II. EKITALDIA

        (Joxe-Igeltsuren etxearen sukaldea oi diran tresnaz. «Etxekoandre», mai baten ondoan patatak zuritzen).

LENENGO AGERRALDIA

Etxekoandre ta Kaxkarin.

(Dunbada batzuek entzun bitez).

ETXEKOANDRE: Ate joka?... Bai! Aurrera! Aurrera!

KAXKARIN: (Sartuaz. Zertxobat edanean pasia ote dan edo) Jainkoak dizula gabon andre Kontxes!

ETXEKOANDRE: Baita zuri ere. Zu al ziñan Patxi?

KAXKARIN: Ni, bai, ni. Gogoz ari zera apari-gertuketan.

ETXEKOANDRE: Bearko! Guretzako ez dago beñere atsedenik. Nola egunez, naiz gauez; astegun dala, edo igande, beti beti lana sortzen zaigu nundik edo andik, geinetan zuek gizonezkuok ez estimatu arren.

KAXKARIN: Ez da ori egia andre Kontxes. Ikusiko ezkondu nadinean.

ETXEKOANDRE: Badezu ordu. Elizak artuko zaitu.

KAXKARIN: Andregaia palta orain...

ETXEKOANDRE: Ez zaude pixti txarra! Jakin al diteke zertara etorria zeran onuntz?

KAXKARIN: (Patata bat eskuan artuz ta pelota bezela ibilliaz) Edozeñek daki zuritzen ari zeran patata oriek, orain arte lurpean, illunpean egon dirana. Txitxare, zator, sagu, bare ta beste onelako zomorro askoren laguntzan. Bañan, zu bezelako etxekoandreak eskuetan artzen ditu ta zuritu, garbitu, egosi, erre, prejitu...

ETXEKOANDRE: Ta gatz pizka bat...

KAXKARIN: ...eman ondoren a zer nolako janaria! Lentxago lur azpian zana.

ETXEKOANDRE: Ez, oiek dendan egon dira negu guzian.

KAXKARIN: Dendan? okerrago!: illun, zikin, beltz... Laister berriz zartagian, ori-ori, urre kolore. Au da aldaketa. Nork esan biak bat zirana?...

ETXEKOANDRE: (Asarre-antzean) Jesus milla bider! Zer berriketa dituzu oiek?

KAXKARIN: «Andreak badizuzte milla matrikulu» (Abesturik)

ETXEKOANDRE: Andreak deguna egonarri aundiegia zenbait senar tontozko jasatzeko.

KAXKARIN: Andre Kontxes, adierazi nai dizut, alegia, gizonezko, abere ta gauza bizidun guziak itxuraz maiz aldatzen dirana.

ETXEKOANDRE: Zu bai edariak aldaturik zatorrela. Obe dezu jarraitu ezkongai...

KAXKARIN: (Jaramonik egin gabe) Arrak biurtzen dira mitxirrika... emeak... ama; txalburuak igel... ta igeltseroak...

ETXEKOANDRE: (Asarre) Zer esan bear dezu igeltsuarengatik? Alper ez bestena!

KAXKARIN: Igeltseruak biurtzen dira...

ETXEKOANDRE: Bai noski: nere Joxe ezkongaietan gorri izugarritakoa nun.

KAXKARIN: Errepublikanoa. Masoia.

ETXEKOANDRE: Masoia? Etxe ontan «mas soy yo». Bai orixe. Ez zan beñere elizara sartzen. Orain, bai enetxoa, sarturik daukat: Animetako anaidian, San Antongo kopradian; eta San Pranzizkoren irugarren ordenean.

KAXKARIN: Ori da senarra zeruko bidean ipintxea.

ETXEKOANDRE: Bai. Pobriak gera bañan gure etxean aña kandelik erosten dan etxerik ez dago erri guzian...

KAXKARIN: (Berekiko) Oiek prozezioa egiten ditek egunero.

ETXEKOANDRE: Nai badu ta nai ez badu nere Joxek ez du ille bat ere ikutzen nere baimenik gabe.

KAXKARIN: (Txistu joaz) Fiu u... uuuu!!! (Berekiko) gaur entierroa ere ez dek urruti ibilliko emen.

ETXEKOANDRE: (Eltzeko ura irakitzen dagola oarturik) Ai nere lapikotxoa! Petral oni kaso egiteagatik ea gelditu nintzan aparik gabe. (Laratzera joanez lapiko, eltze ta gañerakoak astindu bitza, gero orobat sua txukundurik).

