik harekin egitea.

        3. Bada Amnonek bazuen adiskide bat, Jonadab deitzen zena, Dabiden anaia Semaaren semea, gizon hainitz umoa.

        4. Hunek erran zaroen: Erregeren semea, nolaz egunetik egunera mehatzen hari zare? zertako ez darotazu agertzen? Amnonek erran zaroen: Thamar, ene anaia Absalomen arreba, maite dut.

        5. Jonadabek ihardetsi zaroen: Etzan zaite zure ohean, eta egizu eriarena; eta zure aita ethorriko denean zure ikhustera, errozu: Thamar, ene arreba, ethor bedi, othoi, niri jatekoaren ematera eta xuxentzera, jan dezadan haren eskutik.

        6. Haratik Amnon ohatu zen, eta hasi zen alegia eri egiten; eta errege haren ikhustera ethorri zenean Amnonek erran zaroen erregeri: Ene arreba Thamar, othoi, ethor bedi ene begien aitzinean bi edarittoren egitera, eta jatekoa haren eskutik har dezadan.

        7. Etxera Thamarren bilha igorri zuen beraz Dabidek, zioelarik: Zato zure anaia Amnonen etxera, eta xuxen zozu jatekoa.

        8. Thamar ethorri zen bere anaia Amnonen etxera. Hau ordean etzana zagoen. Thamarrek irina harturik, orhatu zuen eta urtharazirik, haren begien aitzinean egosarazi zituen edariak.

        9. Eta egosi zuena harturik, ixuri zuen eta Amnonen aitzinean ezarri. Amnonek etzuen hartu nahi izan, eta erran zuen: Ilkhiaraz zatzue guziak hemendik. Eta ilkhiarazi zituztenean guziak,

        10. Amnonek erran zaroen Thamarri: Ekhar zazu jatekoa gelara, jan dezadan zure eskutik. Thamarrek hartu zituen beraz egin zituen edariak, eta gelara eraman ziozkan bere anaia Amnoni.

        11. Eta jatekoa eskaini zioenean, Amnon lothu zitzaioen, eta erran zioen: Zato, ene arreba, etzan zaite enekin.

        12. Hunek ihardetsi zioen: Ez benezazu bortxa, ene anaia, ezen hori ez da Israelen zilhegi; ez egin holako zorokeriarik.

        13. Nik ezen ezin jasanen dut ene laidoa, eta zu Israelen izanen zare zoroen lerroko. Zertako hobeki etzare erregeri mintzatzen, ez nau zuri ukhatuko.

        14. Etzituen ordean onhetsi nahi izan haren othoitzak, bainan indarka nausituz, bortxatu zuen eta harekin etzan zen.

        15. Eta Amnonek hastio izan zuen ezin-bertzeko higuintza batez, halai non higuintza zeintaz higuintzen baitzuen orduan handiagoa baitzen aitzinean maithatzeko amodioa baino. Eta Amnonek erran zioen: Jaiki hadi eta habil.

        16. Thamarrek ihardetsi zioen: Ni iraiziz orai egiten duzun gaizkia handiagoa da aitzinean egin duzuna baino. Eta etzuen aditu nahi izan;

        17. Bainan deithurik bere zerbitzuko muthila, erran zioen: Emak hori ene ganik kanporat, eta athea hertsok gibeletik.

        18. Thamar jauntzia zen soineko luze batez, ezen halakoak erabiltzen zituzten erregeren alaba dontzella zirenek. Amnonen muthilak kanporat eman zuen beraz, eta athea hertsi zioen gibeletik.

        19. Thamarrek burua hautsez estali zuen; bere soineko luzea phorrokaturik, eta eskuak buruaren gainean ezarririk, bazihoan izkolaka.

        20. Bada, Absalom bere anaiak erran zioen: Zer? Amnon, zure anaia, etzan da zurekin? Bainan orai, arreba, ixil zaite, zure anaia da: horren gatik ez bezazu atsekabetan ezar zure bihotza. Hamar egotu zen beraz bere anaia Absalomen etxean hiraduraz ihartzen.

        21. Dabid erregeak aditu zuenean hori, atsekabe handia hartu zuen, eta etzuen atsekaberik nahi izan ezarri Amnonen izpirituan, xitki maite baitzuen eta bere seme zaharrena zuelakotz.

        22. Bada, Absalomek etzioen ez ongi, ez gaizki, deusere aiphatu Amnoni; ezen Absalomek Amnoni herrakunde zadukon bortxatu zuelakotz Thamar haren arreba.

        23. Bada, handik bi urtheren buruan gerthatu zen Absalomen ardiak mozten zituztela Baalhasorren, zeina baita Efraimgo ondoan; eta Absalomek deithu zituen erregeren Seme guziak.

        24. Eta ethorri zen erregeren gana, eta erran zioen: Huna zure zerbitzariaren ardiak mozten direla; errege bethor, othoi, bere zerbitzariekin bere zerbitzariaren gana.

        25. Erregek ihardetsi zioen Absalomi: Ene semea, ez bezazu othoitzik egin ethor gaitezen guziak, eta zure bizkar izan gaitezen. Bainan nola Absalomek hertxatzen baitzuen, eta ez baitzen nahi izan goan, benedikatu zuen.

        26. Eta Absalomek erran zioen: Baldin ez baduzu ethorri nahi, bederen ene anaia Amnon ethor bedi, othoi, gurekin. Eta erregek ihardetsi zioen: Ez da goan dadien premiarik.

        27. Beraz Absalomek hertxatu zuen, eta Dabidek utzi zituen harekin Amnon eta errege seme guziak. Eta Absalomek eman zuen barazkari bat, errege barazkaria bezalakoa.

        28. Bada, Absalomek manatuak zituen bere muthilak, erraten zuelarik: Begia idukazue noiz arnoak atzemanen duen Amnon, eta nik erranen darotzuetan: Jo zazue eta hil. Ez izan beldurrik, ezen nik darotzuet manatzen: har zazue indar eta izan zaizte gizon bihozdunak.

        29. Absalomen muthilek egin zuten beraz Amnonen kontra, Absalomek manatu zioeten bezala. Eta errege seme guziak jaikirik igan ziren zein bere mandoetara eta ihesari eman ziren.

        30. Eta oraino bidean zihoazelarik, haro hau heldu zitzaioen Dabidi: Absalomek hil ditu erregeren seme guziak, eta bat bakharra ere ez da gelditu.

        31. Errege jaiki zen berehala, hautsi zituen bere soinekoak, eta erori zen ahuspez lurrera, eta harekin ziren zerbitzari guziek hautsi zituzten beren soinekoak.

        32. Bainan Dabiden anaia Semaaren seme Jonadabek erran zioen: Errege ene Jaunak ez beza uste izan errege seme guziak hilak direla: Amnon da bakharrik hila, zeren zen Absalomen ahoan gelditua, haren arreba Thamarri bortxa egin zioen egunetik.

        33. Orai beraz errege ene Jaunak ez beza elhe hori ezar bere bihotzaren gainean, erranez: Erregeren seme guziak hilak dira! zeren Amnon bakharrik baita hila.

        34. Bada, Absalomek ihes egin zuen. Eta guardian zagoen muthilak begiak altxatu zituen eta begiratu zuen: eta hara non jende-multzo handi bat heldu zen mendi-mazelako bide zeiherraz.

        35. Orduan Jonadabek erran zioen erregeri: Huna non diren erregeren semeak; zure zerbitzariak erran bezala gerthatu da.

        36. Eta hura mintzatzetik gelditu orduko, erregeren semeak ere agertu ziren, eta sartzean oihuz eta nigarrez hasi ziren; erregek ere eta haren zerbitzari guziek nigar egin zuten marraska guziz handitan.

        37. Bada, ihes eginik Absalom goan zen Amiuden seme Tholomai, Jesurreko errege gana. Eta Dabidek egun oroz deithoratu zuen bere semea.

        38. Absalom, berriz, ihes egin eta Jesurrera goan ondoan, han egotu zen hirur urthez.

        39. Eta errege Dabid baratu zen haren ondotik ibiltzetik, zeren gozatu baitzaroen Amnonen heriotzeko mina.

XIV. KAP.

        1. Bada, Joabek, Sarbiaren semeak, ezaguturik erregeren bihotza Absalomen alderat bihurtua zela,

        2. Thekuara norbait igorri zuen eta handik erakharri zuen emazteki zuhur bat; eta erran zioen: Egizu dolamenetan bazina bezala, jauntz zazu doluko soina eta etzaitezela olioz gantzu, aspaldian hil bat deithoratzen duen emaztekia iduri izan zedintzat.

        3. Eta sar zaitezi erregeren aitzinera, eta mintzatuko zaizkio hunelako hitzetan. Eta Joabek ahoan ezarri ziozkan solasak.

        4. Thekuar emaztekia sarthu zenean beraz erregeren gana, erori zen lurrera haren aitzinean, adoratu zuen eta erran zion: Errege, begira nezazu.

        5. Eta erregek erran zaroen: Zer egiteko duin? Hunek ihardetsi zuen: Ai! emazteki alhargun bat naiz; ezen hil zait ene senharra.

        6. Eta zure neskatoak bi seme zituen; elkharren artean samurtu dira landan, eta nihor etzen debeka zetzakeenik; eta batek jo du bertzea eta hil izan du.

        7. Eta huna non zure neskatoaren kontra jaikirik, ahaidego guziak erran duen: Iguzu bere anaiaren jotzailea, bera hil dezagun hil duen anaiaren biziarentzat, eta xahu dezaguntzat premua. Eta bilhatzen dute gelditu zaitan inharraren hiltzea, ezezta ditezen ene senharraren izena eta haren ondoregoa lurraren gainean.

        8. Erregek emaztekiari erran zioen Zoaz zure etxerat, eta nik manuak emanen ditut zuretzat.

        9. Thekuar emaztekiak ihardetsi zioen: Errege ene jauna, gaizkia ene gainean eta ene aitaren etxearen gainean izan bedi; bainan errege eta bere tronua izan beitez garbi.

        10. Eta erregek erran zuen: Ene aitzinera erakhar zazu jazarriko darotzuna, eta ez du gehiago eginen zure ukitzera.

        11. Emaztekiak erran zuen berriz Errege orhoit bedi bere Jainko Jaunaz, odolaren aspertzeko ahaideak berha ez ditezen, eta ez dezaten hil ene semea. Erregek ihardetsi zuen: Ala Jauna! lurrera ile bat ez baita zure semearen burutik eroriko.

