LENENGO EKITALDIA

(Lantegiaren aldamenean dagon Markosen etxe barruko gela bat bizi-leku dutena. Goi mallako apaindurik gabea baiñan ondo ornitua. Xeetasun askotan eta gero jardunean Agustiñe etxekoandrea aundi-nahi dala igartzen zaio.

Aitizitik, Markos senarra, gizon apal bezin lagille trebe ta burutsua. Lantegitik etorri berri da, beargiñen soñeko urdiñez jantzia eta eskuak zikin. Txukuntzera doa afal aurrean zerbait jateko asmoz. Andrea zai zeukan bere arrenkurak esateko).

AGUSTIÑE: Emendik aurrera diru geiago beharko dudala esan dizut. Jaboiarentzako diña ere ez duzu ateratzen...

MARKOS: (Soseguz) Atzo ere asterokoaz gain milla pesetakoa eman ez nizun bada?... Datorren larunbateraño aski izango zenulakoan nengon.

AGUSTIÑE: (Destañez) Aski? aski?... Zu pikopean bizi zera gizon! Ez dakizu asto-asto lan egiten besterik. Eta ez zera konturatzen gauzak zer kosta diran.

MARKOS: Orixe egia! Ez dakit nola txautzen duzun dirua ain «parra-parra».

AGUSTIÑE: Ez duzu esango beintzat nere buruarekin asko gastatzen dudanik! Ezer erosten al dut bada neretzat? Soñeko berri bat egiteko beldur naiz-eta. Jatena erosi eta gero, seme-alabentzat behar dut guzia. Mutillak batxiller bukatzea nahi badugu eta neska bien kolejioak ordaindu, gora dijoaz kontuak: liburu, matrikula ta abar...

MARKOS: Bai, onuzkero naikoa ikasi dute. Ta aurtengo kursoa bukatutakoan, lanean asi ditezela. Ez dago beste erremediorik.

AGUSTIÑE: Prantsesa ta inglesa mintzatzen ikastea ondo letorkie... bada ezpada, alabai. Ta musika dantza berriak... gitarra-ta.

MARKOS: (Zakar) Baita zera ere! Lanegin asita gero beta geldiko zaie gogorik baldin badute. Nere laneko irabaziak ez dira orrenbesteraño irixten. Gure sakela ez dago joria zuk isil poltsarik ez baduzu beinik bein. (Zakar) Ez zaidazula gitarrik geiago aipatu. Betiko lelo zoroa! (Sukalderuntz doala eskuak garbitzera).

AGUSTIÑE: (Isilune baten ondoren malkoak txukatuaz) Gu baño geiago ez diran etxe askotan, seme-alabak nola jantzi, bizi ta dabiltzan istudiotan ikustekoa da... Telebisio ta guzti... Eta gu berriz... Markos!

MARKOS: Naikoa dugu gitarrarekin! (Sukaldetik itzulirik eskuak garbi egiñik zapiaz legortuaz) Nik ez dakit beste etxeen berri, Agustiñe, baiñan, nik bein lanetik atera ezkero eskuak garbi gorde nai ditut... eta buruan kezkarik ez.

AGUSTIÑE: (Losintxaz) Ori ez dago gaizki, Markos, baiñan zuk dituzun esku ta buruarekin «aspirazio» aundiagoa beharko zenuke... Ugazaba... nagusi izatekoa eta ez besteren mende egon ainbeste urtetan...

MARKOS: «Aspiradora» naikoa zaitugu... Ain gaizki al gaude bada?... (galaiki) Apain eta eder ikusten zaitut. Lierni aurrera aterako dala badakit; Mirari ta Xantik emango dizkigute lanak...

AGUSTIÑE: (Lausenguz) Lagundu egin bear zaie. Gu baño gutxiago diran familiak gora igo dira. Eta nola? automobilla ta neskamea dutela.

MARKOS: Zorrak ere alakoak dituzte batzuen batzuk... Gu gere bidetik ondo goaz.

AGUSTIÑE: Bai, atzera geldituaz aurreruntz joan beharrean...

MARKOS: Orain beintzat larunbata dugu ta utzi nazazu lasa arnasa artzen. Bigarko nere arrantza tresnak: amu garranga, txitxare ta gañerakoak gertu jartzera noa.

AGUSTIÑE: Igande ta jai egunez beti bakarrik zabiltzala egokiera gutxi izango duzu langille mallatik ateratzeko.

MARKOS: Nagusi ta jauntxuok jai egunez ere nere billa etortzen badakite.

AGUSTIÑE: Komeni zaienean bai, noski, zuri lan eragin arazteko, zure bearrean diranean.

MARKOS: Bigar, beintzat, deskantsuan utz nazatela. Mendi ta errekako aize presko ta garbia artzeko egarri naiz. Eta bizikletan eta oñez ibiltzeko gogoa daukat.

AGUSTIÑE: Izarditu ta alperrik nekatzea da hori, ta gero oztu-ta gaxotzea... Automobil txiki bat bazendu neroni ere joango nintzaizuke laguntzera...

MARKOS: Zuk ez duzu ibilli nai lau kurpillen gañean izan ezik, ta gañera apain-apain eginda, otordu on bat ostatutan janez...

AGUSTIÑE: Zer bada? ... Oñez malda gora lertu ta gero puska legorra artzeko, naiago dut etxean gelditu patxaran...

MARKOS: Ez dizut ezetzik esaten. Zure gustoa errespetatzen dut. Utzi bada niri nerea. (Barneruntz abiturik) Nere gutizia merke da ta asetzera noa. Ea zertan diran nere txitxareak... Ez da mokau galestia...

AGUSTIÑE: Au naska! Gorde, gorde zuretzat!... Nik ez dizut neretzat ezer eskatzen, baiñan zure seme-alaben etorkizunari geiago begira bear zeniokela, bai!

MARKOS: Aste guzian ez dut egiten zuentzat lanean ari besterik... (Bijoa) Igandea nere eguna da.

AGUSTIÑE: Au lanbidea! Nere gizona beñere ezin bere ortatik atera araziko dut.

LIERNI: (Kaleko atetik datorrela sarturik, galtzarbean kartera daramakila) Arratsalde on amatxo! (berarengana musu ematera joanez).

