Ai gureak balira!

Itzultzailearena izen txar eta esker txarragoko lanbidea dugu, batez ere literatur itzultzailearena, eta areago euskaraz, itzulgaien esanahia zuzen emateaz gain, aurrez jorratu gabeko hainbat alderdi egokitu, landu eta —askotan— asmatu beharrean gertatzen baita, euskarak berezko lanetan lantzen duen esparru meharretik at. Sormen lan horretan aurkituko du bere loria eta bere infernua. Erdara gehienetan literatura itzuliak ez du leku apalagoa jatorrizkoak baino, irakurketaren estadistikek diotenez eta gutako bakoitzak esperientziaz dakienez. Euskal itzulpengintza literarioa, berriz, badirudi betiereko lurpeko tormentuetara kondenaturik dagoela, sustapen faltaz, itzultzaileen abildade eskasez eta irakurlegoaren alferrez ezintasunaren su eternoan erretzera, alegia.

        Jakina da: traduttore-tradittore, edo euskaraz bi aukeratan banaturik eman daitekeenez, itzultzaile-itzurtzaile, itzultzaile-itzaltzaile. Eta, hala denez ezinbestean, bekatua bertute bihurtzea dukegu irtenbide bakarra, itzulgai itzalitik itzuri eta jatorrizkoa jator geureganatzea, asmatzen ibiltzearen lotsa, berreginez sortzearen harrotasun bilakatzea. Bestela ere halaxe nahiago izaten dugu, eta leialtasun askea aukeratu dugu fideltasun lotuaren ordez. Eta, bide horretatik, joko txiki bat proposatzera gatoz, itzulpenezko eta jatorrizko lanen artean ezarri dugun murru bereiztaile hori jolasez ere botatzen laguntzeko.

        Guri dagokigun partea hauxe dugu: PLAZARA ale bakoitzean literatur pieza antologiko bat emango dugu, euskaraz egokitu eta moldaturik alegia, itzultzeaz gain, jatorrizko lana ez dela sala dezaketen elementuak mozorroturik. Ez dugu, noski, bide berezi hori proposamen orokortzat aurkezten, une batez hurbilago eta geureago sentitzeko asmo soil-soilez baizik... eta zurekin jolasteko posibilitatea emango digulako (zentzurik onenean, jakina).

        Zuk egin behar duzuna, irakurle azkar horrek honezkero antzemango zenionez, zera da, testua gozatzeaz aparte: egilearen izena asmatu, guk ez baitugu momentuan daturik emango. Gutun bidez PLAZARAkooi adierazi eta asmatzaile gertatzen direnen artean, ehun puntu egongo dira banatzeko ale bakoitzeko. Seriearen buruan puntu gehienik lortu du(t)ena(k) izango d(ir)a irabazle.

        Badakigu gure plazarazale jatorrok jokatzearen plazer hutsez partehartzeko prest zeundeketela, musutrukeko jolas eta solasak maite dituzuenez, baina ez ahal diguzue gaizki hartuko sari batzu ere jartzea.

        Arestian esan bezala, seriearen buruan jakingo dugu zein den irabazlea (edo zeintzu, berdinketa ere sor liteke eta). Zehaztu beharreko lehena da, beraz, seriea zertan den: urte barruan argitaratzen diren aleek osatzen dute seriea (hortaz, lau izango dira normalean, baina gutxiago ere izan daitezke).

        Sariak honela banatuko dira:

        — Puntu gehienik lortu duenarentzat: seriean zehar atal honetan argitaratu diren idazlanen egileen lau liburu.

        — Bigarrenarentzat: hiru liburu.

        — Hirugarrenarentzat: bi liburu.

        — Laugarrenarentzat: liburu bat.

        Punturik lortu duten guztiei, bestalde, hurrengo urterako PLAZARAren doaneko harpidetza egingo zaie.

        Hona hemen, beraz, aurtengo seriearen bigarren ipuina: BIHOZKADA. Bejondeizuela.