ARTZAÑENA
Artaldiak be-beka duaz
arrats leun onen bidietaz!
Itturrijotz'eko lerdijok,
Uri-Zuri'ko bitxidorrok,
duazen ardijoi begira
lausotan dozubez begijok!
Bedar berde usañez beterik
landa zabal gustijak dira.
Muño-ertzetan eztago otsik
arran-ots artegak langorik!
Artaldiak be-beka duaz
arrats leun onen bidietaz!
Ixarren zain dagon basuak
abarretan nai dauz usuak
ta begijetan muin-dagitse.
Urretan datzan itxasuak
ego-bako egadun axez
zugatzai murmur-daragitse!
Ardi-nausi, labitta pozez,
orak dantzan txirula-otsez!
Artaldiak be-beka duaz
arrats leun onen bidietaz!
Ta artaldien ordu onetan
baserri-ertzeko landetan
artzain-matte diran neskatxak
pozkiro dagoz gorubetan.
Noren kantea dan beretzat
jakin gura leuke bakotxak.
Esan zarrak betorz agorat
matte-begijen ezaugarritzat!
Artaldiak be-beka duaz
arrats leun onen bidietaz!
Bidetako arrats garbijan
bijotzak dagoz min bixijan.
Neskatxak diñoen kantea
dardaraz galtzen da mendijan.
Bere sakona nok ulertu!
Gentz betetan datza landea.
«Basoko artzañak akartu,
bertantxe gastayak agertu».
Artaldiak be-beka duaz
arrats leun onen bidietaz!
|