        12. Emaztekiak erran zuen beraz: Zure neskatoak ene jaunari hitz bat erran ahal bezo. Dabidek erran zioen: Mintza zaite.

        13. Erregek atheratu du solas hori, eta nolaz populuaren kontra asmatu du bertze gauza hau, non bekhatu egiten baitu eta bereetarikako iraizia bihurrarazten ez baitu?

        14. Guziak hiltzen gare, eta lurrean barraiatzen gare bihurtzen ez diren urak bezala: Jainkoak ez du nahi arima bat gal dadien, bainan luzakor da, beldurrez arras gal dadien hastandua dena.

        15. Orai ethorri naiz beraz, ene errege jaunari populuaren aitzinean solas horren erratera. Eta zure neskatoak erran du Mintzatuko natzaio erregeri, hea nolazbait erregek eginen duen bere neskatoaren errana.

        16. Erregek beharria eman du bere neskatoaren atheratzeko, Jaunaren primantzatik ni eta ene semea batean ezeztatu nahi gintuzten guzien eskutik.

        17. Erran beza beraz zure neskatoak Ene errege jaunaren hitza bethe bedi sakrifizio bat bezala. Ezen, nola Jainkoaren aingerua, hala da ene errege jauna, zeina ez solas eztiak, ez borthitzak ez baitute khordokatzen; hargatik da zurekin zure Jainko Jauna.

        18. Eta ihardestean erregek erran zioen emaztekiari: Ez bezadazu gorde galdatzen darotzudan gauza. Eta emaztekiak erran zioen: Mintza zaite, errege ene jauna.

        19. Joaben eskua ez othe da zurekin hautan orotan? Emaztekiak ihardetsi zuen eta erran: Arimaz egia, ene errege jauna, ez da ez eskuin, ez ezker ene errege jaunari eman diozkadan hautarik orotarik; ezen zure zerbitzari Joabek berak manatu darot, eta berak ezarri ditu solas haukiek guziak zure neskatoaren ahoan.

        20. Solas hunen itxura itzul nezan, Joab zure zerbitzariak manatu darot hori: bainan zu, oi ene errege jauna, Jainkoaren aingeruak duen bezala zuhurtzia, zuhur zare gauza guzien aditzeko lurraren gainean.

        21. Eta erregek erran zioen Joabi: Jabalia naiz, eta onhetsi dut zure solasa; zoaz beraz eta itzularaz zazu Absalom, ene semea.

        22. Eta lurrerat ahuspez eroririk, Joabek adoratu zuen eta errege benedikatu; eta Joabek erran zuen: Egun zure zerbitzariak ezagutu du, grazia aurkhitu dudala zure aitzinean, ene errege jauna; ezik onhetsi duzu zure zerbitzariaren hitza.

        23. Joab jaiki zen beraz, Jesurrera goan zen eta Jerusalemera erakharri zuen Absalom.

        24. Bainan erregek erran zuen: Bere etxera bihur bedi, eta ez beza ikhus ene begithartea. Hargatik Absalom itzuli zen bere etxera eta etzuen ikhusi erregeren begithartea.

        25. Bada Israel guzian etzen gizon bat Absalom bezain ederra eta ongi irazkia zenik; oinetik bururaino etzen haren baithan errateko bakhar bat.

        26. Eta ileak mozten zituenean (urthean behin mozten zituen, ilaiak nekhatzen zuelakotz), haren buruko ileek phisatzen zuten berrehun siklo, phisu ezagutura.

        27. Bada, Absalomi sorthu zitzaizkon hirur seme, eta alaba bat, Thamar deitzen zena eta irazki ederrekoa.

        28. Absalom egotu zen Jerusalemen bi urthe, eta etzuen ikhusi erregeren begithartea.

        29. Hargatik igorri zuen Joaben gana, hura bidaltzeko erregeren aitzinera. Joabek etzuen nahi izan goan Absalomen gana. Eta Absalomek igorri zuenean bigarren aldiko Joaben gana, Joab etzitzaion goan nahi izan.

        30. Absalomek erran zioten bere zerbitzariei: Badakizue, ene landaren aldean Joaben landa garagar-uzta duena: zoazte beraz eta su emozue. Absalomen zerbitzariek su eman zioten beraz uztari. Eta Joaben zerbitzariak ethorririk, soinekoak hautsirik, erran zuten: Absalomen zerbitzariek erre dute landaren zathi bat.

        31. Eta Joab jaiki zen, eta ethorri zen Absalomen gana eta erran zuen: Zergatik zure zerbitzariek erre dute ene uzta?

        32. Absalomek ihardetsi zioen Joabi: Bidali izan dut zure gana, othoiztuz ethor zintezen ni gana, zu igortzeko erregeri eta hari errateko: Zertako ethorri naiz Jesurretik? hobe nukeen han egonik; errekeitzen zaitut beraz ikhus dezadan erregeren begithartea. Baldin oraino orhoit bada ene gaizkiaz, hil beneza.

        33. Hargatik, erregeren aitzinera agerturik, Joabek ekharri ziozkan horiek guziak. Eta Absalom deithua izan zen eta agertu zen erregeren aitzinera; lurrari ahuspez adoratu zuen Dabiden aitzinean; eta erregek musu eman zioen Absalomi.

XV. KAP.

        1. Beraz, horiez geroztik, Absalomek egin zuen orga-laster bat, eta hartu zituen zaldizkoak eta berrogoi eta hamar gizon haren aitzinean goaten zirenak.

        2. Eta goizean jaikirik, egoten zen athe aitzinean, eta egiteko zuten gizonak, erregeri justiziaren galdatzera ethortzeko, bere gana deitzen zituen eta erraten zioten: Zein hiritako zare? Harek ihardestean erraten zuen: Zure zerbitzaria da Israelgo hulako leinukoa.

        3. Eta Absalomek erraten zioen: Zure solasak onak eta zuzenak iduritzen zaizkit. Bainan ez da nihor zure entzuteko erregez ezarririk. Eta erraten zuen:

        4. Nork ezarriko nau juie lurrean, ene gana ethor ditezen egiteko duten guziak, eta zuzenki juia detzadan?

        5. Bainan agur egitera norbait hurbiltzen zitzaioenean, hedatzen zioen bere eskua, eta lothurik musu ematen zioen.

        6. Eta hola egiten zuen Israelgo guziei, justiziara heldu zirenei, erregez entzunak izateko, eta Israelgo gizonen bihotzak biltzen zituen.

        7. Bada, berrogoi urtheren buruan, Absalomek erran zioen Dabid erregeaki: Goanen naiz, eta Hebronen betheko ditut Jaunari egin diozkadan botuak.

        8. Ezen zure zerbitzariak, Jesur Siriakoan zelarik, botu egin zuen erranez: Baldin Jaunak bihurrarazten banau Jerusalemera, Jaunari sakrifizio bat eskainiko diot.

        9. Eta Dabid erregeak erran zioen: Zoaz bakean. Absalom jaiki zen eta goan zen Hebronera.

        10. Bada, Absalomek ikhusliarrak igorri zituen Israelgo leinu guzietara, zioelarik: Aditzen duzuen bezain sarri turuten durrunda, erran zazu: Absalom erregetu da Hebronen.

        11. Bada, Absalomekin Jerusalemetik goan ziren berrehun gizon deithuak, bihotz laiioarekin zihoazelarik, eta gauzaren jakitaterik batere gabe.

        12. Absalomek halaber erakharrarazi zuen Akitophel Siloarra Dabiden kontseilaria, Jiloko bere hiritik. Eta bitimak imolatzen zituelarik, hitzhartze hazkar bat egin izan zen, zeren populua alde orotarik ethorriz berhatzen hari baitien Absalomekin.

        13. Beraz, berriketari bat Dabidi ethorri zitzaioen zioelarik: Bere bihotz oroz Israel guzia jarraikitzen zaio Absalomi.

        14. Eta Dabidek erran zioten bere zerbitzari, Jerusalemen harekin zirenei: Jaiki zaizte, ihes egin dezagun; ez ginduke ezen Absalomen ganik itzurbiderik; laster egizue atheratzera, beldurrezeta ethorririk atzeman gaitzan, eta zorigaitza gure gainera erorraraz dezan, eta hiria jo ezpataren ahoaz.

        15. Zerbitzariek erregeri erran zioten: Edozein gauza mana diazagun gure errege jaunak, gogotik betheko dugu guk, zure zerbitzariek.

        16. Errege ilkhi zen beraz oinez eta haren etxe guzia ere. Erregek utzi zituen hamar emazteki ohaide etxearen zaintzeko.

        17. Errege oinez atheraturik Israel guziarekin baratu zen etxetik urrun.

        18. Haren zerbitzari guziak ibiltzen ziren haren aldean; Zeretharren eta Pheletharren andanak, eta Jethar guziak gerlari hazkarrak, sei ehun oinezko Jethik jarraiki zitaizkoenak, goaten ziren erregeren aitzinean.

        19. Bada, erregek erran zioen Ethai Jetharrari: Zertako heldu zare gurekin? itzul zaite, eta zaude erregerekin, zeren arrotza baitzare eta zure lekhutik atheratua.

        20. Atzo ethorria zare, eta egun bortxatua izanen zare gurekin atheratzera? ni ordean goanen naiz goan behar dudan tokira: itzul zaite, eta zure anaiak gibelerat eraman zatzu, eta Jaunak emanen darozkitzu urrikalpena eta egia, khar eta zintasun agertu duzulakotz.

        21. Ethaiek erregeri ihardetsi zaroen, zioelarik: Bizi bedi Jauna, eta bizi bedi ene errege jauna! edozein tokitan izan zaite±en, ene errege jauna, ala hilean, ala bizian, zure zerbitzaria han izanen da.

        22. Eta Dabidek erran zioen Ethairi: Zato eta iragan zaite. Eta Ethai Jetharra iragan zen, eta harekin ziren gizonak ere, eta gainerako sende guzia.

        23. Eta guziak nigar marraskaz hari ziren, eta populu guzia iragaiten zen. Erregek ere iragan zuen Zedrongo erreka, eta populu guzia bazohan mortuko alderat begiratzen duen bideaz.

