Olerti
Buru-errota
Etxaniz'tar Nemesi
¡Ai, nere Errota!
¡Buru-Errota!.
Milaka gogapen
dituk alkar-joka.
Etxeak, etxeak, etxeak,
sorgin-tren iduri igeska:
gizonak, mendiak, ibaiak,
txakurrak... oro dituk kezka.
Dantza zoro batek arabil,
usu aldatuz jolas-neska.
¡Ai, nere Errota!
¡Buru-Errota!.
Etengabea dek
ire ames-miña.
Urrutiko ibili, dirutza
errezak, bizitza ariña,
aginte zabalak, jakintza
azkarra, dek ire iriña:
erromeri nastu batean
gardosten abil ire griña.
¡Ai, nere Errota!
¡Buru-Errota
Itzul da berritzul
inpernu-batzarre:
gorroto, bekaitz, arrokeri,
lizunkeriak gorasarre:
gerra, eriotz, lapurretak,
gurpil biurriari ¡arre!.
Pekatuzko zurrunbiloan
itotzen nauk jolas ta parre.
¡Ai, nere Errota!
¡Buru-Errota
¿Nun dek ik atseden
artzeko etzana?
Gogapen, ames, pekatuak
sortzen, dek beti ire lana:
bizitza gorrotazi didak,
ikusiz ire gaitz-yorana.
Arnaska, itoka daramak
egonik gabeko edana.
¡Ai, nere Errota!
¡Buru-Errota!.
Zeruan kakotu
bearreko inguma,
Jainko Beraren oñetara
jaso zak ire erresuma:
otoitz eta ilduraz oakit
eioaz birtute-bilguma:
zeruko iriñez ogituta,
dezadan Jaunaren eskuma.
|