AGUSTIÑE: Aguro etorri zera, Lierni! Gaur Parrokia-etxean ez al zenduten billerarik?

LIERNI: Ez ama! Larunbatetan elizkizuna izan oi dala badakizu ta bereala bukatu da. (Kartera utzi ta etxeko moduan jarriaz).

AGUSTIÑE: Nun gelditu da Mirari?

LIERNI: Zinera joatekoa zala uste dut.

AGUSTIÑE: (Gaiztoz) Ez zan bakarrik joango, ez.

LIERNI: Ez dakit, lagun asko ditu-ta...

AGUSTIÑE: Bai, eta konbidatzen dutenak! Ez da galduko ez, Mirari. Zure aizpatxoarekin joaten asi bearko duzu. Zure aitarekin ez bait dago iñora joaterik. Ez aste eta ez jai egunez.

LIERNI: Lanetik nekaturik etortzen da eta naiago izaten du etxean egotea. Igandetan, berriz, amorraiketara joan ezkero, pozik. Bigarko ere asmo orretan izango da.

AGUSTIÑE: Zuk lagundu bearko diozu... zu ere bakarzale zaitugu-ta.

LIERNI: Ez banu beste zeregiñik gogoz lagunduko nioke. Mendi ta erreka gora ibiltzea atsegin zait. Eta amorrai ta eskalluak amuan arrapatzea gauza polita da.

AGUSTIÑE: Bai, busti-busti egin eta otzez pasaturik etxeratzea oso osasungarri.

LIERNI: Arrai prexkoa jatea gustagarri zaizute bada...

AGUSTIÑE: Zuen eskalluok ba al dute bada ezurra besterik? Barruak garbitzen ematen duten lana geiago da...

LIERNI: Ez zaiozu hori esan aitatxori. Ark duan tirria!

AGUSTIÑE: Bai, orain ere or dozu amu, garranga ta txitxareak zaitzen! Au naska!

LIERNI: Zerbait nai ote duan galdegitera noa...

AGUSTIÑE: Lendabizi merienda ar zazu. Or sukaldeko mai gañean utzi dizkitzut esne, txokolate ta ogia.

LIERNI: Ez naiz gozozalea ta eguerdian «frigidaire»n gelditu dan aragi-zerra jan naiago dut...

AGUSTIÑE: Alako gose al zaude? Xantirentzat gorderik neukala badakizu. Bazkaririk ez du egin eta...

LIERNI: Beti mutillentzat! Lenago etxera etortzea zuan! (Bijoa)

AGUSTIÑE: Onak zaudete oraingo neskak «eskallu» utzez mantentzeko. Ez dut sortuko zuek asetzeko aña. Berriz ere aitari dirua eska beharko diot. (Ateko tinbrea entzun bedi: «txiirrin txirrin...) Dendako mutilla izango da. (Atea irikitzera bijoa) Banoa!

(Atea zabaldutakoan fabrikako nagusi-orde ta kontuartzalle dan D. Karlos agertzen da. Agustiñe, uste gabeko agertze ontaz arduratzen da bere burua ederretsirik).

D. KARLOS: Ni naiz etxekoandre! Ez larritu...

AGUSTIÑE: Ez noski! Aurrera D. Karlos (elkar agurtuaz).

D. KARLOS: Zer modu Agustiñe?

AGUSTIÑE: Oso ederki, eskerrikasko! Zu eta Margo ere bai agidanean?

D. KARLOS: Ondo esan bearko. Ez dugu okerrik.

AGUSTIÑE: Ala obe! Poztutzen naiz.

D. KARLOS: Markos etxean izango dala uste dut.

AGUSTIÑE: Bai, jauna, bai. Oraintxe etortzea egin du. Sar zaite, sar, atean gelditu gabe (sarturik).

D. KARLOS: Bada... fabrikatik ustegabe atera zait eta ajola aundiko gauza batez itzegin bear diot, presaka gañera, naiz larunbata izan.

AGUSTIÑE: Berarentzat jai bezperan ez da amorraiak baño ajola aundiagoko gauzarik... Eseri zaite ordea!

D. KARLOS: Zutik itxoingo diot...

AGUSTIÑE: Emen zaudela otsegingo diot. Or dago barruan bigarko tresna ta amuak gertutzen... (Barrura daraman atetik oiu egiñez) Markos! Atoz! ...

D. KARLOS: Barkatu zuen etxeko gora-beheretan ain desgaraiz nastutzera erori banaiz... Behar bada senar-emazteak kalera itzuli bat egitekoak izango ziñaten...

AGUSTIÑE: Baita zera!... Nere senarrarekin ez da errez etxetik atera ta iñora joatea. Eta kalera gutxiago...

D. KARLOS: Bada. Markos arro-arro onelako andre ederra alboan duala agertu diteke...

AGUSTIÑE: (Anpaturik) Eskerrik asko zure «loreengatik», D. Karlos. Nere senarra ez da zu bezelakoa. Aren baratzean ez da eztililirik sortzen...

D. KARLOS: Ez uste izan hori Agustiñe! Aren baratzan loreak ez ezen frutu ugariak onduko dira. Markos ez da edozein eta orain du okasioa oso gora igo ta famili guzia altxarazteko... Suertea ta egokiera eskura datorkio.

AGUSTIÑE: (Interes ta jakin naiez kilikaturik) Ez dakit... bada. Eseri zaite, eseri! (Urduri berriz barruko atetik otsegiñez) Markos! (D. Karlosi) Beldur naiz ez ote dugun beñere bere zulotik atera al izango...

D. KARLOS: Emazteak asko dezazuteke... Eta zu bezelako andre batek areago...

AGUSTIÑE: Neregatik ez da atzean geldituko. Ez orixe! (Berriz atetik oiuka) Markos! Markos! Nun sartu zait gizon ori! Baratzara joango zan alabarekin «txitxare» billa...

D. KARLOS: Txitxareak?... Ar zikiñak! urrea, dirua, eskura datorkiokenean...

AGUSTIÑE: Pozikago dago ua amorrai bat amuan arrapatzen duanean ontzako urrea balukean baño...