        24. Bada, Sadok apheza ere ethorri zen, eta harekin lebitar guziak, Jainkoaren batasuneko arkha zakhartela, eta phausatu zuten Jaunaren arkha; eta Abiathar igan zen, hiritik atheratu zen populu guzia bildu arteo.

        25. Erregek erran zioen Sadoki: Hirira bihur zazu Jainkoaren arkha: baldin Jaunaren aitzinean grazia aurkhitu badut, gibelerat erakharriren nau, eta berriz erakhutsiren darozkit hori eta bere tabernaklea.

        26. Ordean erraten badarot: Ez haiz ene gogarako: Jaunaren nahiari nago, egin beza ongi zaioena.

        27. Eta erregek erran zioen Sadok aphezari: Oi ikhustea, bakean itzul zaite hirira, eta Akimaas, zure semea, eta Jonathas Abiatharren semea, zuen bi semeak zuekin izan beitez.

        28. Huna non gordeko naizen mortuko zelhaietan, zuen ganik solas bat ene argitzera ethor dakidan arteo.

        29. Sadokek eta Abiatharrek beraz Jainkoaren arkha bihurtu zuten Jerusalemera, eta egotu ziren han.

        30. Bada, Dabidek igaiten zuen Olibetako patarra, eta igaitean nigarrez zohan ointhuts eta burua estalirik; eta harekin zen populu guzia ere burua estalirik, nigarrez igaiten zen.

        31. Bada, Dabidi ekharri zioten berria Akitophelek ere Absalomekin zin egin zuela, eta Dabidek erran zuen: Jauna, zora zazu, othoi, Akitophelen oharmena.

        32. Eta Dabid heldu izan zenean mendiaren bizkarrera, Jauna adoratu gogo zuen tokira, hara non ethorri zitzaioen Kusai Arakitarra, soinekoa hautsirik eta burua lurrez bethea.

        33. Eta Dabidek erran zioen: Baldin enekin heldu bazare, poxelu izanen zaizkit.

        34. Bainan hirira bihurtzen bazare, eta Absalomi erraten badiozu: Errege, zure zerbitzari naiz; zure aitaren zerbitzari izatu naizen bezala, orobat zerbitzatuko zaitut; urmariatuko ditutzu Akitophelen asmuak.

        35. Bada zurekin ditutzu Sadok eta Abiathar aphezak, eta erregeren etxetik adituko ditutzun solas guziak, helduko diozkatzuete Sadok eta Abiathar aphezei.

        36. Eta hekiekin dira hekien bi semeak, Akimaas, Sadoken semea, eta Jonathas, Abiatharren semea; eta hekietaz helduko daroztatzue adituko ditutzuen gauza guziak.

        37. Beraz Kusai Dabiden adiskidea hiria ethortzearekin, Absalom ere sarthu zen Jerusalemen.

XVI. KAP.

        1. Dabidek mendi-bizkarra iragan zuenetik laster, haren bidera agertu zen Siba, Miphibosethen zerbitzarta, bi astorekin, zeinak kargatuak baitziren berrehun ogiz, mahats merlatuzko ehun flokaz, piko merlatuzko ehun otharrez eta zahagi bat arnoz.

        2. Erregek Sibari erran zioen: Zer dira horiek? Sibak ihardetsi zuen: Astoak erregeren zerbitzarien azpiko, ogiak eta pikoak zure muthilek jateko, eta mortuan norbait ahitzen bada, arnoa hari emateko.

        3. Eta erregek erran zioen: Non da zure nausiaren semea? Sibak erregeri ihardetsi zuen: Jerusalemen gelditu da, zioelarik: Israelgo etxeak bihurtuko darot egun ene aitaren erresuma.

        4. Eta erregek Sibari erran zioen: Zureak izan beitez Miphibosethenak ziren guziak. Eta Sibak ihardetsi zuen: Errege, ene jauna, othoizten zaitut grazia aurkhi dezadan zure aitzinean.

        5. Dabid erregea ethorri zen beraz Bahurimeraino; eta hara non atheratzen zen handik Saulen etxeko ahaidegoko gizon bat, Semei deitzen zena, Jeraren semea eta ilkhirik heldu zen eta burhoka hari zen,

        6. Eta harriak arthikitzen ziozkaten Dabidi eta Dabid erregearen zerbitzari guziei. Bada populua oro eta gerlari guziak zihoazen erregeren eskuinetik eta ezkerretik.

        7. Eta errege madarikatzean, hunela mintzo zen Semei: Habit, gizon odolkoia, Belialen gizona.

        8. Jaunak bihurtu darok Saulen etxeko odol guzia, jabetu haizelakotz haren orde haren erreinuaz, eta Jaunak hire seme Absalomen eskuan ezarri dik erreinua; eta huna non hire tzarkeriek lehertzen hauten, odolkoi bat haizelakotz.

        9. Bada, Abisaik, Sarbiaren semeak erran zioen erregeri: Zertako zakhur hil horrek madarikatzen du errege ene jauna? goanen naiz eta moztuko diot burua.

        10. Erregek ihardetsi zioen: Sarbiaren semea, zer da zure eta ene artean? utzazu, madarika dezan; Jaunak ezik manatu dio madarika dezan Dabid, eta nor da ausartatuko dena erraitera, zertako egin duen hola?

        11. Eta erregek Abisairi eta bere zerbitzari guziei erran zioten: Huna non ene semea, ene sabeletik ilkhi dena, dabilan ene biziaren ondoan; orai beraz zenbatez hobeki Jeminiren semea! Utzazue, madarika dezan Jaunaren manamenduaren arabera;

        12. Eta beharbada Jaunak begiratuko dio ene atsekabeari, eta beharbada Jaunak ongia bihurtuko darot egungo madarizionearen alderat.

        13. Hargatik Dabid bazohan bere bidean, eta haren lagunak harekin. Semei ere mendi-bizkarrez sahetsetik, Dabiden parrean zihoan, haren kontra madarizioneka eta harrika, eta herrautsa besa-gainka barraiatuz.

        14. Beraz errege eta harekin populu guzia nekheak ehoak ethorri ziren eta Bahurimen indar hartu zuten.

        15. Absalom, berriz, eta haren populu guzia, eta Akitophel ere harekin, Jerusalemen sarthu ziren.

        16. Eta Absalomen gana goan zenean Kusai Arakitarra, Dabiden adiskidea, erran zioen: Agur, errege, agur, errege.

        17. Absalomek ihardetsi zioen: Hori da hire eskerra hire adiskidearen alderat? zertako ez haiz goan hire adiskidearekin?

        18. Kusaiek ihardetsi zioen Absalomi: Ez, zeren hainarena izanen bainaiz, zeina hautatu baitute Jaunak eta populu hunek guziak, eta Israel guziak, eta harekin egonen naiz.

        19. Bainan, hau ere erran dezadan, noren zerbitzatzera heldu naiz? ez naiz erregeren semea gana heldu? nola zure aitaren manuko izatu bainaiz, orobat izanen naiz zure manuko.

        20. Bada Absalomek Akitopheli erran zioen: Ikhusazue zer egin behar dugun.

        21. Eta Akitophelek erran zioen Absalomi: Sar zaitezi zure aitak etxearen zaintzera igorri dituen bere ohaideetara; arren-eta, Israel guziak aditzen dienean laidoztatu duzula zure aita, hekien eskuak gogor ditezen zurekin.

        22. Absalomen olha hedatu zuten beraz zabaltzan, eta bere aitaren ohaideetara sarthu zen Israel guziaren aitzinean.

        23. Bada ordu hekietan Akitophelek ematen zituen kontseilu guziak, nahiz Dabidekin zenean, nahiz Absalomekin, ziren norbaitek Jainkoa kontsultatzen balu bezala.

XVII. KAP.

        1. Akitophelek erran zioen beraz Absalomi: Hautatuko ditut hamabi mila gizon, eta jaikirik goanen naiz gaur Dabiden ondotik;

        2. Eta jauzten naizelarik haren gainera (ezen nekhatua da eta indar gabe), joko dut; eta harekin den populu guzia ihesari emanen denean, errege joko dut bere asalduan.

        3. Eta populu guzia gibelerat erakharriko dut, gizon bakhar bat bihurtzen ohi den bezala; ezik zuk bilhatzen duzuna gizon bat da, eta populu guzia bakean izanen da.

        4. Solas hori Absalomen eta Israelgo zaharrenen guzien gogarako izatu zen.

        5. Bizkitartean Absalomek erran zuen: Deith zazue Kusai Arakitarra, eta dugun adi zer erranen duen harek ere.

        6. Eta Kusai ethorri zenean Absalomen gana, Absalomek erran zioen: Hunelako solasa atheratu du Akitophelek; egin behar dugu, ala ez? zer diozu?

        7. Kusaik ihardetsi zioen Absalomi: Ez da ona Akitophelek oraikoan eman duen kontseilua.

        8. Eta Kusaik erran zuen berriz: Zuk ezagutzen duzu zure aita, eta badakizu harekin diren gizonak hazkarrenetarik direla, eta gogoa mindua, umeak galdurik oihanean errabiatua dabilan hartz ama bat iduri; eta zure aita ere gizon gerlaria da, eta ez da baratuko populuarekin.

        9. Beharbada orai gordea dago zilhoka batean, edo berezi dukeen lekhu batean; eta hastetik zureetarik norbait xahutzera heldu bada, guziek adituko dute, eta erranen dute: Sarraski bat egina izan da Absalomi jarraikitzen zen populuan.

        10. Orduan hazkarrenak berak, lehoinak bezalako bihotza dutenak, izialdurak erkhituko ditu; ezen Israelgo populu guziak badaki zure aita bihozduna dela, eta bihozdunak direla harekilako guziak.

        11. Bainan ene iduriko hau da ona: Israel guzia zure gana bil bedi Danetik Bersitheeraino, ezin khonda ditakeen itsasoko legarra bezala: eta zu izanen zare hekien erdian.

        12. Eta jauziko gare Dabiden gainera khausituko den edozein lekhutan; eta estaliko dugu, ihintza lurrerat erortzen ohi den bezala, eta harekin diren gizonetarik ez dugu utziko bat bakharra ere.

        13. Hiri zenbaitetara sarthua bada, Israel guziak hiri hura sokhaz inguratuko du eta errekara anbilduko dugu, hartarik harri-kozkor bat ere ez dadien khausi.

