ERIA EZAGUTZAZ BETHEA
ERREXINOLETARENTZAT

        (1865)

Kantarien errege!

Hire kantatzeko,

Gai denik nor daiteke

Hitzaz beraz kanpo?

Geroztik, itsumendu

Zerbait othe dut nik?

Ez, eskertiak ez du

Neurritzen indarrik.

Modestiaz bethea,

Gabaz duk kantatzen.

Unhaturik jendea

Lo denean jartzen.

Hik uste duk bakharrik

Haizel'atzarria;

Erne zagok hargatik,

Khexu den eria.

Bai, eme zagok eta

Oi! ohatze-pean!

Sasitik hire kanta

Hasten dukanean,

Ordutik ene minak

Zaizkidak ixiltzen,

Eta gau luzeenak

Labur iduritzen.

Maiteaz orhoiturik,

Hago hasperenez,

Hurbil izanagatik,

Gabaz ikhusten ez,

Ai! nahiz agian hiri

Lagun itzalia,

Kanta, kanta zak bethi,

Ez ahantz eria.

Batzuetan gorago

Duk altxatzen boza

Orduan urrunago

Duk senti esposa:

Oi! aphal, berdin gora,

Zoin den hunkigarri!

Maiz zohak bihotzera

Handik dena jalgi.

Zertako primaderak

Ez iraun bethiko!

Iphar goxo, loreak,

Bakharrik lekhuko!

Laster (zorigaitzean!)

Denboraren ihes,

Ganen haiz ni ohean

Utzirik nigarrez.

Adios! bizi banaiz,

Heldu den urthean

Othoi, phausatuko haiz

Ohiko tokian;

Lanjeretik han urrun,

Ta hurbil maithea,

Kantatuko duk legun,

Emadak fedea.