D. KARLOS: Aberastu dedinean arrantzara ere juan al izango da. Nai duan egunez eta nai duan tokitara...

AGUSTIÑE: Berri-miña sortu didazu D. Karlos. Ez dakit zertaz diarduzun... Loteria eskeintzen al diozu ala?...

D. KARLOS: Ezin esan dizut berak jakin aurretik... Markosek baietzkoa eman dezanean, orduan itzegingo dugu...

AGUSTIÑE: Jakin-naia sortu didazu ta dagonerako luzeiritzirik nago. Banoakio billa ea ekartzen dedan... (Espaz) Eta ni aurrean ez nagola lasago mintza zaitezten, bakarrik utziko zaituztet. (Abiaturik).

D. KARLOS: Zuk nai duzun bezela! Zertan gelditzen geran laister jakingo duzu. Etxea betetzeko aña zorion bidean jarri-ta baiezkoa emango ote dit! Baldin baite!

AGUSTIÑE: Nere senarra ezezkoa ematen ere mutilla da bada... (Doalarik)

D. KARLOS: Ez dut uste! (Gaiztoz) Gizonek... azkenerako andreek nai duzutena egiten bait dugu. (Une batean D. Karlos bakarrik gelditzen da antzeztokian, batetik bestera dabillerarik bere buruari itzegiñez).

MARKOS: (Bat batean sarturik) Zer zabiltza garai ontan gure etxean?... eta kezkati ikusten dudanez.

D. KARLOS: Presako gauza da-ta billa etorri natzaizu. Fabrikan itzegin nai izango nizun baiñan ni oartu gabe alde egin didazu.

MARKOS: Bai, gaur oi baño lentxeago atera nazu, bigarko nere arrantzako aparejuak gertutzearren. Guziok eroaldi zerbait izaten dugu ta hori da nirea.

D. KARLOS: «Afizioa», inglesek «hobby» diotena. Oraingoan ordea beste «hobby» pozgarriagoa eskuratu bear dizut, amerikanoa, gañera, zure amorraiak aztu araziki dizuna... ugazaba..., nagusi izatea...

MARKOS: Zera... aspaldi amerikanoekin darabilkizun arazoa al da? Eta nik amerikanoekin lantegi berrian muturra sartzea zuk nai?

D. KARLOS: Hori bera ain zuzen: muturra, lepoa ta gorputz osoa. Orain dugu nagusi, ugazaba izan ta aberasteko egokiera...

MARKOS: Bigar nere gisa ibiltzen utz zaidazu beinik-bein... jai-egun arrantzale ta astean bein, bearra aztutzen, langille... Astelenean itzegingo didazu.

D. KARLOS: Ez Markos, ez, ez dago beta galtzerik. Begira (kartera aundi batetik paper-orri pilla atereaz) Mr. Simpson-Hiriart euskaldun amerikanoak gaur bertan bidali dizkidan kondizio ezin obeak... Ikusitzazu ikus! (paperak emanaz)

MARKOS: Nik? ... (begiratu nai ez eta...) Ez dut betaurrekorik gizona... ta gañera ez betarik... eta ez gogorik... Andreari erakutsiko dizkiot...

D. KARLOS: Ondo derizkiot. Gaur gauean irakurri itzazute, Mr. Simpson-Hiriart bigar dator gurekin itzegin eta erabaki bat artzera.

MARKOS: Niri igandea alperrik galdu araztera! Aspaldi ez bezelako giroa dago amorraitarako, ta etxean gelditu bearra ere...

D. KARLOS: Bestela ez zera beñere mekaniko ta kontra-maisu triste bat izatetik aterako; eta ez da ni ere oraingo gure Soziedadearen mendetik... Besteentzat lan egitez asperturik nago nagusiak aberastutzen diran bitartean.

MARKOS: Egia aitortzeko, niri orain arte eskaturiko saria eman didate. Eta lanak ez nau ikaratzen...

D. KARLOS: Gutxirekin konporme zaude-ta. Ez dakizu zure burua baliarazten. Sozialista izatea gezurra dirudi... Ni ezkerrekoa nazu ta langilleen eskubide guzien aldekoa. Mr. Simpson ere oso demokrata omen da ta bigar datorren ezkero biok arpegi eman bear diogu ta ez ni bakarrik utzi... (Markos isilik eta zalantzan dagola oarturik, ekiten dio berriz) Ori ez da gizon izatea ta ez sozialista fina; eta are gutxiago zeorren familiaren etorkizunari begiratzea.

MARKOS: (Bat batean asarreturik) Ori ez didazu bi aldiz esango. Gogorik gabe ere, geldituko naiz. Nere familia, langille-anaitasuna ta gizarteko justizia ta sozialismoa ez ditut beñere ukatuko.

D. KARLOS: Ez nuan zugandik besterik uste. Eskuz bezenbat buruz ere azkarra zera ta aurrera joango gera. Bigar goizeko amaiketan Majestic Hotelean itxoiten izango dugu Mr. Simpson-Hiriart hori. Bere paper eskutitz eta tratu-gaiak emen uzten dizkitzut azter ditzazun (mai gañean lagarik) Inglesez daude geienak...

MARKOS: (Gainbegiratuaz) Nere alabak itzuliko dizkit eta gauza garbia baldin bada, komeni zaiguna... ikusiko dugu.

D. KARLOS: (Pozik Markos bereganatu dualako) Ez du damurik... batere arriskatu gabe negozioa eskura datorkigu ta sozio egiten gaituzte, arnerikanoekin erdibana... eta soldata lenago alako bi... Dei egiezu dei! zure emazte ta alabari berri ona jakin dezaten. Zere aotik entzun dezatela. Ni lanpeturik nago eta ez daukat geiago luzatzerik...

MARKOS: Itxoin zazu pizka bat (Barrura joateko atetik otsegiñez) Aiñe! Lierni! Atozte lehenbaitlen. Karlos badoa eta agur egin nai dizute.

D. KARLOS: Eta seguru nago gure asmoa ontzat artuko dutena. Eta zure andreak batik bat negoziotako begi-luzea du eta ez dizu ezetzik esango. Garantia osoaz sartzen bait gera. Bigarko eguna guziontzat egun aundia izan diteke...