        14. Eta Absalomek eta Israelgo gizon guziak erran zuten: Kusai Arakitarraren oharmena hobea da Akitophelena baino. Bada, Jaunaren nahiaz urmariatua izan zen Akitophelen asmu ona, Jaunak Absalomen gainera erakhar zezan zorigaitza.

        15. Eta Kusaik erran zioten Sadok eta Abiathar aphezei: Hulako eta hulako kontseilua Akitophelek eman diote Absalomi eta Israelgo zaharrei; eta nik holako eta holakoa eman dut.

        16. Orai beraz igorrazue berehala, eta gaztia zozue Dabidi, diozuelarik: Ez bezedi gau hau geldi mortuko zelhaietan, bainan luzamenik gabe iragan zaite, beldurrez-eta errege gal dadien, eta harekin den jendea ere bai.

        17. Bada, Jonathas eta Akimaas Erroielgo ithurriaren ondoan zauden; neskato bat goan zen eta berria heldu zioten, eta haukiek bideari eman ziren haren eramateko errege Dabidi, ezen etzitazkeen ikhusiak izan eta ezin sar zitazkeen hirian.

        18. Bizkitartean muthil batek ikhusi zituen, eta erran zioen Absalomi; bainan haukiek urhatsa zalhuturik, sarthu ziren Bahurimen gizon baten etxean, zeinak baitzuen bere etxe-sartzean phutzu bat, eta haren barnera jautsi izan ziren.

        19. Etxeko emaztekiak, berriz, hartu zuen saihal bat, eta hedatu zuen phutzuaren ahoan, garagarra idorrarazten balu bezala; eta hola gauza gordea izan zen.

        20. Absalomen gizonak ethorri zirenean etxera, emaztekiari erran zioten: Non dira Akimaas eta Jonathas? Eta emaztekiak ihardetsi zioten: Ur xorta bat dastatu-eta, iragan dira zalhuki. Eta etzituztenean khausitu, bilhariak itzuli ziren Jerusalemera.

        21. Goan zirenean, haukiek igan ziren phutzutik, eta bideari jorik, berria ekharri zioten Dabidi eta erran: Xuti zaizte eta hibaia iragan zazue, zeren hunelako kontseilua eman baitu Akitophelek zuen kontra.

        22. Dabid jaiki zen beraz eta harekin zen populu guzia ere, eta Jordanea iragan zuten argitu artean; eta bakhar bat ere etzen gelditu hibaia iragan etzuenik.

        23. Bada Akitophelek, ikhusirik egitekoa etzela haren erranetik goan, harbalda ezarri zioen bere astoari, jaiki zen eta goan bere etxera eta bere hirira, eta bere egitekoak xuxendurik, urkhatuz hil zen, eta ehortzia izan zen bere aitaren hobian.

        24. Bada, Dabid ethorri zen kanpetara, eta Absalomek iragan zuen Jordanea, berak eta Israelgo gizon guziek harekin.

        25. Absalomek Amasa ezarri zuen Joaben orde armadaren buruan. Amasa zen Jetra deitzen zen Jefraeldar gizon baten semea; Jetra ezkondua zen Naasen alaba Abigailekin, zeina baitzen Sarbiaren ahizpa eta Sarbia Joaben ama.

        26. Eta Israel kanpatu zen Absalomekin Galaadeko lurrean.

        27. Eta Dabid kanpetara ethorri zenean, Subi, Naasen semeak, Errabath Amongoak; Amihelen seme, Makir Lodabarrak, eta Berzelai Erroielim Galaadekoak

        28. Eskaini ziozkaten oheak, saihalak, lurrezko untziak, ogia, garagarra, irina, garagar xigorra, baba, dilista, ilhar frigitua,

        29. Eztia, burra, ardiak eta aratxe gizenak; eta Dabidi eta harekin zen jendeari eman zioten jatera; ezen burura ethorri zitzaioeten, populua mortuan gosez eta egarriz ahitua zitakeela.

XVIII. KAP.

        1. Dabidek beraz, bere jendea begiztaturik, haren manatzeko ezarri zituen ehun gizonetako eta mila gizonetako aitzindariak;

        2. Armadaren heren bat ezarri zuen Joaben manuen azpian, bertze heren bat Abisai, Sarbiaren seme Joaben anaiaren azpiko, eta azken herena Ethaien azpiko; Ethai baitzen Jetharra. Eta erregek erran zioen armadari: Ni ere atherako naiz zuekin.

        3. Eta armadak ihardetsi zuen: Etzare ilkhiko; ezen ihesari eman bagineza, ez luke hekientzat gutaz deus handirik erran nahi; heren bat ere gutarik erortzen balitz, hortaz axola guti lukete; zeren zu hamar milentzat ikhusia baitzare bakharrik. Hobe da beraz hirian egon zaitezen guri laguntza emateko.

        4. Erregek erran zioten: Nola ere ongi iduritzen baitzaitzue, hala eginen dut. Errege jarri zen beraz athean, eta populua ilkhitzen zen bere andanetan, ehunka eta milaka.

        5. Eta erregek manu eman zioten Joabi eta Ethairi, zioelarik: Begira darotazue ene seme Absalom. Eta populu guziak aditzen zuen errege aitzindari guziei ematen Absalomen begiratzeko manua.

        6. Populua zelhaiera atheratu zen beraz Israelen kontra, eta gudua eman zen Efraimen oihanean.

        7. Eta han Israelgo populua Dabiden armadaz xehakatua izan zen, eta egun hartan egin zen sarraski bat gaitza, hogoi mila gizonena.

        8. Eta han gudua barraiatua izan zen lur guziaren hedaduran, eta oihanak populutik iretsi zituenak hainitz gehiago izan ziren, ezenez egun hartan ezpatak sarraskitu zituenak.

        9. Bada, gerthatu zen Absalom, bere mandoaren gainean jarririk, buruz buru egin zituela Dabiden zerbitzariak; mandoa sarthu zen haritz handi eta adartsu baten azpira; Absalomen burua haritzean lothu zen, eta bere zeruaren eta lurraren artean dilindan gelditurik, haren azpiko mandoa aitzinerat iragan zen.

        10. Bizkitartean norbaitek ikhusi zuen hori, eta Joabi berria eman zaroen, zioelarik: Absalom ikhusi dut haritz batetik dilindan.

        11. Joabek erran zaroen berria ekharri zaroen gizonari: Ikhusi baduk, zertako ez duk lurrarekin josi, eta nik emanen narozkian hamar siklo zilharrezkoak eta gerriko uhal bat?

        12. Hunek Joabi ihardetsi zaroen: Eskuetara eman bazinezazkit mila zilharrezko ere, ez nezake eskua ezar erregeren semearen gainean; ezen, guk aditzen dugularik, erregek manatu darotzuete zuri, Abisairi eta Ethairi, zioelarik: Begira darotazue ene seme Absalom.

        13. Eta ene biziaren kontra ozarki egin izan banu, erregeri ezin gordea izanen zen hori, eta zu jarriko zinen hari buruz?

        14. Joabek erran zaroen: Ez diat hik bezala eginen, bainan hire aitzinean joko diat. Joabek eskuan hartu zituen beraz hirur lantza, eta bihotzean sarthu ziozkan Absalomi; eta nola haritzari lothua higitzen baitzen oraino,

        15. Joaben hamar ezkutari gaztek laster egin zuten, eta joka hil zuten.

        16. Joabek gero turuta jo zuen; eta populua atxiki zuen, etzadien goan Israeldar ihes zihoazinen ondotik, ostea nahiz guphidetsi.

        17. Absalom eraman zuten; oihanean zilho handi batera arthiki zuten eta harri-meta gaitz bat haren gainean ezarri zuten; Israel guziak, berriz, bere olhetara ihes egin zuen.

        18. Bada, Absalomek altxatu zuen beretzat, bizi zenean oraino, Erregeren haranean den harroin bat, ezen erran zuen: Semerik ez dut, eta hau izanen da ene izenaren orhoitgailua. Bere izena eman zioen orhoitkari hari, eta egungo eguna arteo Absalomen eskua deitzen da.

        19. Bada, Akimaasek, Sadoken semeak, erran zuen: Laster eginen dut, eta erregeri eramanen diot berria, bere zuzena bere etsaien eskuetarik bihurtu dioela Jaunak.

        20. Joabek ihardetsi zioen: Etzare berri-eramaile izanen egun huntan, bainan bertze batez berri eramaten hariko zare; ez dut nahi zuk hel dezazun egun berria, zeren den hila erregeren semea.

        21. Eta Kusiri erran zioen Joabek: Zoaz eta erregeri ikhusi duzuna errozu. Kusek agur egin zioen Joabi eta lasteregin zuen.

        22. Bainan berriz ere Akimaas Sadoken semeak erran zioen Joabi: Zer makhur da ni ere Kusiren ondotik goaten banaiz? Eta Joabek erran zioen: Zer nahi duzu laster eginik, ene semea? etzare berri onaren eramaile izanen.

        23. Hunek ihardetsi zuen: Zer litake bada, laster egin baneza? Eta Joabek erran zioen: Laster egizu. Akimaasek beraz, laburzkako bide batetik lasterka, iragan zuen Kusi.

        24. Bizkitartean Dabid jarria zagoen bi atheen artean; athaburuan harrasi gainean zen begiralariak, berriz, begiak altehaturik, ikhusi zuen gizon bakhar bat lasterka.

        25. Eta oihu eginik erregeri albiste eman zioen, eta erregek erran zuen: Bakharrik bada, berri ona da horren ahoan. Bada, gizona laster higitzen eta hurbilago heltzen zelarik,

        26. Begiralariak ikhusi zuen bertze gizon bat lasterka, eta gainetik oihu eginez, erran zuen: Agertzen zait bertze gizon bat bakharrik lasterka. Eta erregek erran zuen: Hori ere berri-ekharle ona da.

        27. Eta begiralariak erran zuen berriz-ere: Begiratzen diot lehenbizikoaren lasterrari; Akimaas, Sadoken semearen lasterra iduri du. Eta erregek erran zuen: Gizon prestua da, eta berri onaren ekhartzera heldu dena.

