Elkano berriari

Txantxangorri

«Gaur ez dizut hitz ederrik esango;

barrenez triste, itoa, betea bait nago.

Gaur ez dizut hitz politik esango;

eta bakar-bakarrik sentitzen naizenez,

bion elkargarri den ilargiari egin diot dei

eta hau ere doi-doi hilberri

Zu zaren izarra bakarrik dut gaur argi

bainan begiz ikusten badut ere

ekaitza dut etxean

begiak zabalik gau osoan

itxi bitza egunsentiak».

Hitz hauek idatzi hituenekoz jadanik, indar gotor batek bultzatzen hinduen naturarekin bat egitera, lehenik landaredia aztertuz lorautsetan lan eginez sentitu hintzen zoriointsu eta, orain utzirik Herria, lagunak... bahoa itsasora, bakoitzak ahal duen neurrian bere arrastotxoa utzi nahirik.

Makina bat egunsenti ikusteko hoa!

halaz ere,

bidaia luzea izan dadila

egunsenti askotarikoa

gauero

portu desberdin bat

ezagutu ezak.

Heure destinoa duk

bertara iritsi beharra.

Urrunera joan behar duk

urrun...

orain estutzen hauten kateetatik

urrundu nahirik.

Eta hori lortutakoan

ez hadi gera!

Hoa, urrun!

hurbiltzen ari den geroa

baino urrunago.

Eta iritsi haizela ustean

jakin ezak bideska berriak

aurkitzen.

Pozez, bozkarioz beterik hoa,

Baina,

Zerk bultzatzen hau?

Itsaso zabalean ikusi nahiko dituk

baina begiak malkoz bustirik

ezinezko gertatuko zaik.

Eta orduan, oroituko haiz

agian, txorien ttiu-ttiutaz

hankapeko hostoen kras-krasaz

haize orroaz, lagunez, herriaz...

Bitartean,

Hitzak, hotsak, urruna ixil

bidea luze, azkar ailegatu nahirik,

barnea triste

pozik ordea

nora hoan ez dakialarik.

Begiak itxi eta ixiltasunean

sentsazio berriak

tanpaka.

Utz iraganari

ihesi joaten...

Sendo ezak

oraina,

hemengoa ala hangoa.

Utz iezaiok aldatzen

Bizi hadi libre!

Une oro, une bakoitza

betekiro biziaz...

Eta berriro itzultzean;

«Gerlari handiak garaile bailiran

zuek ere haien gisara

erabiliko zaituztegu

zuen izenak urrez idatziz

festak egingo...

eta gero??»

Agur bero bat.