Zuziazko tiruak

Hamar orenek jo onduan,

Hedatua jendia heguan

Beira zagon denborari,

Zeru garbi, ederrari,

Zitadelan karrosekin,

Gibeletik oinezkuekin,

Sarthu zen gorthe guzia

Argiz zuela hesia.

Kanpotik eta barnetik

Alderdi guzietarik,

Birabira harrasiak

Zuzko sokekin argiak,

Bastun hegi guzitan,

Inguruko itzulitan,

Hiru herrunka bederen

Suz piztu basuak baziren.

Portaliak gain beheretan,

Zubien bere gathetan,

Denak suzko argiekin

Arin ziren gauarekin;

Ezker eskuin hainitz urrun,

Milaka bazen lanpiun,

Ezarriak halturetan,

Bide bazter guzietan.

Hetaz piztuak arbolak,

Hetaz gaztela kantaiak;

Etzen uste bizi lurrian

Bainan ametsezko gauian,

Ethorriz zitadelatik

Argi nola eguzkitik.

Agertu zen zitadelan

Tronu bat egina gelan;

Zariola sederia,

Franjetan dena horia,

Arkajuz egin colonak,

Urria gaindiz daritenak.

Gorthe dena han zen jarri

Beira zuzien gerlari;

Sua zen hasi kanpotik,

Soldaduz zen larrainetik.

Balazo enganatzaliak,

Ederrenian beztiz airiak,

Jausten ziren izarretan

Ibiliz nola jostetan;

Pezak ixil hari ziren

Arthikitzen iguzkiren;

Oren batez zeru dena

Izan zen sutan emana.

Bazen kasik errateko

Sobera zela lurreko;

Halako gerla ikustia

Nihorentzat nigar bidia;

Soldaduentzat odola;

Bainan kontu diotela

Kekin ezpata gorriak

Seinalatzian justiziak.