Nazionalistak eta Euskera

(Identitatearen timoa)

Iñaki Garziarena

            I

Garaikotxeak euskera

monumentotzat jo du

eta Arzallusek zera

diosta E.G.I.-koei:

Europari begirunea

aginduko badiozue

teknologia ta euskararen

beharra daukazue.

            II

Horra bada zer den

hizkuntza halakoentzat:

besteen aurrean

arrotzeko ikur:

ez, ordea, norbera

bihurtzeko bide:

zerbait ikusgarri

baina ez ikusbide.

            III

Euskera halakoentzat

objetoa da,

hots, zerbait

opako, inhabitable

kanpotik ikusia:

erdararen begitik

antzematen den

hornigarri eder.

            IV

Nazionalistentzat euskera

ideia da, eta ez

barru bizikizun;

hizkuntza behar dute

euren buruaz duten

ideia osatzeko:

aitortu ahal izateko

nazio bateko.

            V

Behar dute inork

euskeraz egitea,

eurak horrela

lasai gelditu

ahal izateko:

jo ta ke

erdarari emanez,

identitate neketatik libre.

            VI

Nazionalistentzat

euskalduna beti

bestea da:

ume edo baserritar

beti baina bazter;

erdara indartuko du

nahiz eta gero aho-bero

euskararen agertu.

            VII

Negozio borobila

da horiena:

euskaldun jendeak

identitatea jarri

ta eurak berriz

horren aitzaki

botere zatitxoa bereganatu

ta jextionatzen dute.

            VIII

Zalantzarik batere

ez dago: horiek,

eta ez espainolek

daukate engainuan

euskaldun jendia

nahiz eta gero

mesedean balute

ohi diren agertu.

            IX

Begira bestela

zertara ekarri duten

euskaldunen telebista

nola jokatu duten

Egunkaria

ta Egin irratiarekin:

euskarak buru agertu orduko

ezin eramana sortzen zaie.

            X

Herriko taberna

alkartetxe ta batzoki

antzera da beti,

alderik ez dela

«Casa del pueblo»

delako hoiekin:

errotulua kentzera

asmatzerik ezin.