        28. Bada, Akimaasek oihu eginez, erran zioen erregeri: Agur, errege. Eta errege adoratuz lurrera gurthurik haren aitzinean, erran zuen: Benedika bedi zure Jainko Jauna, zeinak hertsi baititu ene errege jaunaren kontra eskuak altxatu dituzten gizonak.

        29. Erregek erran zuen: Ongi da ene seme Absalom? Akimaasek ihardetsi zuen: Joab, zure zerbitzariak, oi errege, igorri duenean zure zerbitzaria, asaldu handi bat ikhusi dut; bertzerik ez dakit.

        30. Erregek erran zioen: Iragan zaite eta zaude hor. Eta hura iragan zenean eta gelditua zagoelarik,

        31. Kusi agertu zen, eta heltzean erran zuen: Berri ona ekhartzen dut, ene errege jauna; ezik Jaunak egun zure alde erabaki du zure kontra jaiki diren guzien kontra.

        32. Erregek, berriz, erran zioen Kusiri: Ongi da ene seme Absalom? Kusik ihardetsi zioen: Ene errege jaunaren etsaiak oro eta haren kontra gaizkikotzat jaikitzen diren guziak Absalom bezala egin beitez.

        33. Hargatik errege atsekabez bethea igan zen atheko gelara, eta nigarrari eman zen. Eta hara-hunaka zabilalarik, hunela mintzo zen: Ene seme Absalom, Absalom, ene semea! nork emanen darot hil nadien zuretzat! Absalom, ene semea, ene seme Absalom

XIX. KAP.

        1. Bada, Joabi berria ekharri zioten errege nigarrez eta bere semearen deithoratzen hari zela;

        2. Eta egun haren garhaizia populu guziari deithoretara bihurtu zitzaioen; ezen populuak aditu zuen erraten egun hartan: Errege bere semearen minez dago.

        3. Eta populua egun hartan baztertu zen hirira sartzeko, hala-nola garhaitua eta gudutik ihes dohan populu bat bazterka itzultzen baita.

        4. Bizkitartean erregek burua estali zuen eta heiagoraka erraten zuen: Ene seme Absalom, Absalom, ene semea, ene semea!

        5. Bada Joab etxera erregeren gana sarthurik, erran zuen: Ahalkea eman diozu egun zure zerbitzari guzien begitharteari, salbatu dituzten ondoan zure bizia, zure seme alaben bizia, zure emazteen bizia, zure ohaideen bizia.

        6. Maite ditutzu hastiatzen zaituztenak, eta maite zaituztenak hastio ditutzu; eta erakhutsi duzu egun axolarik ez duzula ez zure aitzindariez, ez zure zerbitzariez: ezagutu dut egun seguratuki, baizik-eta Absalom bizi baliz, eta guk guziek leher egin baginu, orduan izanen zinduela atsegin.

        7. Orai beraz jaiki zaite, ilkhi zaite, eta mintzatuz, gogo bat emozuete zure zerbitzariei; ezik Jaunaz zin egiten darotzut, ez balin bazare atheratzen, bat bakharra ez dela gaur zurekin geldituko, eta hori zuretzat gaixtoago izanen da, ezenez zure gaztetasunetik orai arteo zure gainera ethorri izan diren zorigaitz guziak.

        8. Errege jaiki zen beraz eta athean jarri zen; eta populu guziari heldua izan zen errege athean jarria zela; eta ostea oro ethorri zen erregeren aitzinera. Israelek, berriz, ihes egin zuen bere olhetara.

        9. Populua ere guduka hari zen Israelgo leinu guzietan zioelarik: Erregek iraizi gaitu gure etsaien eskuetarik, berak atheratu gaitu filistindarren eskuetarik; eta orai gure lurretik ihes dabila Absalomen gatik.

        10. Bada, Absalom, erregetzat gantzutu ginduena, gerlan hil izan da; noiz arteo egonen zarete ixilik, eta ez duzue errege erakharriko?

        11. Dabidek, berriz, gaztiatu zioten Sadok eta Abiathar aphezei, zioelarik: Mintza zaizte Judako zaharrenei, erranez: Zertako heldu zarete azkenik errege bere etxerat erakharrarazteko? (ezen Israel guziaren solasa heldu zen erregeren gana bere etxera.)

        12. Ene anaiak zarete, ene hezurra eta ene haragia; zertako zarete azkenak erregeren erakharrarazten?

        13. Amasari ere errozue: Ez othe zare ene hezurra eta ene haragia? Jainkoak hau egin bezat eta hura gainetik, ez bazare ene aitzinean izaten bethi armadako buruzagi Joaben orde.

        14. Eta Judako gizon guzien bihotza ixurarazi zuen, gizon bakhar batena bezala; eta erregeri bidali zaroeten, ziotelarik: Bihur zaizte, zu eta zure zerbitzari guziak.

        15. Eta errege itzuli zen; ethorri zen Jerusalemeraino, eta Juda guziak egin zuen Galgalaraino, erregeren bidera goateko, eta hari Jordanea iraganarazteko.

        16. Bada Semei Jeraren semea, zeina baitzen Jemini Bahurimtarraren semea, higitu zen eta Judako gizonekin ethorri Dabid erregearen bidera,

        17. Mila Benjamintar, eta Siba Saulen etxeko zerbitzariarekin; eta hunek bere hamabortz semeak, eta hogoi muthilak berekin zituen; eta Jordanera jauzirik erregeren aitzinean,

        18. Ubiak iragan zituzten, Erregeren etxea erakhartzeko, eta haren manuen bethetzeko. Bada, Semei, Jeraren semea, ahuspekaturik erregeren aitzinean, Jordanea iragan zueneko,

        19. Erran zioen: Ene jauna, ez bezadazut jazar ene gaizkiaz, eta ez bezedi orhoit zure zerbitzariaren irainaz, Jerusalemetik, ene errege jauna, ilkhi zinen egunekoaz, eta, oi errege, ez bezazu hori zure bihotzaren gainean ezar.

        20. Ezen nik, zure zerbitzariak, ezagutzen dut ene bekhatua, eta horren gatik egun, lehena ethorri naiz Josepen etxe guzitik eta jautsi naiz ene errege jaunaren bidera.

        21. Bainan Abisai, Sarbiaren semeak, ihardetsi zuen: Solas horien gatik. ez othe da hil behar Semei, Jaunaren kristo zeren duen madarikatu?

        22. Eta Dabidek erran zuen: Zer da zure eta ene artean, Sarbiaren semea? zertako zerbitzatzen zaizkit egun Satanetan? egun hil behar othe da, bada, gizon bat Israelen? ala ez dakit egun egina naizela Israelen gainean errege

        23. Eta erregek erran zioen Semeiri: Etzare hilen. Eta zin egin zioen.

        24. Miphiboseth ere, Saulen semea, erregeren bidera jautsi zen, zangoak garbitu gabe eta bizarra moztu gabe; eta bere soinekoak etzituen xuritu errege ilkhi zen egunetik, bakean bihurtzen zen eguneraino.

        25. Eta Jerusalemera ethorri zenean erregeren gana, erregek erran zioen: Zertako etzare enekin ethorri, Miphiboseth?

        26. Ihardetsi zioen: Ene errege jauna, ene zerbitzariak erdeinatu nau; nik, zare zerbitzariak, erran diot xuxent zezadan asto bat, eta gainera iganik goanen nintzela erregerekin; ezen ni, zure zerbitzaria, maingua naiz.

        27. Gehiago dena, zure zerbitzari naizenaren kontra iratxikika haritu da ene errege jauna zarenaren aitzinean. Bainan zu, ene errege jauna, Jainkoaren aingerua bezala zare, egizu atsegin duzuna.

        28. Ezen ene aitaren etxeak ez du ene errege jauna ganik bertzerik merezitu, heriotzea ez bada; eta zuk zure zerbitzaria ezarri duzu zure mahainera deitzen zintuenen artean. Beraz zer errateko zuzen duket? edo zer erran dezoket erregeri?

        29. Erregek ihardetsi zioen beraz: Zertako mintzaturen zare gehiago? erran dudana egina da; zuk eta Sibak erdizka egizkitzue ontasunak.

        30. Miphibosethek ihardetsi zioen erregeri: Har betza guziak ere, ene errege jauna bakean itzuli denaz geroztik bere etxera.

        31. Berzelai Galaadtarra halaber jautsirik Erroielimdik, errege iragan zuen Jordanean, eta hibaitik urrunago ere jarraikitzera zagoen.

        32. Bada, Berzelai Galaadtarra hainitz zaharra zen, erran nahi da, laur hogoi urthetan, eta harek berak ekharri izan ziozkan erregeri jatekoak, kanpetan egoten zenean, ezen hainitz aberatsa zen.

        33. Hargatik erregek erran zioen Berzelairi: Zato enekin Jerusalemen soseguz enekin phausatzera.

        34. Berzelaik erregeri ihardetsi zioen: Zenbat dira ene biziko urtheen egunak, ni erregerekin Jerusalemera igaiteko?

        35. Laur hogoi urthetan naiz egun: ene usnak gai dira ezagutzeko gozoa eta khiretsa? edo zure zerbitzariari janak eta edanak gozorik eman dezokete? edo gehiago adi detzazket gizonen eta emaztekien kantuak? zertako zure zerbitzaria izanen da ene errege jaunaren bizkar?

        36. Zure zerbitzariak zurekin bide poxi bat eginen du Jordanetik aitzina: ez dut holako aldatzapen beharrik,

        37. Bainan othoizten zaitut bihur dadien zure zerbitzaria; hilen naiz ene hirian, eta ehortziko naute ene ait-amen aldean. Kamaam ordean zure zerbitzari da; hau zurekin goan bedi, ene errege jauna, eta huni egiozu ongi iduritzen zaitzun guzia.

        38. Hargatik erregek erran zioen: Enekin iragan bedi Kamaam, eta nik eginen diot zure gogarako den guzia, eta galdatuko darozkidatzunak oro ardietsiren ditutzu.

        39. Eta populu guziak eta erregek Jordanea iragan zutenean, erregek musu eman zioen Berzelairi eta benedikatu zuen; eta hau bere lekhura itzuli zen.

        40. Errege iragan zen beraz Galgalan, eta Kamaam harekin. Bada, Judako populu guziak erakharri zuen errege, eta Israelgo populutik etzen han gerthatu haren bat baizik.

