Hareazko oren baten gainean

(On an Houre-glasse)

John Hall

(1627-1656)

Nire bizia neurtzen du oren horrek, eta berea

Barnean jausten zaizkon harea pikor xeheek.

So egiezu elkarri bultzaz, elkarren lehian

Jakin nahiz nor lehenik eror datekean.

So egizu nola menditxo bat altxatzen duten

Beren pisuz berriro duteno lisutzen.

Baina igaro direlarik denak, fini da

Hoien jausi astiroa eta hoien mugida.

Haien antzerakoa daukat gizona, zeinaren orenak

Ibiltzen hasi orduko gelditzen baitira.

Hain deuseza garbiak, hain argi-bristadak

Gara, non izaten hasi orduko suntsitu baikara.

Zernahi dagigun, gure orduak fite hegaz doazte

Eta lo gauden denboran hiltzen ari gara dudarik gabe.

Gure pozen pasakorra, haien egunen laburra!

Errestaka guganaturik hegalez guganik partitzen dira.

Zein zorrotzak gure minak! non ere dituzten oinak ezartzen

Hantxe dira gero luzaz egoiten.

Zein funtsgabeak gure usteak, nola tronpatzen

Dituzten gure haur-gogoetak, eta gero xoil uzten oinazeak.

Zer egiak gure beldurrak! astiro zafratzen gaituzte,

Astiro urratzen, astiro pasio karraxkariz betetzen.

Zein zentzugabeak gure desirak, ordea zeinen haundiak!

Zein nekez hen ondotik ari garen, ixuriz nolako izerdiak!

Alta maizenik gure lan guztiengatik deus gutxi guk lortzen

Iduri-eta haur zenbait Mercurio baten galdez negarrez urtzen.

Bata ezkont-minez dago hiratzen, baina bere buru xiloaz

Espos-oheko arrangurez antsia guti egiten.

Besteak birjintasun botua egiten, ondea estatu horri

Datxezkon bakardade, neke eta nahigabeak ez ezagutzen.

Beste bat dago aberastu minetan

Baina zenbat lagun ito ote da urretan?

Horrako hori dabil ohore biltzen

Baina gorenik igotzen dena minkienik da gero jausten.

Jakinmin horrek zer du saria?

Lo gabeko gau anitz eta buru bete antsia.

Horrek nahi du munduak kurritu, baina ez direa

Irrisku guztiak gordeenik bidetan kausitu?

Hoiek beren edertasunaz loriatzen, arrosa moztu

Edo lili histu baten antzera zimeltzeko den arren.

Beste bat bere beso azkarrez bantatzen; damurik

Inoiz nano ergelek hobiratu du diganterik.

Hoiek zeta joritan dabiltza, baina inoiz ez kontent

Kontentu gehiago baitu arauz bere lumaiaz paona batek.

Gizonaren gaixoa, zer artea! Errorezko tenis-pilota,

Beirazko ontzia terrorezko itsaso batean jitoan igeri

Sabeletik odol eta min dariola

Malkoz errestaka eta deitore-orroaz tonbara buruz ari.

Zeinen labanak diren hire bideak, zeinen segura hire galmena,

Zeinen Hutsa haizen izanik ere haizen bezala orotan gailena.