(Agustiñe sartzen da lendabizi,
eta geroxeago Lierni).

AGUSTIÑE: (D. Karlosi) Ba-al zoaz ain aguro? Itzetik ortzera besterik esateke uzten al gaituzu?...

D. KARLOS: (Eskua estutuaz) Bai Agustiñe, albisteak senarrak esango dizkitzu poztu zaitezen. Niri zeregin askotxo gelditzen zaizkit eta banoa.

AGUSTIÑE: Onek (Markosengatik) ez bait du itz geiegirik egingo.

MARKOS: Bear diranak esatea naikoa da. Amerikanoak eskeintzen digun negozioa ez dakit nola irtengo dan... baiñan bigarko nere arrantza txangoa zapustu didatela, bai beintzat. Kaxo nere amorraiak!

D. KARLOS: Ordañez dolarrak badatoz ez dago gaizki!

AGUSTIÑE: Ori esan ori! Dolarrak! (Lierni sarturik)

LIERNI: Zer da diru soñu ori?... Zer gertatzen da?

AGUSTIÑE: Aurren aurrena ezer galdetu barik D. Karlos agurtu zazu.

LIERNI: Arratsalde on jauna! (eskua luzatuaz) Zer modu?

D. KARLOS: Zu bezelako gazte atsegiña ikusiaz ondo, noski!

LIERNI: Eskerrikasko beorrek ala uste badu.

D. KARLOS: Zuka itzegiten badidazu nere burua gazteago arkitu dut...

AGUSTIÑE: Umore ona izan ezkero beti da gizona gazte...

D. KARLOS: Gaur bai beintzat, eta zergatik dan esango dizuet etxeko nagusiak baimenik ematen ba dit...

MARKOS: Emakumezkoak jakiteko irrikitzen jarri dituzu eta esaiezu lenbaitlen, nik baño obeto dakizu-ta...

AGUSTIÑE: Eserita erosoago esan eta entzungo dizugu guk ere. (Mai inguruan eseriaz)

D. KARLOS: Bada itz gutxitan auxe: Kaliforniako American Mecanical Corporation (A.M.C. ei-mi-ci) deitutakoa aspaldidanik dabil emen lantegi berri bat eraiki naiez eta zuen Markos eta ni soziotzat aukeratu gaitu eskeñi oparoa egiñez. Jaun au, (Markosengatik), injeniero batek baño geiago dakina «tekniko» bezela eta ni zuzendari jerente gisa... Zer derizkiotzute?

AGUSTIÑE: (Arin) Ez dala ezetz esatekoa...

D. KARLOS: Bigar Mr. Simpson-Hiriart amerikano-euskalduna etortzekoa da elkarrekin izketaldi bat egin dezagun gauzak erabaki ta izenperatzeko... Euro-Majestic Hotelean itxoin bear diogu.

AGUSTIÑE: Ederki! Ea antolatzen zeraten. Eta eragozpenen bat sortzen bazaizute ere, joan eta entzunez ez duzute ezer galtzen.

MARKOS: Nik bai, nere lasatasuna... Bigarko arrantza-tresna guziak txitxare ta guzi gerturik neuzkan... Errekako urak ere neurri onean daude.

AGUSTIÑE: Urak, gero ere bere bidetik joango zaizkitzu, eta erabat amorraiak.

LIERNI: Bai, aita. Ez izan ardurik, tresnak nik txukun jasoko dizkitzut beste egun baterako.

D. KARLOS: Ikusten? (Markosek bekozko illuna duala oarturik) Guziok erreztasunak ematen dizkitzute ta, alimo! Txitxareak ere bizitzea merezi dute.

AGUSTIÑE: Ori esan!

D. KARLOS: Bigar Mr. Simpson ezagutuko duzu ta amorraiena baño negozio seguruagoa dakarkigu, nere ustez.

MARKOS: Dirua nundik atera izango ditugu kontuak...

D. KARLOS: Emen proposizio-agirian garbi jarria dago. Ez kezkarik izan, bestela ez nintzan sartuko. «American Corporation» dalakoak asiera emateko kapitala jartzen du. Eta gero onen kreditoarekin Bankoak gure zatia emango digute...

MARKOS: Banko etxeek duanai dirua aurreratzen diote eta ez arlote ezerezai.

AGUSTIÑE: Zere burua lotsaz apalegi egiten baduzu beti atzera geldituko zera. Besteek aberastuko dira ta ez gu.

D. KARLOS: Zure andreak arrazoi du. Bigar amaiketan billa etorriko natzaizu.

MARKOS: Bearko joan! Guzioen artean esitu nazute, ez daukat igesbiderik. Joango naiz bai!

LIERNI: Bai aita, zoaz!

D. KARLOS: Orain gauza bat: emen aitatutakoa ez da komeni iñun esatea kontratua egin arte. Eta gero ere egun batzuetan isilik egotea obe.

AGUSTIÑE: Guk ez dugu berririk zabalduko. Egon lasai.

D. KARLOS: Errian ez dezatela ezer jakin...

MARKOS: Eta gure fabrikako nagusiek gutxiago. Bestela...

AGUSTIÑE: Badakizu Lierni. Ez eta etxean ere. Anai-aizpari itzik ez!

LIERNI: Nik berriak isilpean gordetzen badakit.

D. KARLOS: (Ordularia ikusiaz) Telefono-konferenzia eskatua dut ta berandu aurretik uzten zaituet (jeiki ta abiturik) (Markosi eskua emanez) Bosteko ori Markos! zu zaitugu gizona ta! Paperak emen uzten dizkitzut gaur gauean ikus ditzazun. Alabak inglesa itzuliko dizu (paperak lagaz).

LIERNI: Pozik gañera!

D. KARLOS: (Agustiñe ta Lierniri esku emanez) Arratsalde on guzioi! (Dijoalarik)

AGUSTIÑE: Baita zuri ere. Zoaz ondotxo! (Ama-alabak ateraño lagundurik) Eskerrikasko egiten ari zeranagatik. Eta emazteari eskumuñak...

D. KARLOS: Emango dizkiot! Bigar arte (Bijoa)

LIERNI: Agur bai, eta adio!