        41. Hargatik Israelgo gizon guziek erregeren gana laster eginik, erran zioten: Zertako ebaska erakharri zaituzte gure anaia, Judako gizonek, eta Jordanea iraganarazi diote erregeri eta bere etxeari, eta Dabiden gizon guziei harekin?

        42. Eta Judako gizon guziek ihardetsi zioten Israelgo gizonei: Zeren hurbilago dugun errege. Zertako samurtzen zarete gauza horren gainean? ala erregeren ganik jan dugu zerbait, ala emaitzak eginak izan zaizku?

        43. Eta Israelek Judako gizonei ihardetsi zioten: Hamarretan gehiago naiz erregeren baithan, eta Dabid gehiago da enea zuena baino. Zergatik egin darotazue irain, eta ez darotazue lehenik gaztiatu, gibelerat erakhar nezan ene erregea? Eta Judako gizonek gogorkiago ihardetsi zioten Israelgo gizonei.

XX. KAP.

        1. Gerthatu ere zen han bazela Belialen gizon bat, Seba deitzen zena, Bokriren semea, Jeminitarra; eta turuta jo zuen, eta erran: Dabiden baithan ez dugu pharterik, ez-eta primantzarik Isairen semearen baithan. Israel, itzul hadi hire olhetara.

        2. Eta Israel guzia Dabiden ganik berezi zen, eta Sebari, Bokriren semeari jarraiki izan zen. Bainan Judako gizonak beren erregeari iratxikiak egotu ziren Jordanetik Jerusalemeraino.

        3. Eta errege heldu izan zenean bere etxera Jerusalemera, hartu zituen bere hamar ohaideak, etxearen zain utzi izan zituenak, toki hertsi batean ezarri zituen eta jatekoak ematen ziozkaten. Etzen gehiago hekien gana hurbildu, bainan hertsiak egotu ziren beren heriotzeko eguneraino, alharguntasunean biziz.

        4. Bada, erregek erran zioen Amasari: Bil darozkidatzu hirur egunik barnean Judako gizon guziak, eta zu ere han khausi zaitezi.

        5. Amasa goan zen beraz Judaren bilaraztera, eta egotu zen erregek manatu zioen baino gehiago.

        6. Bada, Abisairi erran zioen Dabidek: Orai Sebak, Bokriren semeak, atsekabe gehiago emanen daroku ezenez Absalomek. Har zatzu beraz zure nausiaren zerbitzariak, eta Sebari zoazkio ondotik, beldurrez-eta atzeman detzan hiri hazkartuak, eta itzur dakigun.

        7. Joaben gizonak ilkhi ziren beraz harekin, eta Zeretharrak ere, eta Pheletharrak; eta gizon bizkor guziak Jerusalemetik atheratu ziren Sebaren, Bokriren semearen ondotik goateko.

        8. Gabaonen den harri handira zirenean, Amasa heldu zela aitzinera ethorri zitzaioeten. Bada, Joab jauntzia zen bere soinekoaren neurriko athorra hertsi batez, eta zuen gainetik gerruntzeraino dilindan, bere maginan, ezpata bat egina den-gutiena higituz athera eta hartaz jo zaitekeen bezala.

        9. Joabek beraz Amasari erran zioen: Agur, anaia. Eta esku ezkerraz hartu zuen Amasaren kokotsa, musu emateko itxuran.

        10. Bada, Amasa etzen ohartu Joaben ezpatari: Joabek sakhitu zuen Amasa sahetsetik eta haren hertzeak ixuri zituen lurrera, eta etzioen eman behar izan bigarren ukhaldirik, eta Amasa hil zen. Joab, berriz, eta Abisai, haren anaia, goan ziren Bokriren seme Sebaren ondotik.

        11. Bizkitartean, nola Amasaren gorphutzaren aldean gelditu baitziren Joaben lagunetarik zenbait, erran zuten: Huna Dabidek Joaben orde buruzagi izatea nahi izan duena.

        12. Bada, Amasa odolez estalia bidearen erdian etzana zagoen. Norbaitek ikhusi zuen populu guzia gelditzen zela haren ikhusteko; Amasa aldaratu zuen bazter batera eta estali zuen kapaz, iragaileak geldi etzitezen haren gatik.

        13. Hura beraz bidetik aldaratua izan zenean, iragaiten ziren Joabi jarraikitzen ziren guziak, Seba, Bokriren semearen ondotik goateko.

        14. Bada, Seba Israelgo leinu guzietan iragan zen Abelan eta Bethmaakan; eta gizon hauta guziak haren gana bilduak izan ziren.

        15. Hargatik Joab eta bere lagunak ethorri ziren eta sethioan zadukaten Abelan eta Bethmaakan; hiria inguratu zuten trentxadaz, eta sethiatua zen hiria. Joabekin zen oste guzia hari zen harrasien eragoztera.

        16. Eta hiriko emazteki zuhur batek oihu egin zuen: Adi zazue, adi zazue; errozue Joabi: Hurbil zaite hunat eta mintzatuko naiz zurekin.

        17. Joab emaztekiari hurbildu zenean, erran zioen hunek: Joab zare? Eta Joabek ihardetsi zioen: Ni. Emaztekia hunela mintzatu zitzaioen: Adi zatzu zure neskatoaren hitzak. Harek ihardetsi zioen: Aditzen dut.

        18. Eta berriz emaztekiak erran zuen: Hau zioen erran-zahar batek: Galdegiten dutenek, Abelan galda bezate; eta horrela goaten ziren.

        19. Ez othe naiz, ni egia Israelen ihardesten dudana? eta zuk bilhatzen duzu hiriaren eragoztea eta ama bat Israelen xahutzea? Zertako errekara arthikitzen duzu Jaunaren primantza?

        20. Joabek ihardetsi zioen: Urrun, urrun hori ni ganik; ez dut ez errekaratzen, ez-eta eragozten.

        21. Gauza ez da hola, bainan Efraimgo mendiko gizon batek, Sebak, Bokriren semea deitzen denak, bere eskua altxatu du Dabid erregearen kontra: hura bakharra iguzue, eta hiritik gibelerat eginen dugu. Eta emaztekiak Joabi erran zioen: Huna, bada, haren burua harrasitik arthikiko zaitzu.

        22. Emaztekia goan zen beraz populu guziaren erdira, eta zuhurki mintzatu zitzaioeten; eta Sebaren, Bokriren semearen burua mozturik, arthiki zioten Joabi. Hunek turuta jo zuen, eta hiritik gibelerat goan ziren eta zeinek bere olhara egin zuen: Joab, berriz, Jerusalemera itzuli zen erregeren gana.

        23. Joab izan zen beraz Israelgo armada guziaren buruzagi; Banaias, Joiadaren semea Zeretharren eta Pheletharren buruzagi;

        24. Aduram, berriz, leinuetako buruzagi; Josafat, aldiz, Ahiluden semea, ageriez kargutua;

        25. Siba, berriz, iskribau; arren Sadok eta Abiathar, aphez;

        26. Eta Ira Jairtarra zen Dabiden aphez.

XXI. KAP.

        1. Halaber Dabiden egunetan, hirur urthez lerroan gosete bat gerthatu zen, eta Dabidek kontsultatu zuen Jaunaren oraklea. Jaunak ihardetsi zuen: Hori da Saulen gatik eta haren etxe odolkoia gatik, hil dituelakotz Gabaontarrak.

        2. Beraz erregek Gabaontarrak deithurik, erran zaroeten, (bada Gabaontarrak etziren Israelgo semeen etsaiak, bainan Amorhear ondar batzuek, eta Israelgo semeek zin egin izan zaroeten, eta Saulek kharrez, jo nahi izan zituen, Israelgo eta Judako semeen ordez bezala.)

        3. Dabidek erran zaroeten beraz Gabaontarrei: Zer eginen darotzuet eta zer izanen da zuen bidegabearen medeapena, benedika dezazuentzat Jaunaren primantza?

        4. Gabaontarrek ihardetsi zaroeten: Ez dugu bilhatzen ez zilharrik ez urherik, bainan Saul eta haren etxea ditugu bilhatzen, eta ez dugu nahi Israeldik gizon bat izan dadien hila. Erregek erran zaroeten: Zer nahi duzue beraz egin dezazuedan?

        5. Haukiek ihardetsi zaroeten erregeri: Bidegabeki lehertuak eta ehoak erabili gaituen gizona xahutu behar dugu, bat bakharra haren odolekorik geldi ez dadien Israelgo mugen barnean,

        6. Eman bekizkigu zazpi gizon haren semeetarik, gurutzefika detzogun Jaunari Gabaa Saulenean, lehenago Jaunaren hautatua izatu denarenean. Eta erregek erran zuen: Emanen ditut.

        7. Eta erregek guphide izan zuen Miphiboseth, Jonathas, Saulen semearen semea, Dabiden eta Saulen seme Jonathasen artean izatu zen zina gatik Jaunaren izenean.

        8. Erregek beraz hartu zituen Armoni eta Miphiboseth, Saulen ganik Erresphak, Ayaren alabak izan zituen bi semeak, eta Saulen alaba Mikolen bortz seme, Berzelai Molathikoaren seme Hadrielen ganik izanak.

        9. Eman zituen Gabaontarren eskuetan. Haukiek gurutzefikatu zituzten mendian Jaunaren aitzinean; eta zazpi gizon hunek hil ziren batean uztako lehenbiziko egunetan, garagarrraren uzta hastearekin.

        10. Bada, Ayaren alaba Erresphak zurdatz bat harturik harriaren gainean hedatu zuen bere ohetzat, hilabethearen hastetik eta zerutik uria hekien gainera eror zadien arteo; eta etzituen egunaz xoriak utzi hekien zirtzikatzera, ez-etare gabaz ihiziak.

        11. Heldua izan zen Dabidi zer egin zuen Erresphak, Ayaren alaba Saulen ohaideak.

        12. Eta Dabid goan zen, eta hartu zituen Saulen hezurrak eta haren seme Jonathasenak Jabes Galaadeko gizonen ganik, zeinek ebatsi baitzituzten Bethsango karrikatik, non Filistindarrek dilindan ezarri baitzituzten, Saul Jelboen hil izan zutenean.

