|
Dendako leihotik
BIDAIAK
Abiatzeko garaia, azken agur eta musuak ostean neguan joandako anaia bila noa hiriaren eta neure existentziaren grisa urruntzekotan kobazulotik ateratzen naiz mundu berri baten itzalak baino gehiago behatzeko ezagutu baina inoiz ikusi ez ditudan beste modubizitzak, lurralde eta jendeen artean nahasteko eta gurasoak erakustera ausartu ez diren nahia betetzeko itxaropen ahularekin urrun dagoen semea haiei bueltaraztekoa oraindik ere ez dira ohartu elkarrekin mantentzen zituen bigarren katea luzaroan apurtuta dagoela... hegazkin pateran sartu berri naiz eta eserlekuan jesarri bezain pronto nire bizitza jada ez dela nirea somatzen dut besteren menpean sentitzen naiz azken aholkuak azaldu ondoren zerurantz igotzen gara ondoko ahizpa bikiek konplizitatea bilatzen duelarik neure soan beraien lehenengo hegalaldia delakoan begirada itzultzen diet minutu gutxitan lasaitu eta lokartzen dira nik ez dut lorik hartu nahi beheko itsasoa, kotoizko hodeiz estalirik, zoragarriegia da...
Ezaguna den guztia atzean geratzen da zu izan ezik lurralde berrietara heldu zen gutariko bakarra sei hilabete eta gero elkar agurtzen dugu eta ezer ez dela aldatu badirudi ere inoiz baino desberdinagoak garela nabaritzen dut zeure hitzetan zure bizitza berria apurki apurki erakusten didazu etxea, lana, hiria, hondartza eta milaka herritatik iritsitako lagunak denak kanpokoa ezagutzeko kemenak ekarriak bizitza, ikasketak, lana eta familia baino zerbait gehiago zeneko susmoa zurekin konpartitzen dutenak euren jaiotze lekutik aldendu ziren bizirik dirautela sentitzearren laster konturatzen naiz jada ez dagokizula jaiotzen ikusi zintuen hiria hain hurbil eta hain urrun elkarrengandik!
Lehenengo gaua hondartzan jaiotako hirian gela txikia, kandelak erdian eta burdeaux edalontzietan nekez ikusten ditut nire inguruko aurpegiak iluntasunean ahotsak baino ez dut nabarmentzerik Europako batasunaz gehiegi jakin gabe mintzatuz ardoa desagertuz doa botiletatik musika dugu lotura bakarra geure aurreko bizitzetatik loturra berriak sortu beharko dira datorren egunetan baina gaur hobe izango da deskantsatzea.
Hamazortzi urteko neska haurtzaroko ametsetik lasterregia esnarazi zintuzten amak zugatik galdutako gaztaroa berreskuratu nahi izan zuen zure adineko mutil batekin aita eta biok etxetik bota zintuztelarik hamazortzi urteko neska hotel bateko sukaldeko lana onartu zenuen nahikoa alokairua ordaintzeko eta arratsaldeak garagardotan itotzeko garai hobeak etortzekoak zireneko itxaropenarekin batera hamazortzi urteko neska zin dagizu ez dituzula errepikatuko amaren hutsak baina gero eta zailago suertatuko zaizu inguratzen zaituenari ez diozulako ihes egiterik eta laster seme alabek ostuko dizute zuk amari ostu zeniona hamazortzi urteko neska ederra da zure bisaia.
Bidaia neketsu bat egin ostean esnatzear zegoen ziutate beltzak argiz agurtu gintuen oihal berdeak zeharkatu genituen zure bazterreraino eta han atea ireki era zure logelara eramanak ginen lanean zeunden baina zure presentzia, bizitza, asmoak lau horma haietan laburbilduta azaldu zitzaizkigun asko jakin daiteke pertsona bati buruz bere gauzak behatzen... liburuak, diskoak eta argazkiak mintzatzen zitzaizkigun dena atzean uztea erabaki zenuen egunez bizitzan fakultateko apunteak, asteburuetako parrandak eta futboleko partiduak baino gehiago zegoela mundua, bakarra bazen ere, errealitate anitzez beterik zegoela eta bizitza bakarra genuela haiek gozatzeko... bata bestearen atzetik lokartu egin ginen zu erdu arte denborak aldatua zinen ez nuke zaharragoa esango, helduagoa baizik so desberdina zeneukan ezagutzeko grina adierazten zuena, ohitura eta lanbide berriak eta Indiara joateko asmoa Pakistanen aurkako gerra atomikoak Kaxmir aldeko lurrak hondatu aurretik... etorkizunerako helburuei buruz hizketan zeru magikoaren dizdirak gela nagusia xarmatzen zuen udaroan, hiri beltzeko gaueko oskarbia zuria zen.
