Itz-Neurtuz
Enbeita
Goiria
Muxikan yayo, Muxikan asi,
Muxikan bizi lanagaz;
Muxikan jarri bere kabia
umetalde joriagaz;
Muxikan sortu gaztetarikan
bere lenengo bertsoak,
Muxikan lenen ezautu-maita
Euzkadi bere gogoak.
Kepa Enbeita, Muxikakoa,
bertsotan urretxindorra,
Imanol bere anaia legez
euskaldun zintzo-jatorra;
jaungoiko-zale benetakoa,
Euzkadiren kantaria,
zure oroia euskaldunentzat
ikurkun eder-bizia.
Bertso-egadan ibilli-ziñan
Aberri-zear lanean,
jel-asi ona erein-zabaltzen
euzkoen biotz barnean;
Zure bertsoak, bertso guriak,
suzko beroa, txinpartak,
ainbat euskaldun esnatu zitun
Euzkadirentzat Enbeitak.
Soñez ilda be zure gogoa
bizi da euskal-errian,
zure oroia ez da atzinduko
egundo gure artian;
Otoi, arren, zuk, Enbeita ona,
guztion alde zerutik,
auxe daskatzut danen izenez
gaur neure biotz-barrutik.
|