JONASEN PROFEZIE

ZEGAMAKO ESKUERAN

ABERTENTZIK JONASEN PROFEZIN GAÑEN

        Profezi onek histori utse diruri; baño itzetatik etaratzen dan letra utsen sentidutik gañera, Jesukristok berak erakutsi zigun etaratzen sentidu profetikoa, ero espirituzkoa, zeintzuk ai eraiten dituen kontautako eiñek ero gauzak, judioai proponitu zienen ninibetarran penitentzin ejenploa, eta itz ein zien be erresurrezion gañen. Jonas bizitu zan Joas, eta Jeroboan bigarrena, Israelgo Erregean da Osias ero Asarias Judako Erregen denboran; au da, Jesukristo baño 810 urte ta zerbait geiao; alako modun nun ikusten dan Profeta aunditan da txikitan zarrana. Ala judiok nola kristauek kanonikotzat benerau doe beti Jonasen liburue. Tobiasen profezin diruri Jonasi ikutzen diola aitzea ematen dola XIBgarren kapituluko 6garren bersotxon, naiz ai erain daike Nahumen profezik re.

        Sinisteik ez doenak parretzat artzen doe bala baten, ero itxasarrai aundi baten sabelen Jonas iru eunen egon zalako milagroa; jentilek e igual eiten zoen; baño zerue ta lurre ein zitun Jainkori, erreza izan zitzekon sinisteik ez doenai aiñ nekeza iritzitzen zaiena.

LENENGO KAPITULUE

Jonas Jainkok Ninibera predikatzera bialduk, iges eiten do Tharsistik itxasoz; eta Jaunek ekaitz aundi bat jasota, itxasora botea da Jonas hura dala medio; zekin geatzen dan ekaiztea.

        1. Jaunek itz ein zion Jonas, Amathin semeri, eta esan zon:

        2. Zabiltz, eta zoaz beala Ninibe, ziudade aundira, eta predika zazu an, zeati ango gaiztakerian deadarrak igo do ne aurreraño.

        3. Baño, Jonasek artu zon Tharsisko bidea Jaunen serbizioti igesi; eta Joppera allegau zanen arkitu zon Tharsisa orduntxe irtetzera zijon ontzi bat; pagau zon ontzie, eta sartu zan an beste gañerakokin Tharsisen urbaztartzeko, Jainkon serbizioti igesi.

        4. Baño Jaunek bialdu zon aize aundi bat itxas gañera, zekin mogitu zan an denbora gogor bat; alako modun nun ontzie arkitzen zan galtzeko arriskon.

        5. Eta bildurtu zien mariñelak, eta bakoitzek deadar eiten zion bere Jainkori, eta bota zoen itxasora ontziko kargamentue, ontzie arintzeko asmokin. Baño Jonas lo beten zegon ontzik zon lekuik ondonen, nora jatxi zan,

        6. Jun zan arutsa pilotoa, eta esan zion: Nola zare ola lo? Jaiki zaiz, eta deadar eiozu zure Jainkori, guz akordau nai badore, eta eriotzatik libratzen ote gaitun.

        7. Beala batzuk besteai esan zien: Atozte, eta bota itzekun suertek jakiteko nundi datorkun desfortuna au. Eta bota zituen suertek, eta suertea erori zan Jonasen gañera.

        8. Esan zioen ba: Aitortu iuzu gertatzen zakun desastre onen motibok. Zer ofizio da zurea? nungoa zea, eta nora zoaz? Zeiñ naziotakoa zea zu?

        9. Erantzun zien Jonasek: Ni naiz hebreotarra, eta bildurre diot ero adoratzen det zeruko Jainko Jaune. Zeñek, ein zitun itxasoa ta lurre.

        10. Eta oso bildurtuta geau zien jende ak, eta esan zioen: Eta nola ein dezu zuk ori? (Jakin bear da Jonasek kontau zienenetik (sic) igarri zioela igesi zijola Jainkori desobedituta).

