Siñismena!

Ama maitea

Zetako,

Zeu il da gero,

Neu bizi?

Nire begion argia

Ziñan da

Min uts-negarrak

Itzali dostaz

Uts baltzaz.

Biotza

Lokatuta dot

Atsekabeak:

Atsegin

Zamurra

Galduta,

Atseden ezin.

Aritz zar baten

Adarra

Gau illuntako

Ekatsak,

Eten-ez gero

Bertan lo pozik

Egoan

Egun-tsoria

Illun-artetik

Asten da

Egaz da egaz,

Ez nora ioan

Yakiñaz,

Ez non dabilan

Gaizoa!

Olantxe neu be

Narabil

Eriotz-putzak,

Niri zeu, ama,

Kenduta.

Nora naroian

Ni zori tsarrak

Eztakit,

Olan bizi izan

Dagokit?

Gau itzal otza

Eguzkiaren

Ostetik,

Bein egunaro,

Arpelik,

Argi ta bero

Bil-bila,

Arinka,

Dabillan letse:

Nerau be

Beti ibilliko

Ete naz

Amaren bila,

Iñoiz idoro

Eziñaz...

Edonon loka,

Edonoiz illun,

Otz, utza?

Eriotzaren

Gozoa!:

Erraz aurkigai aurkitten

Zeu zara.

Bilauko zaitut?

Zegaitik

Ama bagarik

Ume au iraun

Bizirik?

Goiko oinastuak

Basoa

Ganetik bera

Dana argi zuriz

Beteta...

Tsori estua,

Ikusi ta, arin

Eltzen da

Zugatz batera.

Zeruan eme

Ta nire gogo

Laiñoz itsura

Yazten da

Argi-erro bat

Niretzat...

Goiko argiaz

Neronen ama

Dakust oin bertan

Nire begira

Dagola,

Erakutsirik

Beraganako

Daukadan bide

Zuzena...

Sinistuten dot!

Beste bein ama

Dot ikusiko

Inoiz be izteko.

Erruki,

Erruki, Jauna!

On itza zeuri!

Zeu zara

Bigun da launa!

Siñismenaren argia,

Argietarik

Eder ta Garbia!

Ez itsomenik,

Maitasunik ez,

Zeu barik!

Bizitza onen

Gau baltza

Niri argitu

Itzi, ai, arren!

Enaizu.