        13. Eta ekharri zituen handik Saulen hezurrak eta haren seme Jonathasenak; eta gurutzefikatuen hezurrak bildurik,

        14. Ehortzi zituzten Saulen eta haren seme Jonathasen hezurrekin Benjamingo lurrean, elkharren aldean, Zis, Saulen aitaren hobian; eta erregek manatu guziak egin zituzten, eta gero Jainkoa berriz lurrari begithartez jarri zen.

        15. Bada, Filistindarren gudua berritu zen Israelen kontra. Dabid jautsi zen, eta haren zerbitzariak harekin, eta guduka hall ziren Fililindarren kontra. Dabid ahitzen hari zelarik,

        16. Jesbibenob, Arapharen odolekoa, zeinaren haizkorako burdinak phisu baitzituen hirur ehun untza, eta zeinak ezpata berria baitzuen gerrian, abiatu zen Dabiden jotzera.

        17. Bainan Abisai, Sarbiaren semea, laguntzara ethorri zitzaioen, eta Filistindarra jo eta hil zuen. Orduan Dabiden gizonek zin egin zuten, ziotelarik: Oraidanik etzare gehiago gurekin gerlara ilkhiko, iraungi ez dezazun Israelgo argia.

        18. Bi arren gerla bat ere Goben izan zen Filistindarren kontra: orduan Sobokai Husatikoak jo zuen Saph Arapharen errotikakoa, diganteen odoletik.

        19. Hirugarren gerla bat izan zen oraino Goben Filistindarrekin, han Saltusen seme Adeodatok, Bethleemtar ehaileak hil baitzuen Goliath Jetharra, zeinaren lantzako zura baitzen ehaileen zeihermena iduri.

        20. Laugarren gerla Jethen izan zen. Han izan zen gizon bat tantaia, zeinak sei erhi baitzituen eskuetan eta zangoetan, erran nahi baita, hogoi eta lau erhi, eta zen Arapharen odolekoa.

        21. Eta burhokatu zuen Israel; bainan Jonathanek Dabiden anaia Samaaren semeak hil izan zuen.

        22. Horiek laurak Arapharen ganik sorthuak ziren Jethen, eta erori ziren Dabiden eta haren zerbitzarien eskuen azpian.

XXII. KAP.

        1. Bada, Dabidek Jaunari kantatu ziozkan kantika huntako hitzak, Jaunak itzuri zuenean bere etsai guzien eskuetarik eta Saulen eskutik.

        2. Eta erran zuen: Jauna da enepeko harria, ene indarra, ene salbatzailea.

        3. Jainkoa da ene habea, haren baithan izanen da ene igurikitza. Hura da ene geriza, ene itzurpeneko adarra; hura da ene goratzailea, ene ihes-lekhua: oi ene itzurlea, itzuriko nauzu gaixtaginkeriari.

        4. Dei eginen diot Jaun laudagarriari, eta ene etsaietarik izanen naiz maldatua.

        5. Ezen herioaren hesturek inguratu naute, harritu naute Belialen uharrek.

        6. Ingurakatu naute ifernuko lokharriek, herioaren arteek atzeman naute.

        7. Ene atsekabean dei eginen diot ene Jaunari, deihadar ene Jainkoari; bere tenplotik entzunen du ene mintzoa, eta ene oihua haren beharrira helduko da.

        8. Laztu eta ikharatu da lurra; mendiez erroak iharrosi dira eta khordokatu, hasarre baitute Jauna.

        9. Haren mizpiretarik igan da khea, iretsiko ditu haren ahoko kheak; ikhatzak khaldatu ditu.

        10. Ezkaili ditu zeruak eta jautsi da; hedoia zuen oin-pean.

        11. Igan da kerubinen gainera eta hegaldatu da; jauzi da haizeen hegalen gainera.

        12. Ilhunbeak jarri ditu bere gordegailuaren inguruan, zeruetako hedoietarik urak bahatuz.

        13. Haren begitharteko simistak khaldatu ditu suko ikhatzak.

        14. Jaunak zerutik arthiki du ihurtzuria, Guziz-Gorak adiarazi du bere mintzoa.

        15. Arthiki ditu bere geziak, eta haizatu ditu etsaiak; igorri du simista, eta erre ditu.

        16. Eta itsasoaren ondarrak agerian jarri dira, eta biphilean lurraren erroak, Jaunaren dixiduz, haren hasarreko hatsaz.

        17. Zeru-goratik hedatu darot eskua, eta bere ganat hartu nau, eta atheratu nau ur-uharren erditik.

        18. Itzuri nau ene etsai gaitzari eta hastio nindutenei, ikhusi baitu ni baino hazkarrago zirela.

        19. Bere itzalera bildu nau ene atsekabeko egunean; Jauna jarri da ene habe.

        20. Zabalera atheratu nau eta libratu, zeren bainintzen haren gogarako.

        21. Jaunak emanen darot ene zuzentasunaren arabera; ene eskuen garbitasunaren arabera bihurturen darot.

        22. Ezen begiratu ditut Jaunaren bideak, ez naiz gaixtoki ibili ene Jainkoaren kontra.

        23. Alabainan haren erabakiak begien aitzinean iduki ditut oro, eta haren manuetarik ez naiz baztertu.

        24. Perfet izanen naiz harekin batean, eta begiraturen naiz ene tzartasunetik.

        25. Eta Jaunak emanen darot ene zuzentasunaren arabera, bihurturen darot ene eskuen garbitasunaren arabera haren begien aitzinean.

        26. Saindu izanen zare sainduarekin, eta perfet perfetarekin.

        27. Xahu izanen zare xahuarekin, eta tzarrarekin tzartuko zare.

        28. Goratuko ditutzu aphal gaixoak, zure begiak aphalduko ditu gora direnak.

        29. Zeren zu baitzare, oi Jauna, ene argia; eta zuk, Jauna, argituko ditutzu ene ilhunpeak.

        30. Zure indarraz jauntzirik laster eginen dut, ene Jainkoaz lagundurik jauziko ditut harrasiak.

        31. Xahu dira Jainkoaren bideak, Jaunaren hitza suaz garbitua bezala da; hura da haren baithan beren igurikitza dadukaten guzien erredola.

        32. Nor da Jainko ezenez Jauna? nor da hazkar ezenez gure Jainkoa?

        33. Hura da indarrez jauntzi nauen Jainkoa, enetzat zelhaitu duena bide perfet bat;

        34. Ene oinak zalhutu dituena orenen bardin, lekhu goretan jarri nauena;

        35. Ene eskuei gudukatzen irakhatsi diotena, ene besoak kobrezko arranbela iduri orhatu dituena.

        36. Jauna, gerizatu nauzu zure erredola salbagarriaz, zure ontasunak hedatu nau urrunera.

        37. Ene oinen azpian urhatsa luzatu duzu, eta ene oinek ez dute amor eginen.

        38. Ondotik goanen natzaiote ene etsaiei, herrautsiren ditut, eta ez naiz bihurturen xahutu ditudan arteo.

        39. Xahutuko ditut eta phorroskatuko, jaik ahal ez ditezen; ene oin-pera eroriko dira.

        40. Indarrez jauntzi nauzu guduko, ene azpira makhurtu ditutzu niri bihurtzen zarozkitanak.

        41. Ihes igorri ditutzu ene etsaiak, higuin nautenak, eta herrautsiko ditut.

        42. Helka hariko dira, eta nihor etzaiote helduko; deihadar eginen diote Jaunari, eta Jaunak ez ditu entzunen.

        43. Lurreko herrautsa bezala eginen ditut, karriketako lohia bezala oinkaturen ditut, eta zathikatuko ditut.

        44. Begiratuko nauzu ene populuaganikako makhurretarik; jendaien buruzagitzat zainduko nauzu; ezagutzen ez dudan populu bat hariko da ene zerbitzatzen.

        45. Arrotzaren semeek bihurri eginen darotate; bainan mintzaturen natzaiote, adituko dute ene hitza eta ene nahira eroriko dira.

        46. Arrotzaren semeak goan dira ura bezala, hestutuak dira beren hesturetan.

        47. Bizi bedi Jauna, benedika bedi ene Jainkoa; goretsia izanen da Jainko hazkarra, ene begiralea.

        48. Zuk, Jainkoa, aspertzen nauzu, zuk arthikitzen ditutzu populuak ene azpira.

        49. Zuk itzurtzen nauzu ene etsaiei, zuk altxatzen nauzu ene jazarlez gorago, zuk ilkhiko nauzu gizon gaixtoaren aztaparretik.

        50. Hargatik aithor emanen darotzut jendaietan, eta kantaturen dut zure izenaren ospatzeko;

        51. Erranen dut zer sendagailaz itzuri duzun errege, zer urrikalpena izan duzun Dabid zure kristoz eta haren ondoregoaz bethi eta bethiraino.

XXIII. KAP.

        1. Haukiek dira, berriz, Dabiden azken hitzak. Erran du Dabidek, Isairen semeak, erran du gizonak, Jakoben Jainkoaren kristo ezarria izatu denak, Israelgo maniurrari handiak:

        2. Jaunaren izpiritua ene ahoz mintzatu da, haren hitzak ene mihian izatu dira.

        3. Israelgo Jainkoa mintzatu zait, Israelgo hazkarrak erran darot: Zuzentasunean eta Jainkoaren beldurrean erregina bedi gizonen gainean erreginatzen dena.

        4. Iduri argi-begia, iguzkia jaikitzen denean, goizean lanhorik gabe dirdiratzen du, uritean lurretik sortzen den belharra du iduri.

        5. Ene etxea Jainkoa baithan etzen hanbatekoa, Jaunak enekin egin zezantzat patu bat bethierekoa, guzien artean sendoa eta ezin khordokatua. Ezen hura izan da ene geriza guzia, eta ene nahia; eta nahikunderik ez dut izan, burutu ez dudanik.

        6. Bainan lege hausleak iraiziko dira eskuz khentzen ez diren elhorriak bezala.

        7. Eta norbaitek hekiek ukitu nahi baditu, eskura har betza burdin-haiotza eta zurezko makoa, eta sutan ezarririk laharrak erreak izanen dira ezdeustu arteo.

        8. Huna Dabiden hazkarren izenak. Alkhian jartzen zena, hiruren arteko buruzagi guziz zuhurra, zureko biphi guziena iduri zuelarik, zortzi ehun gizon hil zituen oldar-aldi batez.