Asteburua iristear dago eta hiriburutik etorri berri diren lagunek giro berezia ematen diete kaleei lanetik ateratakoan, kostaldeko pasealekura goaz besteak azaldu arte emakumeak, erreginak moduan jantzita, dardarka dabiltza gure ondoan ausarta izan behar da gero, udaroan bagaude ere Atlantikoak dakarren haize enbata mauka motzetan jasateko falta direnak etorri eta denok batera edaria erostera hamaika botila Bulgaria aldeko ardo zuririk merkeena gureganatu ondoren parranda geure kabuz egitea darabakigu etxaurrean lagatako aldamion gora teilatuaraino igotzen gara eta eguzkia antenazko oihanetik astiro pasatuz doan heinean ardoa uste genuen bezain pozointsua ez dela konturatzen gara... erraza izan da igotzea, hala ere, botilak hustu ostean, jaistea ezezkoan gaude.
Gaua barreiatuta dago Ortzadarreko auzoan eta larunbatero legez kaleak gizakiek soilik eman ahal dituzten espeziez beterik daude mozkorti abeslariak laguntasun faltsua erakusten ospea betaurreko ilunen atzean izkutatzen saiatzen ondokoaren berdintasunean poza aurkitu nahi dutenak ekialde urruneko lagunak kristauren abestiak kantatzen amodioa ordain daitekeda uste dutenak... predikatzaile beltz batek belarri gorrentzako oihu antzuak botatzen ditu prostibulo baten aurrean bi poliziaren begirada urrunpean hori ez dela bidea dino Jesusek ez zigun hori erakutsi etortzear den azken judizioaren egunean pekadunentzako salbaziorik ez da izango oihukatzeari uzten dio ikusten nauenean ezin diot eutsi bere begiradaren indarrari, so tinkoa da bidezkoa dela uste duenaren indarra dauka nire ahulezia agertarazten duena segundo batzuk geroago oihuekin darrai inoiz ez dut jakingo zergatik isildu zen haren ondoan pasatzean
Amets batean bailitzan taxiak kobazuloraino eraman gintuen lagunez inguraturik, berriak bezain faltsuak higidura errepikakorrak hormetan amaigabeko bukle batean bahituta lausoak dira begiratu nahi ez ditudan irudiak zoriontasun kimikoak giroa kutsatu du astintzen ditu bizitzaz xiringaturiko gorpuak ateen giltzak eskuz aldatzen dira paradisua irekiko digute zahartzaroa gaztaroaren ajea dela ahaztaraziko digun gau bateko paradisu artifiziala.
Porlanezko oihanean banpiroaren behatokia datza anima gabeko erraldoiek, beraien jaunak bidalita, harro egiten digute so laster ahaztu dute nork sortuak ziren bizibako kaleei astean zeharreko oihartzunak darizkie eguneroko borroka antzuez mintzatzen dira irabazle bakarra izan dadin dena prestatuta dagoelako gizakien ametsak betearaziz edo ukatuz banpiroaren menpean botere ikustezinaren esklabo bat presaka dabil gure aurrean otarteko bat azkar jaten banpiroa bera jaten ari den moduan bizimodua eta bizitza nahastuz bereiztezin bihurtu arte indartsuak dira itzalak gune honetan haiei ihes egiten diegu banpiroak gu inguratzen hasi gaitu eta.
Bed & Breakfast hotel batean bost lagunentzako logelara heltzen den azkena naiz bakoitza bere ohean etzanda telebistari begira banan banan agurtuz doaz where are you from? galdetzen dit erretzen ari den joint-a pasatzen didalarik galdera erraza da isiltasuna hausteko erabiltzen direnetarikoak ez, ordea, erantzuna zer erantzun galdera horri? naziorik ez duen herri batekoa naizela? existitzen baina ez den aberri batekoa? hiru hiriburu dituen aberrikoa naizela? haren hizkuntzari uko egiten dioten agintarien aberrikoa? gure Salomon partikularraren soldaduaren ezpatak erdibanatu zuen aberri batekoa? ustezko bi amei puxka bana entregatu ziena bien isiltasun salagarria zigorrik jasotzeke beren sasikume bilakatzeko...? erantzun anitz eta zail galdera huts bati, hala ere errazena aukeratu dut Guggenheimaren hirikoa natorrela diotsot nekatuegi nago ulertuko ez lituzketen kontuak azaltzeko.
Itsasoa aske dagoen Hegoaldeko kostako hondamenak inoiz existitu ez den iragana aintzagarriz mintzo dira beti zaharra izan zena dekadentzia izaera moduan aukeratuz urek egunero lapurtzen duten hareabako hondartza gauez itzultzen digu altxorrez elikatuta zerua hodeiertz borobilean hiltzerakoan hiri sekretua ikusten dugu, beti hortxe izan da itsasoak erditua kaioen etxebizitza bele beltzen ostatua eta, udaroko gau laburretarako, gizakion lorik ez egiteko logela harrizko plaian beteko zaizkigu nahiak ortze infinitupean bizitza ezberdina asmatuko dugu pozak eta tristurak berriak izango direlarik zugandik joan beharra daukat jaioterria gogoz deika dago eta eguneroko mamuengandik aldendu orduko lurra launaren ahotsa beti zain egongo dela dakidan arren etor bitez hara ene arerioak bila nazatela hango edozein txokotan nire beldurra euren indarra zen eta ziutate ezkutatu honetan ausarta sentitzen naiz.
Dendako leihotik
|