KAXKARIN: (Bitarte ontan berekiko) Zer gertatu dan esan bearko zioat ba... Itzez ez bada... kantari...

(Etxekoandre su-ondotik itzulitakoan
bertso oiek abesten dizkio «Uso zuriaren leloan»).

                «Bein batean trabenan

                Iru lagun billdu giñan

                Jan eta edan, edan eta jan

                Iruren artean pitxarra edan... etc.»

ETXEKOANDRE: Kantari? Zer du gizon onek?

KAXKARIN: (Itunki) Gaurko gertaera etxekoandre...

ETXEKOANDRE: (Jakin naiez) Zer gertatu da bada?

KAXKARIN: Zer?... (Sotinka) Ez dezula ...ezagutuko zure senarra.

ETXEKOANDRE: Nere senarra diozu? Nere Joxe?... Min artu al du? Izan ere igeltseruak beti arrixkoan. Andamiotik erori al da edo zer? (Gero ta larriago) Nun da? Bizirik al dago?... (Aruntz ta onuntz ibilliaz, azkenik alki baten gañera erortzen utziko da) Ai!

KAXKARIN: Ez da ori emakumea! Bizarra besterik ez diote moztu.

ETXEKOANDRE: Ixtarra?... Jainko maitea, lanerako gauza ez! Nun dago bera?...

KAXKARIN: Lasa entzun zaidazu andre Kontxes. Zure Joxek ez du ezer ausi; ezta miñik artu ere; bizirik dago; ez diote kendu bizarra besterik.

ETXEKOANDRE: (Lasaturik) Alare! Auxen da larria eman didazuna. Bañan, bizarra kendu diotela diozu... Nun eta nola ordea? neri ezertxore aitatu gabe.

KAXKARIN: Gauza erreza. Badakizu... sagardotegian geundela, Joxe ta lagunok...

ETXEKOANDRE: Elizan egon izan baziñaten...

KAXKARIN: Zaude, zaude, bada... Joxe zigarroa piztutzera zijoala, irriztatuta, su-artu dio bizarrak.

ETXEKOANDRE: Itzaltzea zun. A zer nolako umea.

KAXKARIN: Nola itzaldu sagardoarekin; usai txarra emango zion, orregatik ea bizar erdia erre zaio.

ETXEKOANDRE: Ez da ori egi osoa izango.

KAXKARIN: Osoa ez! Bizar erdia bakarrik. Lotsagarri zamar gelditzen zan beste erdiarekin eta zer egin degu? Bizargilleren etxera joan eta arpegi guzia garbitu. Ikusiko dezu ikusiko zer nolako gizon polita dagon.

ETXEKOANDRE: (Gezurra dala antzemanaz) Ezin ditezke itz gutxiagotan gezur geiago esan. Jesuuuus! (Suturik) Zoaz emendik aguro! bestela eskalletatik bera joango zera!

KAXKARIN: (Beldurtuaz) Ez det errurik. Zuri adieraztera bidali naute.

ETXEKOANDRE: Ni ez nazu ba Bedaiokoa gauz orrek sinisteko. Ez orixe! Ordiziako kale nagusian jaioa ta mikeletearen alaba. Alajaña! Nere bizkar par egin nai badezu...

KAXKARIN: Ezetz andre Kontxes! Zeorrek ikusi dezu.

ETXEKOANDRE: (Bat-batean apalean dagon ur-sallaren billa joan da) Ikusi? Zoaz emendik aguro! Barrendik bero-bero eginda bazaude prexko-prexko jarriko zaitut. Ajolakabe ezbestena!

KAXKARIN: (Igesi atetik) Toki onean sartu nauk. Andre bizartsutik iges egik, nola kutsutik...

ETXEKOANDRE: Kaxkarin!!

BIGARREN AGERRALDIA

Etxekoandre bakarrik.

(Silla bere lekuan jarriz geroz
eta eltzeak zaintzen ditula)

        Neri onelako jokua egin nai! Ume zirtzillen bat al naiz ba! Kaxkarin alper orrek: Tabernan biltzen dira ta jakiña! burutik nastu! Nerea zintzo dabill aspaldian. Ez du gizarajoak kaiku zamarra izatea beste errurik; onagoa, ordea, taloa ta esnea baño. Azkartxeago ala moteltxeago izan, zer ajola zait? Lansaria zintzo ekartzen dit, eta ni naiz etxe ontako jabea. (Eltze bat astindurik) Tripaki jate ederra ez badegu bada gaur aparitako.

