Lili guziak eztira

Fermin Eguren

Lili guziak eztira goizian larretan

Maitia, zu zareno logale kanberan

Ez izar denak ere libro zelietan

Hetarik dituzuno biga begietan.

Perfekzione hitza zer zen ez nakien

Krudelkeria zeri erraiten zakoten

Ezta bihotz xangrinaz zertsu aditzen zen

Zuhaurk argitu arte, oi, hurrenez-hurren.

Liliz-lili dabilan erlea iduri

Zabila zu maitia amodio xurgari

Anitzetan pausatuz, anitzer ezkapi

Xurgatu tutzun hoiez gero kasu guti.

Hasperenez ahal balitz urrikia piztu

Malko uretan bihotz izoztu bat urtu

Begi ezaxol baten soa pleinuz deitu

Aspaldi ja zinduzket, maitia, gogatu.

Duela anitz urte mundura sortzean

Guti nuen pentsatzen zertara jin nintzan

Nik nahi nuen harek gogoa bestetan

Eta nirea aldiz hari amentsetan.

Mundura sortuz geroz gauzak beti berdin:

Amentsez ahal dena, esnatzean ezin

Hala dela frogatzen ari naiz zurekin

Nitaz hain kontu guti daukazun horrekin.

Andreak lilieri ditut konparatzen

Kanberetan direnak plazerez zabaltzen

Baratze goxo hori dutenek ukatzen

Sekula ez sorturik orobat zuketen.

Aditzen duzun horrek, egizazu kontu

Amoretan sartzeak bere perilak tu

Hetan fin gaixto egin nahi ez baduzu

Kasu andren eletan sekula fidatu.