Goian zear

Egieder

Goiza, berez, zan eder.

Gau urdiñak ale

atsegiña emoskun

goizaldean. Argia

goi-zale.

Giro amesgarria

neritxon nora

nai begiak jaurtiki.

Zer autu ez nekian.

Zotzera?

Kalamua'rantz gora

erabagi zan

gogoa. Goi-zale jo

bear neban intz diz-diz

artean.

Oinkadape banatan

izarrak izar

milla dirdira itzaltzen

jatezala neritxon

maitiar.

Ortza urdin gardenetan

egazkarien

zerua nekusala

iruditan. Goi miñak

zoratzen.

Inguruak erlegi

dagoz iratzaz.

Izadiko aleak

dira gu otseintzeko

on utsaz.

Azkatu jat barrua

on eder gosez.

Tontor, arru ta lauak

asetuko al nube

gaur goizez.

Ain eder azelarik,

ene erri maite,

birloratu egingo

ete nok ire ederrez?

Baleite.

Erri bizitz, dardarka,

akust mendian.

Arruetatik gorantz

jatorkik ire indurra

goizian.

Gogoa esnatu jatak

erritar miñez.

Ezilkortu al jakuk

gure erriaren leia

goi indarrez.

Seme bakotxak aritz

bat iruditan.

Gazte, artu egik arnas

sendoa ire erriaren

mintzetan.

Au dok giroa. Astiro

naiagok maldan.

Izadi ernegarri,

noz arte izango gure

zoria?

Gorantz joiazak oñak,

gogoa barriz

gorago. Mendi goian

naiagok eder maite

gurariz.

Muñoz muño doazi

begiak orlei

zear. Mendi ta uriak

begi izpiz muinkatuta

maitiar.

Arimak goznartu nai

gure erriaren

eder-gaiak. Oraintxe

joakit gogoa intzez

loratzen.

Eder-bera opaka

jaukat aurrean.

Egi-on, bat egiñik,

orra besarkada bat

lorean.

Barrendu daidan bizi

au. Bera nigaz

loretu bedi urre

eztegutan, geure indar

bakanaz.

Gogoa, gozartuko

al dok lur bizi

onen dantasuna, zabal,

ta ikusi.

Edan, arima illezkor,

izadiak daun

ardo moskorlaria.

Lur arnasak, on, bekik,

beti iraun.

Nagon ixil. Atseden

dagidan. Mendi

gañean eta bakar

biotz lerturik, il ez

ta bizi...

nandin. Zer egin neinken?

Goira begira,

zeruan begiak sartu,

mendi ta laua ikusi

argira.

Goia, itxaso ta lurra

oroemengarri

biur jataz ots batez.

Arima, zer daurkitak

lurrari?