MAITEMINA

Bat bestearen egarriz...

Arrotz gintzaion alkarri !

Zu neretzat,

ni zuretzat,

sortzetik genduan lokarri...

Loretegian nabilkizu

—erle lore-zale—.

Ba da lore ederrik !

Eztia dariote

usai gozoz.

Ez dut nai ezti ori,

—eztia da baña—

zurea bakarrik

irrika bait-dut.

Il nadin baño lehen

arki behar

lore ederrean,

—lore bakarrean—

gorderik diraun

ezti osasungarria.

Nik ezin nerea ixuri,

osorik zaidanari

osorik natzaion...

...

Agur, lore maite

Nun zeunden gorderik

erle maitale onentzat?

Baiño...

Osorik ote zatozkit? !

Bai, noski. Oso osorik.

Ezpain ederrak —lore-ostro—

dituzu «agiri».

Gorputz biguna, ubel gabea,

«egi-aitor» dagerkit.

Begi zabalez

ixpillu argi zera guzia

...

Auspez naukazu

lore-erle,

uki gabeko lorea

BI  LORE !

—oso osorik biek—

bat bestearen neurrira.

Uztartu ditzagun

bion ostroak,

oretu eztikiak,

ondorengoak

xurga dezaten

maitasun-ezti

bakarra...