AGUSTIÑE: (Maitetsu oso kezkati gelditu dan Markosi) Ea bigar adoretsu ta itxura onez azaltzen zeran amerikanoaren aurrean... Ugazaba moduan...

LIERNI: Igandetako traje berriarekin iñor baño apañago zaude...

MARKOS: Lanerako soñeko-urdiñarekin ere alatsu da bai. Zer uste dezute, amerikanoa sastre-modelu billa datorrela ala? ... Dirua irabaztera. Zera! «moni» «moni».

LIERNI: «Time is money» Otsa ala da: dirua!

AGUSTIÑE: Bai, baiñan jende arlotearekin ez dute olakoak jardun nai izaten...

MARKOS: Baita! Eskuak ondo garbituko ditut, ator zuria jantziko dut korbata ta guzi eta ezkontza eguneko traje beltza ere bai, barruan sartzen banaiz beintzat...

AGUSTIÑE: Beltzez jantzita iñondik ez!

LIERNI: Obeto legoke «sport» txaketa berriarekin.

MARKOS: Zorotzat artu al nazute. Ea arrantzara alde egiten dudan azkenean... (Barneruntz abiturik).

AGUSTIÑE: Zu isilik zaude, Lierni! Nik aterako ditut arasatik bear dituan arropak... Zoaz eta «butano» piztu zazu aparitako ura bero dedin. Aditzen? Eta geldi zaite emen.

(Senarraren ondoren barneruntz doalarik).

LIERNI: Bai ama! (Sukaldetxoa dagon lekura doa amak esandakoa egitera. Lan ortan diardula, norbait nabaitzen du ate joka) Atea zan!... Nor ote da? Noan ikustera. (Ateruntz joan eta zabaldurik) Zu al ziñan Simon?...

SIMON: (Atetik sarturik) Ni, bai! Zure aitaren billa.

LIERNI: Alditxo bat bada etorri zala. Or barruan da aparirako zerbait txukuntzen. Ea ez diote eskuak garbitzeko betarik eman eta...

SIMON: Ez dedilla bada, alperrik txukundu. Mandrinadora berri aundia gelditu zaigu ta poto egiñik gaude. Ez aurrera ta ez atzera. Automatikoa ez dabil ta berriz ere eskuak zikindu bearko ditu abiarazteko...

LIERNI: Nun dira injenieroak?... gure aita beti ari behar... Ez diozute pakean uzten ez fabrikan eta ez etxean dagonean... Ezta loegiten ere!

SIMON: Jerente nagusiak bidali nau. Bestela gau-lan guztia atzeratzen zaigu. Oraindik lotarako goiz dala-ta.

LIERNI: Bai, baiñan berandu larunbat arratsaldean lanean aritzeko... Aste inglesaren ordez... aste amerikanoa al duzute edo zer?

SIMON: Zure aita da makina antolatu dezaken maisu bakarra eta Enpresak ordainduko dio. Beraz, arren, Lierni, zoaz eta esaiozu, nagusiaren partez, bereala fabrikara joan dedilla.

LIERNI: (Barruko-ateruntz abiturik) Aita! zure billa datoz! Bai! (Itzuliaz Simoni) Beraz, ez da beste iñor lan ori egin dezakenik...

SIMON: Zure aitak sortutako makina bait da eta bost minutuan martxan jarriko dugu. Eta an daudenak berriz bost orduan ez dute asmatuko...

AGUSTIÑE: (Agertuaz eta gero Markos ondoren) Zer da? zer da?

SIMON: Zera, makina berrian aberi gaitza dutela eta...

AGUSTIÑE: Makurra zuzentzeko nere senarrak lan egin dezala.

SIMON: Berak egindako «xistima» berriko erraminta bait da, ta maisuak ez badagi alperri galduko dute...

MARKOS: Eta zer egiten du an dagon makinistak?... Orrenbeste eskola ta ixtudio ta nik behar al dut beti gañean...

SIMON: Nagusiak esan dit zuri deitzeko, bestela automatiko barautzak apurtuko dituztela. Ubela jarrita kurpillak abiadura izugarria artzen du...

MARKOS: Eta ez al dakite txirrikarik aldatzen?...

SIMON: Ardatza puskatzeko beldur dira, ordea...

MARKOS: Hori behar diagu! Baniak, baniak astakeriren bat egin ez dezaten. Ez banoa okerrago izango bait zait. (Abiatuaz Simonekin) Bereala naiz emen.

AGUSTIÑE: Betikoa! Lanik astunena zuretzat egunez eta ordutik kanpora. Eta irabaziak besterentzat.

MARKOS: Zaude isilik eta pakean utz nazazu. Zer dan badakit eta laister itzuliko natzaizute. Goazen! (Bijoaz Markos eta Simon)

AGUSTIÑE: Ni ere aita itzuli bitartean arategira noa. Ezin bait da pio bidaltzen duanarekin. Neronek ikusita ekarriko dut biarko enkargatuak nituen xeerrak... Zarpillak sartzen dizkitzute ez bazaude erne.

LIERNI: Ni joango naiz billa nai baduzu, ama!

AGUSTIÑE: Ez, zu geldi zaite etxean sukaldea zaintzen eta norbait ote datorren begira.

LIERNI: Mirari ta Xanti ez dira berealakoan etxeratuko ez. Bagaudeke lasai.

AGUSTIÑE: (Kaleruntz abitzeko jantzi zerbait bizkar gañera botiaz) Xanti mutilla da ta gaitzerdi. Baiñan zure aizpa hori ez dakit zer dabillen. Beti berandu etxera! (Bijoa)

LIERNI: Mirari laister elduko da zinetik. Baiñan Xanti? auskalo! Larunbata parranda eguna du, ta noiz ez? dirurik baldin badu beintzat... «Butanoari» indarra kentzera noa. (Bijoa sukalderuntz eta bidenabar an mai batean dauden ontzi ta puskak antola bitza. Ontan ari dala, Mirari aizpa oarkabe sar bedi).

MIRARI: (Aizparengana bertaratu ta belarrira oiu egiñez) Gabon!

LIERNI: (Izuturik burua itzuliaz) Au da ikara! Zu al ziñan? Nundik sartu zera? Ez naiz konturatu...

