Once upon no much time

Hiru partez osaturiko antzerkia

Anita Popolo

—A mi la guardia! —izan zen aretoan entzundako oihu bakarra. Exabrupto hau bota ondoren, begiak odolez zipriztindurik zituela besaulki erosoan malkortu zuen bere burua inguruko besaulkietan eserita zeudenak begirada zital batez ziztatzen zituen bitartean. Alderdikideek bereziki, beren burukideak zituen akzeso biolentuaz ohiturik bazeuden ere, azkenengo honen gogortasunaren aurrean harridura eta ez jakintzaren arteko sentimenduak erakusten zituzten jauntxoa besaulkitik jauzi eta alboko gela batetan izkutatu zen arte. Honen jarrera ikusiz gero, zalantzagarri ziruditen mementu batzu pasa ziren. Berehala, Corte Monarquiko hartako monagilo bat, zakur leialaren gisa, atzetik jarraitu zitzaionetik desertziorik ez zuen inork espero. Ekintzaren dina beren buruen harrotasunean azalduz, gainontzeko kideak ere ate berdinaren beste aldera amildu ziren.

        Arratsaldeko zazpirak eta laurden. Abuztu azkeneko arrastiri argitsu hartan, enarak dagoeneko San Cernin elizadorrearen inguru txiotxioka zebiltzan.

        Adorez ari ziren kartatan gela nagusiko botoi gorria piztu zenean. Patxaran kopa erdia grankada batean zurrutatu izan behar izan zuten, plater antzeko kapel urdina buruan jarrita: Arriba, tenemos tajo!. Sarjentoak gelatxoan zeudenen kopurua gutxitxoa izango zelakoan, talki-walki batez errefuertzoak eskatu zituen.

        Oraingoan ere, ez zekiten zertarako deituak ziren, galderak beren sintaxiatik ezabatzen ohiturik zeuden.

        Atariatik kanpo bildurik zeudenen artean urduritasuna zen nagusi. Taldeka gerta zitekeenaz hipotesiak egotziz, nerbiotsoki solas-molas iharduten den eran etxe hartako ate nagusiaren alboko ate ttipitik norbait aterako zen haiduruz.

        BIGARREN PARTOA

        — Je veux pas soufrir cettes filles de putain!

        Inguruan zituenak aho-zabalik entzuten zioten frantsesez ari zitzaien hari.

        — Je suis tres democratique —zioen erdi negarrez zuen aurpegi hura eskupean desagertuz.

        — Baina beno, zer arraio gertzatzen ari zaio honi! (Hots, esaldi hau eta elkarrizketa honen ondorengoak gazteleraz esanak izan ziren, gertakizun honen lekuko batek itzuli dizkit)

        — Ez da ezer! —totelka ihardetsi zuen berarekin logela konpartitzen zuen emeak, burukidearen lepo ingurua bere beso leunez besarkatzen zuen bitartean.

        — Kamamila bero batez pasako zaio! —zioen bere begirada amoltsuaz haren aurpegi deslokatua estaltzen saiatzen zelarik.

        Kortearen osagile batzuk, gizonak, jauntxoa zegoen lekutik urrutiratu ziren eta hizketan hasi arratsaldeko gertakizun haiei arrazoi bat eman nahian. Honela zenbait minutu pasa ondoren, taldearengana hurbildu eta txaloka hasi zitzaizkion besoaulkian agortzeko zorian suertatzen zen gizon akabatu hari. Gisa hontan aritu ondoren, batek hitza hartuz esan zuen:

        — Zenbaiten artean arratsaldeko gertakizun ezohiturazko hauei gure ideologi iraultzailekiko lotura bat eman nahiez aritu gatzaizkio. Hona hemen idoro duguna:

        — Gure burukidea bere egitez dugu Nafarroan gizonik nafarrena / baldintza hau betetzeko behar diren bi elementuez sobera orniturik dagolakoz. Uler dezala nahi duenak.

        — Gora gure demokraziaren aintzindari errepresentagarrienetarikoa!

        — Gora! —aho-batez.

        — Merci, merci bien, je suis trés honorée des votre lealtée —erantzun zuen sustoa pasatzen ari zitzaioneko irrifar elbarritu batez.

        HIRUGARREN PARTOA

        Arratsaldeko zortzirak. Enarak txio-txioka ibiltzeari utzi diote ase. Ate nagusiaren alboko ate ttipiak, bikoteka jaurtikitzen zituen. Lehendabizi bi, urdinez Jantzitako gizon bat beste bat alboan zeramalarik, gero beste bi... haien atzetik. Kate soinua, furgoia, komisaria.

        Itxoiten ari zitzaienei ez zitzaien burutik pasa maneiatutako hipotesien artean gertaturikoa gerta zitekeenik. Egunero ikasten delako, oraingoan ere ikasi zutelakoan gaude. Hala bedi.