IRUGARREN AGERRALDIA

Etxekoandre ta Joxe-Igeltsu.

JOXE-IGELTSU: (Bizartegitik irten bezela atean azaldurik apal eta beldurti) Kontxes!

ETXEKOANDRE: (Arpegia ateruntz itzuliaz) Ai! gizon bat! Zeñen baimenarekin sartu zera. (Sukalde ondotik igitutzeke) Nor zaitut?

JOXE-IGELTSU: Bañan, egitan, ez al nazu ezagutzen Kontxesi?

ETXEKOANDRE: Ez da nai ere!

JOXE-IGELTSU: (Besoak bular gañean toleztuak) Auxen da lanbidea!

ETXEKOANDRE: Begira! zoaz emendik! Andre ezkondu baten etxean onela sartu.

JOXE-IGELTSU: Ez al dakit ba... Joxe naiz!

ETXEKOANDRE: Au da bigarrena! Nabarmen likiskeria! Olakorik! Senarra emen banu ez dakit nolatan ibilliko ziñakean! (Berekiko) Utsa ez lioke ezer egingo.

JOXE-IGELTSU: Ez lidake miñik emango. Elkarrekin aziak baigera.

ETXEKOANDRE: Ez nago amen iñon zorakeriak entzuteko.

JOXE-IGELTSU: Kontxes? Ez zaitezela izan orrelakoa. Joxe naizela. Ondo ondo begira zaidazu.

ETXEKOANDRE: Zuri? Maskuri arpegi orri! Len bat eta orain bestea. Norbait deitu bearko det. (Leio aldera joanik)

JOXE-IGELTSU: Bañan Kontxes! nik ez det egin bizarra moztu ta illea beztutzea besterik. Gañerantzean lenagoko gizona naiz? Joxe.

ETXEKOANDRE: Ez, lenagokoa Kaxkarin zan; zu berriz Kaiku. Esan dizut alde emendik!

JOXE-IGELTSU: (Aserratzen asirik) Nere etxea da au. Nere lekuan nago.

ETXEKOANDRE: Zure lekua laister kartzela izango da.

JOXE-IGELTSU: Gertaria beltz ari dek biurtzen. (Berekiko) Ba-ez-bada apaldu egin bearko diat. (Emaztea beste aldean leioan dagola, Joxe su-ondora joanez eltze bat artu beza) Tripakiak gañera, nere kutizia!

ETXEKOANDRE: (Karraxi bizian) Ai nere aparia! Lapurra! utzi zazu ori zegon lekuan!

JOXE-IGELTSU: Bai laister utzi ta ustuko det; goserik bainago. (Maiera eramanaz).

ETXEKOANDRE: (Leiotik burua aterarik) Lapurrak! lapurrak!, emen!, atozte! (Naigabeak emanda alki batean esertzen da).

JOXE-IGELTSU: (Etsita) Baba, ba. Andre onek ez zidak pakean utziko apaltzen. Baniak nere gelara bakarrik apaltzera. (Eltzeaz gañera kajoi batetik azpil, txali, xardako botilla ta edontzia arturik barrura dijoa) Or konpon!

ETXEKOANDRE: (Orduan ta karraxi larriagoak ateriaz) Jesus milla bider! Zer egin bear ote dit or barruan? Nere diruak! Nere kutxako jantzi ederrak! galak! (Bat-batean) Ez da ba ortik irtengo. (Laisterka leiotik bestalderaño joanaz atea giltzaz itxi beza) Jainkoak lagundu nazala! (Berriz leiora itzuli ta oiuka) Onera! Galdua naiz! Aguro, aguro! Atozte!

(Egiñal onen ondoren kemen guzia aitu zaio
ta ostera beere burua eser-leku gañean
erortzen uzten du).

LAUGARREN AGERRALDIA

Etxekoandre, Joxe-Igeltsu (Gela barrutik)
eta Aundi-Mandi.

AUNDI-MANDI: (Albatan, arnasa-estututa eldurik) Zeer daa? Zer? Oiu... ak emendik ze...tozen.