        11. Ordun esan zioen: Zer eingo deu zurekin, itxasoa edertu dein? Ba itxasoa gerogo ta geiao zijon asarratzen.

        12. Jonasek erantzun zien. Artu nazue ta bota nazue itxasora, eta itxasoa edertuko zatzue, nik ondo dakian kason denbora gogor au etor zatzuela ni naizela medio.

        13. Bin bitarten arraunen eiten zoen mariñelak, ikus zezen urbaztarra irabazten ote zoen eta salbatzen zien; ezin zoen ordea, zeatik geiao iyotzen zijotzen itxasoko olatuk euren gañera.

        14. Eta deadar ein zioen Jaunei, esanez: Erregutze izugu, oh Jaune, ez gaitzetzula ill erain gizon au ill degulako, eta ez deiuzula gure gañ artu erain odol inozentea; ba zuk, oh Jaune, eroi erain dezu suertea nai izan dezun bezela.

        15. Beala artu zoen Jonas, eta bota zoen itxasora, eta bealaxe geau zan uran furie.

        16. Zekin jende ak artu zioen bildur aundi bat eta errespetoa Jaunei, eta eskeñi zioen sakrifiziok, eta ein zioen botok.

BIGARREN KAPITULUE

Arrai izugarri batek intxitzen do Jonas, zeiñ Jauneatzen dan arraien sabelan barrutik, zeñek salbatzen don milagroz iru eunen burun.

        1. Eta Jaunek preparau izan zon arrai aundi bat, Jonas intxi zezan, zeiñ egon zan iru eun da iru gauen arraien sabelen.

        2. Eta ein zion Jonasek orazioa bere Jainko Jaunei arraien sabeletik.

        3. Eta gero esan zon: Otsein diot Jaunei ne pena guztikin, eta aitu dit grazi onakin; deadar ein det sepulkron erditik, eta zuk oh Jaune, aitu dezu nere boza.

        4. Eta bota ninduzun itxasoko urik aundinera, eta ingurau ninduen urek; nere gañetik pasau die zure zurrunbola ta olatu guztik.

        5. Eta esan non: Urrutira botea izan naiz zure begitako miserikordizko bistatik; baño ez, oaindik e ikusko det berriz zure Tenplo Santue?

        6. Urek erdin artu ninduen bizie kentzeaño; nere burue ikusi non lize baten itxie; itxaso zabal neurribaek estali do ne burue.

        7. Jatxi naiz mendian sustarretaraño; lurrezko morrollu ero barrerak itxi ninduen an barrun betiko; baño zuk, oh nere Jainko Jaune, etarako dezu ne bizie ero animea gaiztakerizko tokitik.

        8. Nere animek sufritzen zitun ansian erdin, zureanatu naiz, oh Jaune, zure gloriko Tenplo Santura ne orazioa zuri bialduz.

        9. Aiñ alperrik jainkoan falsoan banidaden sartzen dien ak, eutzitzen doe euren miserikordie.

        10. Baño nik alabantzazko Kantak eskeñiko dizut sakrifizion; kunplituko diot Jaunei nere osasuneati ein dioan promesa danak.

        11. Aizkenen Jaunek aindu zion arraiei, eta onek goraka bota zon Jonas urertzen.

IRUGARREN KAPITULUE

Jaunek aintzen dio berriti Jonasi jun deilla Ninibera, eta an jakin erain dezala ziudaden deseitea. Konbertitzen die ninibetarrak Jonasen predikaziora, eiten doe penitentzie, eta errebokatzen do Jaunek sententzie.

        1. Eta itz ein zion Jaunek bigarren aldin Jonasi, esanez:

        2. Zabiltz eta zoaz beala Ninibe, ziudade aundira, eta predika zazu an nik esaten dizuan hura.

        3. Jun zan ba Jonas, eta Ninibe aldera ein zon, Jaunek aindu zion bezela. Ninibe zan ziudade bat txit aundie, zeñen inguramarin bueltea emateko bear zien iru eun.

        4. Eta asi zan Jonas ziudadea korritzen, eta ibili zan an eun baten deadarka ta esanez: Emetik berrogei eunera Ninibe deseine izango da.

