www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Arrats Beran
Estepan Urkiaga, «Lauaxeta»
1935

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Bertsio informatiko honen egilea: Josu Lavin; Urkiola, 1-1C 48990 - Getxo (Bizkaia)

 

aurrekoa hurrengoa

MAYATZEKO KANTEA

 

Landak zidar diran unian

gogai au ba-juat airian!

 

Lora-erditze leuna dauko

euri-mattale zan latxiñak,

Eta irustatzak, apez-antzo,

buruban daukez purpesentak.

Gari gotti eta arto musker

nok jarijok ainbeste atzon?

Sasitzak eurek zein eder!

Baña gogai au ezin-egon!

 

Landak zidar diran unian

gogai au ba-juat airian.

 

Samurki dabiltzan axiok

kantari dirautse bidian:

«Tori usañezko egalok

latsak laztandu dagixuzan»

Ta begi-zabal dan loreak:

«Ago beti neure mattale

oraintxe dira mayetz-pestak

ta abarrak dagoz txinta-zale».

 

Landak zidar diran unian

gogai au ba-juat airian!

 

Beretzat eztago zugatzik

naiz ta loren eztegu-iduri.

Sagardi orrek zer dagik

ezkonbarri bat legez zuri?

Neure gogai au egaz dua

oyanok baño urrunago.

Naikun bixi batek darua

ta atxillotuko daunik eztago.

 

Landak zidar diran unian

gogai au ba-juat airian!

 

Baña zeure balkoi-ondotik

dardar igarotzen danian

mauak irri-dagitse pozik.

Egal-otsak dabiltz airian!

Orduban bai geratzen dala

zaurittu dan uso bat legez!

Mayatzeko elai apala

txirrika dabil zeure ederrez!

 

Landak zidar diran unian

gogai au ba—juat airian!

 

aurrekoa hurrengoa