        9. Haren ondotik, haren aitaldeko osabaren semea, Eleazar Ahoharra, Filistindarrek eskarnio egin zutenean, eta gudukatzeko bildu zirenean Dabidekin ziren hirur hazkarren erdikoa.

        10. Eta Israelgo gizonei nausitu zirenean, bera gelditu zen eta Filistindarrak jo zituen, eskua ethendu arteo, ezpataren gainean gogortu zitzaioen arteo; eta Jaunak itzurpen handia egin zuen egun hartan; eta populu ihes goan zena, bihurtu zen hilei buluzkinen khentzera.

        11. Haren ondotik heldu zen Sema, Ayeren semea, Ararikoa. Filistindarrak bildu ziren kanpetara: bazen han landa bat dilistaz bethea; eta populuak Filistindarren aitzinetik ihes egin zuenean,

        12. Hura gelditu zen landaren erdian, zaindu zuen eta jo zituen Filistindarrak; eta Jaunak itzurpen handia egin zuen.

        13. Bertze behin lehenago jautsi ziren hirurak, hogoi eta hamarren artean lehenbiziko zirenak, eta uztaroan Dabiden gana ethorri ziren Odolamgo zilhora, eta Filistindarrak ziren kanpatuak Diganteen haranean.

        14. Dabid gazteluan zen; eta orduan Filistindarren kanpak Bethlehemen ziren.

        15. Dabidek gutizia bat izatu zuen, eta erran zuen: Oi norbaitek eman balezat Bethlehemgo athearen aldean den urtegiko uretik edatera!

        16. Hirur hazkarrak jauzi ziren beraz Filistindarren kanpetara, atheratu zuten ura Bethlehemgo urtegitik, athearen aldean zenetik, eta Dabidi ekharri zioten; hunek ordean etzuen nahi izan edan, bainan Jaunari ixuri zaroen,

        17. Zioelarik: Jaunak begira beneza horren egitetik! edan behar othe nuke goan diren gizon horien odola eta biziaren mentura? Etzuen beraz edan nahi izatu. Hori egin zuten hirur guziz hazkarrek.

        18. Eta Abisai, Sarbiaren seme Joaben anaia, zen hiruren buruzagi. Harek altxatu zuen bere lantza hirur ehun gizonen kontra eta hil zituen. Aiphu handitan zen hiruren artean,

        19. Deithatuena hiruren artean, eta hekien buruzagia, bainan hirur lebenbiziko hekien bardinera etzen heldu izan.

        20. Banaias Kapseelgoak, gizon guziz hazkar Joiadaren semeak, egintza handiak atheratu zituen: berak hil zituen Moabeko bi lehoinak; eta elhurte batez, urtegi baten erdira jautsirik, lehoin bat hil izan zuen.

        21. Harek berak hil zuen egiptoar gizon bat, ikhustekoa zena eta lantza eskuan zadukana. Egiptoarrari goanik zigor bat eskuan, lantza bortxaz khendu zioen, eta bere lantzaz hil izan zuen.

        22. Horiek egin zituen Banaiasek, Joiadaren semeak.

        23. Eta aiphatua zen hogoi eta hamarren arteko hirur hazkar deithatuenetan: halere etzen heldu lehenbiziko hiruretara, Dabidek hartu zuen bere kontseilari ixiltzat.

        24. Hogoi eta hamarretan ziren Asael, Joaben anaia; haren aitaldeko osabaren semea, Elehanam Bethlehemgoa;

        25. Sema Harodikoa, Elika Harodikoa,

        26. Heles Phaltikoa, Hira, Akzesen seme Thekuarra;

        27. Abiezer Anathothekoa, Mobonai Husatikoa,

        28. Selmon Ahoharra, Maharai Netophatharra,

        29. Heled, Baanaren semea, hura ere Nethophatharra; Ithai, Erribaien semea, Benjaminen semeen Gabaathekoa;

        30. Banaia Pharathonarra, Hedai Gaasko errekakoa,

        31. Abialbon Arbatharra, Beromiko Azmabeth,

        32. Salaboniko Eliaba, Jonathan, Jasenen semea;

        33. Sema Ororikoa, Ayam Arortarra, Sararren semea;

        34. Elipheleth, Aasbai Makatiarren semea; Eliam Jeloarra, Akitophelen semea;

        35. Hefrai Karmelekoa, Pharai Arbikoa,

        36. Igaal Sobakoa, Nathanen semea; Boni Gadikoa,

        37. Selek Amonikoa, Naharai Berotharra, Sarbiaren seme Joaben ezkutaria;

        38. Ira Jethritarra, Gareb, hura ere Jethritarra;

        39. Urias Hethearra; orotara hogoi eta hamazazpi.

XXIV: KAP.

        1. Eta berriz biztu izan zen Jaunaren hasarrea Israelen kontra, zeren Dabid ekharria izan zen erratera: Zoazte eta athera zazue zenbat populu den Israelen eta Judan.

        2. Eta erregek erran zioen Joabi, bere armadako buruzagiari: Iragan zaite Israelgo leinu guzietan Danetik Bersabeeraino eta populua khonda zazue, jakin dezadan zenbat den.

        3. Joabek ihardetsi zioen erregeri: Zure Jainko Jaunak berha dezala zure populua orai den bezenbatez, eta oraino berriz ehunetan gehiago ene jaun erregearen aitzinean; bainan ene jaun erregeak zer nahi du holako gauzatik?

        4. Bada erregeren solasak gaina eraman zioten Joaben eta armadako aitzindarien hitzei; eta Joab eta armadako aitzindariak erregeren aitzinetik atheratu ziren Israelgo populuaren khondatzera.

        5. Eta Jordanea iragan zutenean, ethorri ziren Aroerrera, hiriaren eskuineko aldera, hiri hura baita Gaden haranean.

        6. Jazerren gaindi iragan ziren Galaadera eta Hodfiko lur beherera, eta ethorri ziren Daneko oihanetara. Ingurua egiten zutelarik Sidongo ondotik,

        7. Iragan ziren Tirreko harrasien aldean, Hebearren eta Kananearren lur uzian, eta ethorri ziren hegoaldera Bersabee Judakora.

        8. Eta lur guzia iragan ondoan, Jerusalemera ethorri ziren bederatzi hilabethe eta hogoi egunen buruan.

        9. Joabek erregeri eman zioen beraz populuko nonbrearen khondua, eta khausitu ziren Israeldik, zortzi ehun mila gizon, ezpata zerabilkatenak; eta Judatik, bortz ehun mila gudulari.

        10. Bada, bihotzak egin zioen Dabidi, populua khondatua izan zen ondoan, eta Dabidek erran zioen Jaunari: Bekhatu handia egin dut hortan; bainan othoi, Jauna, barkha zazu zure zerbitzariaren gaizkia, zeren zorokeria handiz egin izan baitut.

        11. Eta Dabid jaiki zen goizean, eta Jaunak bere hitza entzunarazi zioen Gad profetari, Dabiden ikhusleari, zioelarik:

        12. Zoaz eta errozu Dabidi: Hau dio Jaunak: Hirur izurritarik hauta emana zaitzu; hekietarik bat, nahi duzuna hauta zazu, igor dezazudan.

        13. Dabiden gana ethorririk, Gad huneletan mintzatu zitzaioen: Edo zazpi urthez gosetea ethorriko zaitzu zure lurrera; edo hirur hilabethez ihes ibiliko zare zure etsaien aitzinean, eta hekiek ondotik izanen ditutzu; edo izurritea hirur egunez izanen da zure lurrean. Orai beraz zure gogoetak egizkitzu eta ikhusazu zer ihardetsiko diodan bidali nauenari.

        14. Eta Dabidek Gadi erran zioen Hesturetan naiz; bainan hoberena da eror nadien Jaunaren eskuetara (ezen urrikalpen handiak dira haren baithan), gizonen eskuetara baino.

        15. Eta Jaunak izurritea Israelera igorri zuen goizetik ephe berezi guziko, eta populutik hil ziren, Danetik Bersabeeraino, hirur hogoi eta hamar mila gizon.

        16. Eta Jaunaren aingeruak bere eskua Jerusalemen gainera hedatu zuenean haren xahutzeko, Jauna urrikaldu zitzaioen hango atsekabeari, eta populua jotzen zuen aingeruari erran zioen: Aski da; idukazu orai zure eskua. Bada Jaunaren aingerua Areuna Jebusearraren larraineko ondoan zen.

        17. Eta Dabidek ikhusi zuenean aingerua populuaren jotzen, erran zioen Jaunari: Ni naiz bekhatu-egilea, nik egin dut gaizki; haukiek ardi batzu dira, zer egin dute? itzul bedi, othoi, zure eskua ene kontra, eta ene aitaren etxearen kontra.

        18. Bada, Gad egun hartan ethorri zen Dabiden gana eta erran zioen: Igan zaite eta aldare bat Jaunari egiozu Areuna Jebusearraren larrainean.

        19. Eta Dabid igan zen, Jaunak Gadi manatu hitzaren arabera.

        20. Areunak begiraturik, ikhusi zituen errege eta haren zerbitzariak heldu zitzaizkoela.

        21. Eta ilkhirik, begithartez lurrera agur egin zioen erregeri, eta erran zuen: Nolaz heldu da ene jaun erregea bere zerbitzaria gana? Dabidek ihardetsi zioen: Heldu naiz zure larrainaren erostera eta Jaunari aldare baten egitera, geldi dadientzat populuan dabilan heriotzeketa.

        22. Areunak erran zioen Dabidi: Har beza ene jaun erregeak, eta atsegin duen bezala eskeint beza: horra idiak holokaustako, orgak eta idi-uztarriak egurtzat.

        23. Errege Areunak guziak eman ziozkan erregeri eta Areunak erregeri erran zioen: Zure Jainko Jaunak onhets beza zure botua.

        24. Erregek ihardetsi zioen: Ez zuk nahi duzun bezala, bainan dirutan erosiko darozkitzut, eta ez diot ene Jainko Jaunari holokausta urrurik eskainiko. Dabidek erosi zituen beraz larraina eta idiak berrogoi eta hamar siklo zilharrezkotan.

        25. Dabidek aldare bat han altxatu zioen Jaunari, eta eskaini ziozkan holokaustak eta bakezko bitimak. Jauna lurrari begithartez jarri zen, eta izurria geldiarazi zuen Israeldik.