        5. Eta ninibetarrak sinistu zoen Jainkon itze, eta publikau zoen balurre, eta jantzi zien sakukin ero ziliziokin dana txiki ta aundik.

        6. Eta notizie allegau zan Ninibeko Erregena, eta jaiki zan tronotik, eta bere erregezko arropak erantzita, jantzi zan sakuz, eta jarri zan autsen gañen.

        7. Beala publikau zan Niniben Erregen da bere gizonik aundinan ordena bat ziona: Gizonak eta animalik ez beze ezerre jan; ez bitez irten larrera ezta eratea re idik eta ganaduk.

        8. Gizonak eta animalik estali bitez sakukin da lutozko arropakin; eta ak deadar ein beioe Jaunei aldoen indar guztikin, bakoitze konbertitzen dala bere bizimodu gaiztotik eta azio txarretik.

        9. Nor taki Jaunek orla modauko ote don bere asmoa, eta barkauko ote digun, eta bere gorroton furie mantsotuko ote dan, gu ez iltzeko modun?

        10. Ikusirik ba Jainkok eiten zituen penitentziko obrak, eta nola mudau zien euren bizimodu gaiztotik, mogitu zan miserikordie izatea, eta etzien bialdu sentenziau zitun gaitzek.

LAUGARREN KAPITULUE

Jonasek bere profezie etzala egie gertau isusikin estutuik, deseatzen do iltzea; baño Jaunek demandan ematen dio, eta istruitzen do eta etaratzen do bere engañutik.

        1. Baño Jonas asko estutu zan, eta asarrau zan.

        2. Eta ein zion orazioa Jaunei, esanez: erregutze izut, oh Jaune, esa iezula, ezta an oaindik nik ne errin negola errezelatzen non hura bera? Arrazoi orreati bakarrik akonsejatzen non ne burue, Tharsisa iges einez. Zeati nik badakit ondo zu zeala Jainko bat biotz berakoa ta miserikordiosoa, supritue ta erruki aundikoa, eta pekatuan barkatzallea.

        3. Oain ba, Jaune, erregutze izut kendu iezula bizie, zeatik neretzat obe ia iltzea bizitzea baño.

        4. Eta erantzun zon Jaunek: Eta uste dezu badezula arrazoie asarratzeko?

        5. Eta irten zon Jonasek Ninibetik, eta geau zan ziudaden Oriente aldetik, eta an etxaola bat ein da, aren barrun bizi zan itxoten ia zer gertauko ote zitzekon ziudaderi.

        6. Jaunek preparau zon unts bat, zeiñ azi zan Jonasen burue estaltzeaño ari itzal eiteko, eta hura berok ez jotzeko. Jonas zegon txit nekatue, eta guztiz atsein aundie artu zon unts arekin.

        7. Biramonen eune zabaltzekin baten Jainkok bialdu zon ar txiki bat, zeñek jan zon azpitik untsen sustarra, eta igartu zan.

        8. Eta euzkik irten zonen, Jainkok disponitu zon ibil zeilla erretzen zon egoiaize bat; euzkik jotzen zon Jonas burun, zeiñ erretzen zan da zeñek deseatzen zon iltzea, esanez: Obe det iltzea bizitzea baño.

        9. Baño Jaunek esan zion Jonasi: Uste dezu arrazoizkoa asarratsea untsen medioz? Eta arek erantzun zon: Arrazoi det asarratzeko, nere eriotzea asarratzeaño.

        10. Eta Jaunek esan zon: Zuk dezu batere nekeik kostau etzatzun eta azi erain e ez dezun unts bat galdu zatzulako pesalonbrea; ba gau baten azi da, eta gau baten galdu da.

        11. Eta nik ez det izango Ninibe, ziudade aundik errukirik, nun daren eun da ogei milla anima baño geiao, oaindik ezautzen ez doenak eskubiko eskutik ezkerrekora dijon diferentzie, eta guztiz animali asko?

JONASEN PROFEZIN AKABEREA