XXVII

Etzintezkea jagoiti unha

Ene hain gaizki tratatzez?

Beti zuzaz ezin enzuna

Lan duketa deitoratzez?

Deia dembora handi dizi

Onsa dakizun bezala,

Zuk eman esparanzaz bizi

Et' ez deus bertzez nizala.

Sagartzeak, lilitan jarten

Bad' eta, lilitu-ondoan

Orstatzen ere, gero ekarten

Du frutua ber' aroan.

Nik hatsean, lili-orde, zutan

Bat' ukan ditut karezak,

Gero ere bai orsto lekutan,

Aski handirik promesak;

Bana zer probetxu azkenean,

Haltza bezalakaturik,

Lilitu, orstatu zarenean

Ezpadakarzu fruturik.

Zur' ikusteko, eginik nago

Borz lekoa bide lauretan,

Bait' are hamar gehiago,

Ez behin, baizi anhitzetan;

Ban' ezdeustzat zuk dadukazu

Nik neke hartzen dudana,

Et' eskerrik ezterautazu,

Jiteaz hala zugana;

Aitziti ni ekus-eta, gorde

Nahiz zabiltz' et' itzuri,

Eta, hunki-jin erran orde,

Ari zitzauzat belzuri.

Hal' ere zugana jiteti,

Urrunak, ez belzuriak

Enendezak' ez Jainkoaz peti

Begira mundu guziak.