ETXEKOANDRE: (Asperenka) Lapurra! Ai! ai!

AUNDI-MANDI: (Atetik beldurrez) Nun?

ETXEKOANDRE: Or, or. (Joxe sartu dan gela siñalaturik)

JOXE-IGELTSU: (Barrendik indartsu atea joaz) Dan! dan! dan!

AUNDI-MANDI: (Aurrena atzekoaldera egin ondoren gero ausarturik) Ori ez da lapurra.

ETXEKOANDRE: Baietz, lapurra! Nik ikusi det sartzen-da. Ori aztia da.

AUNDI-MANDI: Ezin diteke lapurra izan. Ta ni agintari naiz aide nagusi bezela, bañan ez det nai aztikeritan sartu nai.

JOXE-IGELTSU: (Barrendik berriz) Dan! dan! dan!

ETXEKOANDRE: (Igesi itzuliaz) Ai! ai!

JOXE-IGELTSU: Gelditu bedi agintari jauna, iriki beza atea.

AUNDI-MANDI: (Lasago) Nik ezagutzen det izkera-soñu ori.

ETXEKOANDRE: Nik ez ba.

AUNDI-MANDI: Emakumezkoak beti ametsetan bizi zerate.

ETXEKOANDRE: Ni ametsetan eta lapurra or barruan.

JOXE-IGELTSU: (Berriz atea joka) Atea zabaltzeko.

ETXEKOANDRE: (Aundi-mandiri besotik elduta) Ez zabaldu ez!

AUNDI-MANDI: Lapur ala azti dalako ori nola sartu zaizu etxean?

ETXEKOANDRE: (Txoko batera eramanez) Ba, ementxe patata oiek zuritzen nengolarik Patxi Kaxkarin etorri zait milla berriketakin.

JOXE-IGELTSU: Egia, egia!

ETXEKOANDRE: Ai!

AUNDI-MANDI: Jarrai zazu emakume! agintariaren onduan zaude.

ETXEKOANDRE: Ura joan orduko or dagon beste ori sartu zait etxean nere senarra dala esanaz. Iñolaz ere ezin bialdu izan det.

JOXE-IGELTSU: Noski, nere etxean nago-ta.

AUNDI-MANDI: Arrigarria da benetan gertatzen dana. Zer geiago?

ETXEKOANDRE: Geiago?... lotsagabea tripaki kaxuela artuta ez zait ba or barrura jatera joan. (Negarrez)

JOXE-IGELTSU: Jan ditut bai. Oso ondo maniatuak zeuden.

AUNDI-MANDI: Orain postria eskatzen dizu. Gero ta gutxigo aditzen det jolasketa au. Atea iriki ta ikusi zagun nor dan barruan dagona.

ETXEKOANDRE: (Izuturik) Ez! ez! Igesi badoa eramango dit ostutako guzia.

AUNDI-MANDI: Nik ez dakit baña nola asmatu. Zaude emen zai aguazil billa noan bitartean.

ETXEKOANDRE: Ez jauna, ez; gelditu bedi. Ikaratu egiten naiz bakarrik.

AUNDI-MANDI: Ortarako zerbait egin zagun or dagon gizon ori senarra dezun ala ez jakiteko.

JOXE-IGELTSU: Ori da arrazoia.

ETXEKOANDRE: Ea bada.

AUNDI-MANDI: (Gelako ateruntz joanik itzal aundiz) Zu or barruan ezkutatua zaudena, zerana, zerala: lapur ala azti, gaizkille ala ongille ni erriko agintariaren aurrean azaldu zazu andre onen, legezko ta eliza-bidez, senarra zeran edo ez.

JOXE-IGELTSU: Ori atea irikitzen badezu azalduko det.

ETXEKOANDRE: Ez iriki, ez iriki!

AUNDI-MANDI: Ez det oraindik irikiko. Zaude pizka bat isillik. Zu! (Joxeri) entzun ondo galdetzera noakizuna: andre onen egitazko gizona baldin bazera esan zaidazu senar-emazteak elkarren artean bakarrik dakizuten zerbait.

ETXEKOANDRE: (Asarre bizian) Oiek umekeriak dira! Neregatik zerbait esaten asten bada, emendik banoa!

JOXE-IGELTSU: Nik agintariak galdetzen didana besterik ez det erantzungo.