MIRARI: Atetik... eta goiz asko... zuregatik lapurrak sartuko ziran... Baiñan ez... zure aizpa txoroa da.

LIERNI: Egia esan, beranduago etorriko ziñala uste nuan. Ziñean ez al ziñan bada?

MIRARI: Bai, eta «Film» bat zoragarria ikusi dut, «My Fair lady» «Andre Ederra».

LIERNI: Ni emen berriz «neskame bikañaren» papera egiten, Telebisioan eltzeekin lan egiten, zuen aparia gertutzeko.

MIRARI: Nahi duzulako! Amak egingo zuan egunero bezela.

LIERNI: Kalera irten da ordea... Etxean «nobedadea» izan bait dugu.

MIRARI: Arritzen naiz! Zer da? Patata egosiak prejituen ordez?

LIERNI: Ez! «eper-muñak xaltxan». Ez al dago sukalde kontua besterik? Bada, oraingoan «chicle» dugu postretzat...

MIRARI: Broma gutxi! Ez adarrik jo!

LIERNI: Ez adarrik eta ez kitarrik! Au Xantirentzat gelditzen da...

MIRARI: Eta guretzat zer? Zaarrak berri?...

LIERNI: Atzeratua bizi zera. Ez nizuke deus esan behar, baiñan... Isilpekoa gordetzen baduzu, zerbait azalduko dizut. Aditzen?

MIRARI: Bai aizpatxo! Gure artean ez badugu konpiantza geiagorik... Esaten asiko al zera?

LIERNI: Bada... bigar... Ez nuke itzegin behar... Tira! dana dala, Kaliforniako amerikano bat gure aitarekin itzegitera datorrela.

MIRARI: Gaztea al da? Eta ezkongaia?...

LIERNI: Hori geiegi jakitea da. Industri-gizona, «bussiness man», negoziotara datorrena; noski, sasoi ta itxura onekoa izango al da!

MIRARI: Zaharra ta ezkondua baldin bada, ez daukagu proetxurik...

LIERNI: Zer uste duzu, munduan zine-pelikula dala guztia. Amerikanoak izan bear du gure aitari negozio eskeintzaren bat egin beharra.

MIRARI: Aitari eskeintza ona egiten badio, alabarentzat ere zerbait izango da.

LIERNI: Emengo mutillekin ez al duzu aski?

MIRARI: Oso «moteltzio» dira guziok!

LIERNI: «Leontxio» ere bai?

MIRARI: Hori zirikada al da? gaur zinera lagundu didalako...

LIERNI: Ez ziri eta ez arramaska. Ez nekien ezer, sarritan laguntzen dizula baizik.

MIRARI: Lagun eta adiskide beste edozein bezela. Ez al derizkiozu ondo?

LIERNI: Niri? oso ederki! Poztutzen nau zuk orrenbeste «exito» izatea ta mutillak zure atzetik ibiltzea. Ea aukera onik egiten duzun. Ez dut besterik nahi eta ala opa dizut.

MIRARI: Nik ere bai bada... zuri... (Ateruntz begiratuaz) Norbait datorrela uste dut. (Kaleko atea zabaldu ta Xanti anaia agertzen da. Gazte ajolakabe zamarra, lasai, «beatnik» edo «ye-ye» dalakoa, bere ille luze ta guzti)

XANTI: (Ez diosal eta ez agurrik) Ez al zerate apaltzen asi oraindio?

LIERNI: Zure zai geunden. Ain aguro zu etxeratu izatea, larunbatean, gañera, arritzekoa da.

XANTI: Gazte naiz eta... gose naiz. Dirurik gabe, nora nahi duzu joan nadin? Egun guztiak ditut ostiral. Ez nintzan elizara joango errosaio errezatzera atso-agureak bezela.

LIERNI: Elizara ez dira zaarrak bakarrik joaten...

XANTI: Ez, zu bezelako monja-gai ta apaizen neskame batzuek ere bai.

MIRARI: Ez izan gaizki azia, Xanti! Kafeteria ta barretan zabiltzala ezagun duzu.

XANTI: Jakiña da; ta geiago ikasten dut Opus Deiko Unibersidadean baño... azaluts alenak!

LIERNI: Ez zazula orrela itzegin, min ematen dit. Jainkoak zigortuko zaitu.

XANTI: Nik ez dut txorakeria oietan sinisten. Emakumezkoen gauzak. Gure aita ez da elizara joaten, zerbaitengatik da sozialista.

LIERNI: Bai, baiñan zentzu geiago du zuk baño... eta ez da beñere erlijioaren gaizki esaka jarduten. Errespetatzen daki eta lan egiten gu aurrera ateratzearren. Zuk ez dakizuna alper orrek...

MIRARI: Gitarra jotzea besterik ez!

XANTI: Ori da nere «protesta». Ni ez nau iñork explotatuko «paternalismorekin». Ez aitak, ez nagusi ta ez ugazabak...

LIERNI: Nagusien «paternalismoa» zer dan ez dakit, baiñan gure aitaren «aitasuna» bai. Ain aita on, langille ta zuzena ez bagenu, ez ziñan zu «peritaje»-mekaniko eskolan ari izango. Eta ni...

XANTI: «Asistenta sozial», izengoitia, baiñan egiaz, auzoko sukalde miratzaillea... Soziolojia merkea erakusten dizute apaizek... Amets utza! Mirarik kasu gutxi egiten dio orrelako sorginkeriai. Ez al da ala?... (Burua beste gogartetan duala nabaiturik) Nun zaude neska!

MIRARI: Ikusi dudan pelikulaz oroitzen ari nintzan.

XANTI: Zuk beti «zinera» joateko dirua sortzen duzu. Ez dakit nola!

MIRARI: Bada... konbidatzen nautelako. Adiskide onak bai baditut...

XANTI: Bai zu... «manitas» egitera joaten zera... zinea ikustera baño...

MIRARI: Ta zuri zer? Txoro lotsagabea (zaplasteko bat eman nai dio ta Xantik iges egiten dio).

LIERNI: Bar eta kafeterietan «jinebra» ta «wisky» edaten ibiltzea obe al da?

XANTI: Al banu!... Arreba bi ditut, bata «manitas» eta bestea «caritas» (Aizpa biek eraso bekie txandan).

