ILLUNPETIK

Illunaren etsai

aitortu

izandu naiz

beti.

Beltza bait-da

illuna.

Arratsaren egaletik

zintzilik dagoen

eguzkiari

orru egin diot

izkuta ez dedin...

Gauaren magaletik

larri aundiz

deitu diot

gozieko

argi-iturriari...

Lo dagonarentzat bezela

argi dagonarentzat

jeikitzen da

goizeroko

eguzkia.

Negarrez

igarotzen ditut

gau osoak,

bi eskuz

begiak estaliaz.

Gau beltzeko

oskarbiaren berririk

ez dute

nere begiok.

Gaur goizean

jakin dut, bai,

gau beltza dala

izar argien

ama.

Izarrak ere,

«ARGIA» dire,

Txikiak diren arren,

(Asko bait-dire)

ase dezakete

begi oroen

argi-gosea.

Gauaren illunak

eskeintzen dit,

eguzkiak

itzaltzen dituan

izarren argia.

Illunpearen besoetatik

ba noake

argiaren altzora.

Geiegiaren egarriz

ez nadila ito.

Gutxiaren ugariaz

aseko ditut

begi-nini

argi-zaleak...