ARTZAÑENA

Artaldiak be-beka duaz

arrats leun onen bidietaz!

Itturrijotz'eko lerdijok,

Uri-Zuri'ko bitxidorrok,

duazen ardijoi begira

lausotan dozubez begijok!

Bedar berde usañez beterik

landa zabal gustijak dira.

Muño-ertzetan eztago otsik

arran-ots artegak langorik!

Artaldiak be-beka duaz

arrats leun onen bidietaz!

Ixarren zain dagon basuak

abarretan nai dauz usuak

ta begijetan muin-dagitse.

Urretan datzan itxasuak

ego-bako egadun axez

zugatzai murmur-daragitse!

Ardi-nausi, labitta pozez,

orak dantzan txirula-otsez!

Artaldiak be-beka duaz

arrats leun onen bidietaz!

Ta artaldien ordu onetan

baserri-ertzeko landetan

artzain-matte diran neskatxak

pozkiro dagoz gorubetan.

Noren kantea dan beretzat

jakin gura leuke bakotxak.

Esan zarrak betorz agorat

matte-begijen ezaugarritzat!

Artaldiak be-beka duaz

arrats leun onen bidietaz!

Bidetako arrats garbijan

bijotzak dagoz min bixijan.

Neskatxak diñoen kantea

dardaraz galtzen da mendijan.

Bere sakona nok ulertu!

Gentz betetan datza landea.

«Basoko artzañak akartu,

bertantxe gastayak agertu».

Artaldiak be-beka duaz

arrats leun onen bidietaz!