Bihotzean daramat asperen

zure irudia, zure izena

ez da galdu nere ezpainetan,

zure eskuak oraindik bero

ditut sentitzen nereetan.

 

Nora joan zakizkit ihes

nere arimaren usoa?

Nora galdu zara

nere bizitzaren pausoa,

utziaz hain bilusik

nere sentipenaren gogoa?

 

Ai, baneki nola berriro joan

zure besoetaraino,

nola laztandu zure ahoa

edan zure ezpainetan

bizitzeko gogoa,

zeure begiei darien berotik

suturik aintzina arima osoa!

 

Non bota duzu hitz goxoa

hain zure zenuean nere izena,

zure ezpainetan amodio

nere bihotzean halako zorabio?

Non zara, non,

ene maite bakarra

hain xaloa, hain goxoa,

eztia baino gozoagoa?