MIRARI: Zu bai «ye-ye», «beatnik», kalparluze, ondatzaille!

LIERNI: Eta kitarra jotzaille!

XANTI: (Ziniko) Au da zaparrada biek batera ezin txanda arturik. Zuen mingañak «mitralleta» dirudite, balen ordez itz txarrenak jaurtiaz. Sardin saltzailleak ez dira trebeagoak...

MIRARI: (Atzetik jarraiturik, Xantiri masailleko bat emanez) Torizu!...

XANTI: Geldi zure eskuak!... «manitas»!

LIERNI: Naikoa esan diogu ta utz zaiozu bere ortan, gure anaia da-ta. Jo ez!

XANTI: Eskerrak larru-azal gogorra dudala, bestenaz... (Mirariri) Liernik biotz obea du: «caritas». Ni ordea «carota» izaki ta gitarra jotzera noa aparia gertu bitartean. (Barrura doa gitarra billa bereala itzulitzekotan).

MIRARI: Egin dezala nai duana.

LIERNI: Pakean utzi gaitzala (Aizpa biek etxeko lanetan arduratzen).

XANTI: (Gitarrakin dator eta gela erdian jarrita, «Laborari-gaxoa»ren doñuz onela abestutzen du):

                «Jo dezagun bai gitarra

                erakusteko indarra.

                Zarrek entzun dezatela gazteen asarre gogorra

                guk gura dugu oporra

                ardo ta neska koskorra.

                O gazte doakabea

                Iretzat duk lanbidea!

                Diru-eza, maisu geiegi, beti liburuz asea

                naska bat duk bizitzea besteren mende egotea».

                Ez nago konforme, ez nago konforme

                baizik asarre kantatzeko debalde

                        Zer arraie!

                Asarre nago ta entzun nere protesta

                Naiago nuke jan arkumea erreta

                        Zer puñeta!

                Ez nago konporme, ez nago konporme

                baizik asarre kantatzeko debalde

                        Zer arraie!

                Au ez da soziedade, ez kuxidade

                Gitarraz kantatzen det nere protesta

                        Zer puñeta!

LIERNI ta MIRARI: (Batean) Baiñan zaude isilik! Burutik egin al zaizu? Txoroa.

XANTI: Zuek ez dakizute oraingo berri. Protesta-kantak dira.

MIRARI: Aita ta ama kaletik datozela uste dut.

LIERNI: Bai, ala dira. Gorde zazu gitarra.

XANTI: Or utziko dut. Ez da ere balitz bonba atomika.

(Baztar batean ezkutatzen du).

(Markos eta Agustiñe
kaletik datozela sar bitez).

AGUSTIÑE: Zer gertatzen da emen?... Kanpotik ere zuen adailla entzuten zan. Ez jakin kantan ari ziñaten... ala burrukan!

MARKOS: Musika?... Zera... oiua ugari! Iskamilla.

XANTI: «Dialogoan» ari giñan. Orain modan dagon elkarrizketan.

LIERNI: A zer nolako elkarrizketa, «oker izketa» bai.

MIRARI: Edozein lotsagabekeria esaten bait digu... onek.

XANTI: Kalean entzuten diranetakoak besterik ez, gazteen artean. Eta alare biek nere aurka.

AGUSTIÑE: Senideak ez dute burrukarik egin bear (paketsu) Auzoan zer esango ere! Tira! (alabai) aparia maniatzen lagun nazazute (Neskatxak amaren inguruan bildurik)

MARKOS: (Semeari) Gaur etxera, ain goiz, iskamilla jartzera etorri al aiz?...

XANTI: Goiz etortzeagatik ez al didazu erritarik egingo nik uste...

MARKOS: Goiz etortzea ondo zegok, bañan zintzo jokatzekotan.

XANTI: Al dantxoa egiten dut beintzat ta...

AGUSTIÑE: Gaur ez dugu asarretzeko eguna, oso pozik egotekoa baizik... Orregatik apari obexeagoa emango dizuet bigarko ordez...

MARKOS: Pakean uzten bagiñuzteke, bai! Oraindik ez didate eskuak garbitzeko betarik eman! (Sukaldeko iturrira bijoa)

AGUSTIÑE: Txuleta eder bana ekarri dizuet, ederki kostata! Ea Lierni! Ar itzazu ta jarri zartagian babazuri ta gatzez poliki maneatuaz...

LIERNI: Ni beti, sukaldari!

MIRARI: Eta ni gatzemaille!

XANTI: Ni bazkaldar! Gose dagonari jaten eman bear bait zaio Ebanjelioak dionez. Eta aragitik baldin bada obe... Patata egosiak jatez asperturik nago.

AGUSTIÑE: Arraultz bana ere emango dizuet...

MIRARI: Nik ez dut arraultzarik nai, gogo ezik nago.

XANTI: Orduan nik jango ditut biak... zurea ta nerea... maitea!

AGUSTIÑE: Mutillak asko jan bear dute gizon egiteko ta aitari laguntzeko.

MIRARI: Bai, mutillai gutizia, jakiña, ta guri... (Une ontan ateko txiliña entzun bedi)

AGUSTIÑE: Zaude isilik eta zoaz atean nor dan ikustera. Aguro!

MIRARI: Bai ama! (Bijoa ateruntz)

(Agustiñe ta Xanti elkarrekin gelditzen dira; eta sukalde bazterrean Markos eta Lierni daude)

LIERNI: (Aitari) Orain ere norbait dugu atean.

MARKOS: Esaten ari natzaizute bada... Gaur ez didatela ez txukuntzen eta ez apaltzen utziko. Bigarkoaz berriz ez dut gogoratu nai...

MIRARI: (Atetik) D. Karlos eta beste jaun bat dira.

* * *

(Berri onek, itxumustuan, etxekoak txunditurik uzten ditu zer egin ez dakitela. Atea zabaldutakoan ager bitez D. Karlos eta Mr. Simpson-Hiriart amerikanoa).

D. KARLOS: (Aurreratuaz, ondoren Mr. Simpson doala) Barkatu desgaraiz bagatoz. Baiñan...

AGUSTIÑE: Aurrera! Aurrera!