AUNDI-MANDI: Tira ba. Esan zazu zure emaztea andregaitan nun eta nola ezagutu zenduan. Ori jakitea aski degu.

ETXEKOANDRE: (Bizi) Ez enetxoa! nai ditun gezur guztiak esateko. Alajaña!

AUNDI-MANDI: Entzun patxadan emakumea. (Joxeri) Beraz, nun ezagatu ta nolatan ezkondu ziñan andre onekin?

ETXEKOANDRE: (Karraxika) Ez det nai! Ez, ez!

AUNDI-MANDI: (Aoa eskuaz ¡txiez) Ixo! (Joxeri) Asi zaite, asi!

JOXE-IGELTSU: Ez dakit bada, garai artan egunero sagardotegian izaten giñan.

ETXEKOANDRE: Orain ere maizago joan oi dira elizara baño.

AUNDI-MANDI: Jarrai beldurrik gabe.

ETXEKOANDRE: Beldurra ta lotsa izan balu ez zan besteren etxean sartuko sartu dan bezela.

AUNDI-MANDI: (Etxekoandreri) Berritsua izate zer ote da! (Igeltsuri) Aurrera!

JOXE-IGELTSU: Ez nuen ezkontzeko asmorik, baña sagardotegi artara nere Kontxes gabero sagardo billa etortzen zitzaigun eta...

AUNDI-MANDI: Baita, baita! ...antzematen diot...

ETXEKOANDRE: Ajola gutxi likiskeri orrek dionagatik.

AUNDI-MANDI: Aurrera, aurrera! Ea atea iriki dezu.

JOXE-IGELTSU: ...sagardo-billa etortzen zitzaigun eta sartzen zan bakoitzean begiratu ta kiñu egiten zidan.

ETXEKOANDRE: (Asarre bizian) Gezurti! gezurzulo" Ez da ori egia! (Negarrari emanaz)

AUNDI-MANDI: (Parrez) Ara! ara! Ja! ja, ja! Segi! segi! ta gero?

JOXE-IGELTSU: Naikoa esan dizut. Andik aurrera ez esatekoak dira.

AUNDI-MANDI: Zer bada?

JOXE-IGELTSU: Zer bada! (Aldaketa aundia egiñaz) Zeorri ere gona kontutan naiko jakitun zera.

AUNDI-MANDI: (Arriturik) Ni, gona kontutan?

JOXE-IGELTSU: (Zakar) Bai jauna, amar urtean ibilli ziñan beintzat orain alkatearen emazte danaren atzetik.

AUNDI-MANDI: (Asarre) Ni? atzetik!

JOXE-IGELTSU: Zu, bai, zu! Ta beste amar urtean Donostiko damatxo baten atzetik.

AUNDI-MANDI: (Orain malkoak dariola dagon Etxekoandreri) Entzuten al dezu? Kontxes? Gizon gaizkille orren gezurrak. Ori lapur lotsagabe bat da.

JOXE-IGELTSU: Zu izango zera, neskamiarekin ezkontzera omen zoaz eta.

AUNDI-MANDI: (Amorro bizian) E! Neri arpegira lotsagabekeri oiek esaten ausartu! Txistua botatzea merezi dezu arlote nabarmena ez bestena. Ijitokumea! Ortik aterata neronek kartzelara eramango zaitut.

ETXEKOANDRE: (Malkoak legortuaz) Ez dakit zertan bukatu bear dun istillu onek.

AUNDI-MANDI: Zertan?... (Zalapartan atea irikiaz Joxe-Igeltsu besotik elduta atera beza) I al intzan? arlote!, igeltsu-zikintsu! (Masallean joaz) To! Ori irabazi dek bizarra kentzeatik.

ETXEKOANDRE: (Karraxika) Ai iiii! (Aundi-mandiri aurrez-aurre erasotzen diola) Berriz ikutzen badezu nik erantzungo dizut. Jakin zazu gizon ori senarra dedala!...

AUNDI-MANDI: Badakit, bai. Ez du beste gauzarik izatea merezi.

ETXEKOANDRE: (Oiuka) Zu zeu mutilzar likiskeria! aundi-mandi beti-agintari!! arrotutz!! aundi-nai!! zekena!!! (Berebiziko ardalla artean senar-emazteak Aundi-mandiren gañera erori bitez, illetatik eusterakoan peluka kentzen diote burusoil azaldu araziaz)

AZKEN AGERRALDIA

Lengoak, Bizargille ta Kaxkarin.

