Zeruko bizia

Fr. Luis de Leon

euskaratzailea: Orixe

             1

Argi-erri unide

ondasunen belardi,

ez baitzira zimeltzen

ez izotz, ez eguzki!

larre gizen, betiko

atsegiñen etorri!

             2

Artzai Onak zuregan

—ez uge ez furrundarri—

purpur-elur-loreaz

buruntza zuri-gorri,

zelai gurietara

artaldea daragi.

             3

An doa, doatsu dun

saldoaren gidari,

igatzen ez arrosak

ditiela ianari,

lore beti moxtua

are berrituz sarri.

             4

Aruntzago derama

ondasunen mendira,

egarria, basituz,

kentzen dun iturrira

Bera Artzai, Bera larre

bete dadukan maira.

             5

Ekia gingan dala (1)

sarturik abaroan,

artaldea gerriko

dula bere alboan,

musika ioaz dauka

auznarka, erdi-loan.

             6

Txirularen mintzoa

belarriak artzean,

oldartzen da, sartzen da

animaren muiñean;

su ta gar uzten ditu

neurri bageko onean.

             7

Arren,        zuk, mintzo goxo,

zentzu auetan barna,

ai zeneza bialdu

zure pits bat nigana,

Aren barrura sartuz,

nadukan Beragana!

             8

Ordun iakin nezake

non duzun abaroa,

ta giltzapetik lasa

Zuregana nindoa,

zor-zor ibili gabe

artaldera, gaixoa!

(1) Ekin=eguzkia (Xub.)

gingan=zeru-sapai goienean.