D. KARLOS: Emen dugu Mr. Simpson-Hiriart! Uste baño lehenago etorri da ta gaur bertan Markosekin mintzatu nai du. Ez ikaratu. Gizon ondo ezia da eta zuek agurtzeko irrikitzen dago.

MR. SIMPSON: (Lapurtar-napar mintzaira doñuz itzegiten du) Arratsalde on! Eldu niz ba! Ez beita astirik galdu behar... Time is money!

D. KARLOS: Emen (Markos aurkezturik) Markos Amuategi jauna, mekaniko nagusia.

MR. SIMPSON: (Markosi eskua bortizki estutuaz) All right. Zer modu?

MARKOS: Ondo esan bearko. Eskarrikasko. Zu ere bai?

MR. SIMPSON: Arras ongi!... Thank you very much. Anglesez obeki mintzatzen niz, bainan... ez dut ahantzi euskara...

D. KARLOS: Emen emazte to seme-alabak... (Mr. Simpsonek guzioi egin bezaie diosala eskua emanez)

MR. SIMPSON: Atsegin andiz! andre to emazteki gazteek ikusiaz.

AGUSTIÑE: Gure atsegiña aundiago da gure etxe apalera etorri zeralako. Onek (Liernigatik) inglesez zerbait zerbait mintzatzen badaki.

MR. SIMPSON: Yes? Very pleased. Do you speak english?

LIERNI: Pizka bat! A little only!

MR. SIMPSON: Very well! Darling girl!

LIERNI: I thank you. You are very kind.

MR. SIMPSON: Not at all. (Une ontan ertz batean Mirari to Xanti espaz daude; bestean Agustiñe to Markos; eta erdian D. Karlos, Lierni to Mr. Simpson. Oni eder zaizkio andre to neskatxak).

D. KARLOS: (Lierniri) Lierni, Mr. Simpson-Hiriart presaka etorri da negozioak egitera, ta ez inglesez erakustera. Ez da ala?

MR. SIMPSON: Certainly! Bussiness and love!

LIERNI: Bussiness.

AGUSTIÑE: Gu erretiratuko gera gizonezkoek lasaigo itzegin dezazuten. Goazen barrura! (Lierni ta Mirariri) Eta zu ere bai Xanti! Zuek geldi zaitezte emen eta eseri.

D. KARLOS: Oso ederki etxekoandre, laister bukatuko dugu. (Agustiñe ta seme-alabak barrura doaz, antzeztokian Markos, D. Karlos eta Mr. Simpson bakarrik gelditurik)

* * *

MARKOS: Barkatu lenago eser lekurik eskeiñi ez badizuet. (Mai inguruan jarlekuak urbilduriz esertzen dira)

MR. SIMPSON: (Markos agurtuaz) Zu ez zaitut ezagutzen baiñan zure makina-erramintak bai! Caracasko «exhibizioan» ikusi nituen. Eta guk baño merkeago Amerikan sal ez ditzazuen, Trust bat eginen dugu... Ez da ala jauna?

D. KARLOS: Entzun al diozu, entzun Markos? Gure esku dago.

MARKOS: Hori enpresako nagusiek erabaki bearko dute. Ni ez nazu mekaniko nagusia besterik.

MR. SIMPSON: Oh no! Ez, yauna ez! Makinaren asmatzaillea zu zerala badakit. Eta patentea erosiko dizugu...

MARKOS: Orretarako, enpresa zaarretik kanpo gurekin konpondu nahi du, Soziedade berri bat egiñez.

MR. SIMPSON: All right! «American Mecanical Corporation»kin batean. Dollaretan zenbat diru eskatzen duzun esan eta kito!

MARKOS: Gauza oriek ausnartzeko astia bear dugu. Nik ortaz ez dakit ezer.

D. KARLOS: Markosek arrazoi du. Onela bat-batean, Mr. Simpson, ez diteke ain arazo aundia erabaki... Bigar...

MR. SIMPSON: All right! Bigar goizean obe. Gaur lo egin oiean... Mistress... (par algara txoruaz) ja! ja! ja! ta bigar dolarrak zure sakelean! «Time is money».

D. KARLOS: Ez arritu, Markos. Onek (Simpsonengatik) fabrika berria egiteko lurrak erosteko presa du. Ogei milla metro! Ta garestitu aurretik!

MARKOS: Dirua erruz ekarri badu, gauzak antolatuko dira. Orixen da presa!

MR. SIMPSON: Bai jauna. Atzo New-Yorken gosaldu nuan; Parisen afaldu. Egun berriz, Madriden bazkari egin, emen jan eta lo. Bigar guzia «finished! out!» (Eserlekutik jeikiaz) Ja! ja! ja! «Time is money» (Markosi bizkarrean zapalada emanez)

D. KARLOS: Amuategiko soroak lantegi berrirako begiz joak dauzka. Non toki egokiagorik?...

MARKOS: Nola? (Kezkati ta goibel) Ni jaio nintzan Amuategi baserriko soroak?... Ez dira nereak baiñan...

MR. SIMPSON: Bigar izango dira gure dolarrez erosiak. Beraz... biar goizean, amarretan, «Euro-Majestic» Hotelean zuen zai egongo naiz (Abituaz eta D. Karlosek lagun egiñez) Goazen bada! Pentzatzeko gau guzia baduzu. Ondo lo egin! ... (esku emanez)

MARKOS: Gabon! (bijoaz Mr. Simpson eta D. Karlos) (Atetik kanpora ezkutatu diranai begiraturik eta burua bi eskuen artean eutsiaz) Kezka geiegi gaur ondo lo egiteko. Kapitalismoaren sarean arrapatu naute. Arrentzale zana biurtu da... eskalu! (Ontan, etxe barruko atean Agustiñe, Mirari, Lierni ta Xantik burua agertzen dute).

AGUSTIÑE: (Itzez baño geiago begiz ta ximikoz galdegiñez) Ta?...

XANTI: Gaur ez dugula etxean telebisio bearrik...

MARKOS: (Zakar) Ez!

AGUSTIÑE: Eta bigar... zer?

MARKOS: Auskalo!

(Isilune labur baten ondoren,
ZAPIA astiro erortzen da)