KAXKARIN: Au dek ixkamilla!!

BIZARGILLE: (Burrukalariak berezituaz) Errendi! errendi!! Pakeak egin itzazute komeria trajerian biurtu baño len.

KAXKARIN: Trajeria? trajetan izango ditek kalte.

BIZARGILLE: Zer gertatzen da emen?

ETXEKOANDRE: Zera aundiki orrek nere senarra jo egin duala.

KAXKARIN: Orrek ez zion emango zartako aundirik.

BIZARGILLE: (Igeltsuri) Zu ain asarre Joxe?

JOXE-IGELTSU: Zurea da errua bizarra kendu didazulako.

BIZARGILLE: Ez zazula kontu ori aitatu.

KAXKARIN: (Paketsu) Ez da ezer, bakoitza bere etxera dijoala ta kito!

BIZARGILLE: (Aundi-mandiri) Agintari jauna, zu emen? Utzi zaidazu peluka ondo jartzen. Beti nago zuri laguntzeko.

AUNDI-MANDI: (Mindurik) Toki txarrera etorri gera. Au ez da giza-lekua; au basurde-lekua da: arra ta emea.

ETXEKOANDRE: Zu berriz artza aundi bat. Illea ere besterena dezu-ta. (Ostera elkar erasotzeko gertu daude bañan Kaxkarin eta Bizargillek eragozten diote)

BIZARGILLE: Geldi!

KAXKARIN: Ezti! atzera!

BIZARGILLE: Zer esan bear dute errian emen gertatu dana jakin dezatenean?

AUNDI-MANDI: Nik alkateari baituko diot guzia.

ETXEKOANDRE: Obe! Arrazoia nori ematen dion ikusiko degu. Zu sartu zera besteren etxean.

AUNDI-MANDI: Ori da eskerrona ematea. Kaletik zear ninjoala oiu ta karraxiak entzun ditut. Norbaiti txarkeria egiten ari zitzaizkiolakoan laguntzera etorri naiz. Ezin diteke jende txearekin sartu. Ikusia dago. Nere izen ona oinperatu didate.

KAXKARIN: Ez da orrenbeste gizona: pelukan bakarrik egin dizute kalte pizka bat. Ez da oñetako gauza, burukoa baizik.

BIZARGILLE: Kaxkariñek ondo esan du. Obe dezute gauza isilik bukatu. Ez dezala iñork ezer jakin.

ETXEKOANDRE: Neregatik ez.

JOXE-IGELTSU: Andreak ez badu itzegiten nik gutxiago.

BIZARGILLE: (Aundi-mandiri) Zer dio gure agintariak.

AUNDI-MANDI: (Oso ben ginballa jantzi ta abituaz) Agintariak azken itza bere!

JOXE-IGELTSU: Ni ez naiz iñorekin aserratu.

ETXEKOANDRE: Ni senarraren alde bakarrik atera naiz.

KAXKARIN: (Irritsu) Ni berriz guzion adiskide naiz.

BIZARGILLE: Ta nik... bizarra edozeñi kentzen diot...

ETXEKOANDRE: (Ekiten diolarik) Beraz zu zera nere senarrari bizarra kendu diozuna?

BIZARGILLE: Ez, ez! nere guraize ta bizar-labanak...

ETXEKOANDRE: Zoazte emendik alper!, naspillazale! mozkille. (Berriz iskamilla sortzen da ta senar-emazteak erratza ta makill bana arturik arrotzai erasotzen diote)

JOXE-IGELTSU: (Kaxkarinegatik) Alper orrek du errua guzia.

KAXKARIN: (Igesi joanez) Eskerrak orriak kaskua bezin ariñak ditudala!

BIZARGILLE: Bai ala da. Guzia orren alperkeriak sumatutako mozketagatik.

KAXKARIN: (Atetik) Ez, ez! Zure lanagatik.

ETXEKOANDRE: (Samurkiro) Bizar ederra ez bazun ba nere tontozkok.

JOXE-IGELTSU: Ezagutzen al nazu? (Gerritik eldu ta elkar begiraturik)

BIZARGILLE: (Jendeari)

                «Gizon bizarpeitutik

                        eta

                Emazte bizartsutik

                Iges egik

                Nola kutsutik»

OIALA BERA