BIGARREN LAUKIA

        Iruditegiak aurkestatzen du Erdoiztako ermita, eta urrutitxoan itsasoa.

        Irteten dira neskatx ta mutill baserritarrak kapillatik eta ermitako zumardi edo belazean ikusten dira erroskilla eta pontxe saltzalleak.

        Orkestak mendi soñu bat jotzen duan bitartean, itzegiten dute aiek elkarren artean.

JENDEDI BATEAN:

                — Giro ederra dago,

                — Egualdi bikaña

                — Jende asko bilduka

                — Sekulon ez aña

                — Alaitasun onetan

                Egun bat Erniyon

                Bañan obea eziñ

                Arki leike iñon,

                — Mutillak kantatzera

                Eta dantzara «rrau»

                Galdutzen utzi gabe;

                Denbora eder au.

                Aldarte txarrak noiznai,

                Jardun gabe eske,

                Guk nai baño lenago

                Etorri litezke.

DENAK:

                Dantzara denok, dantzara!

Orkestak jotzen du fandango bat,
eta zarrak korro egiten diote dantzari gazteai.

Ontan agertzen dira, ermitaren ondoan,
Maritxu eta Patxiko, eta esaten dute.

PATXIKO:

                On Iñaziok, zer zion?

MARITXU:

                Len esan dizut: ezer ez.

PATXIKO:

                Aitor zaidazu mesedez...

MARITXU:

                Utsa, ta entzun nai ez niyon.

PATXIKO:

                Bañan utzakeriya, zer zan?

MARITXU:

                Ez dit ezertxore esan,

                Kaikukeriyak besterik;

                Erotu dala uste det nik.

PATXIKO:

                Bañan, zer ziyon azkenik?

MARITXU:

                Erokeriyak bakarrik.

PATXIKO:

                Maritxu, lengo maitetasuna,

                Beldur naiz ote dan joana...

                Arrazoi dezu: ni pobrea naiz,

                Iñazio, etxe-jauna.

MARITXU:

                Ez dezazula gisa orretan

                Nere biotza puskatu;

                Mundu onetan zu besterikan

                Nik ez nezake maitatu.

        (Itz-mozten ditu sailleko batek.)

SAILLEKO BATEK:

                Ea, Patxiko eta Maritxu

                Erten zaitezte plazara.

DENAK:

                Bai, egia da alai gaitezen,

                Ta guazen denok dantzara.

                Gure Jainkoak eman deiola

                Euskerari osasuna,

                Ernio mendin beti izan dediñ

                Pake ta alkartasuna.

        (Berriztutzen da dantza, eta au bukatzean:)

IÑAZIO:

                Gure oitura onak

                Nai dizkigute ill,

                Etsai dollorra oso

                Arroturik dabill.

                Zer du gorrotatzeko

                Orla guregana?

                Besteren ontasuna,

                Eziñ eramana!

                Bañan gure aitonen

                Illobak bagera,

                Eziñ utzi gentzake

                Galdutzen euskera.

                Guztiok biyotzetik

                Eman zagun itza

                Zutik idukitzeko

                Euskaldun aritza.

                Oraiñ, zar eta gazte,

                Anai eta lagun,

                Euskal-Kantzoa denok

                Kantatu dezagun.

EUSKAL-KANTZOA

DENAK:

                Betoz gure fueroak

                Legez ta pakean,

                Ez degu gerrarik nai

                Anaien artean;

                Bañan etsaia sartzen

                Bada lur maitean

                Guazen Laubururekin

                Gu Laurak batean.

BUKAERA