Olerti / Euzkel-Pizkundiaren olerkirik onenak
Izkillu deya
Eleizalde'tar Koldobika
Mendi-gañean ager da illargija;
Berak darakus asaben errija.
Asabena zana,
Guria eztana:
Baltzik-baltzena da gure zorija.
Erdu, mutillak, izkillubak artu!
Geure izena, be, ez dagigun galdu!
Gabaz dakusku gudaldi-ikurpena,
Gabaz dantzugu santso asabena.
Asaben santsua,
Gaurko euzkuak ez dazautzuena.
Erdu, mutillak, santzua entzunik!
Arrotza an dakust, erri-jaubeturik!
Euzko-endaren ibar ta mendijak,
Baso ta ibayak, aranak, urijak,
Arrotzak dauz artu;
Atara nai gaitu,
Lur-bako enda gadizan ludijan.
Erdu, ba, danak, arrotzari jarki!
Jaurti etsayok, aberritik jaurti!
Itxaspetu lei justuri uzuak
Aizkorri-gaña: urtu lei itxasuak.
Guretzat ez ba-da,
Erbesterik baga,
Erre daikegu enda-lurra suak.
Sutau dagigun geonek, anayak!
Lekaro utsa artuko dau etsayok!
Indarren kaltez jaso bedi indarra;
Indarra dala almenik bakarra
Arrotzak diñue,
Ta artu nai deuskue
Irakaspentzat lurki euzkotarra.
Jaiki, mutillak! irakaspen ori
Bigurtu arin izkilluz eurori!
Euzko-abenda nastau biar ba-da,
Arrotz ustelaz loituko ba-gara,
Gudako zelayan,
Odolezko ibayan,
Erailgo dogu enda au orban-baga.
Azkatasunge bizi nai dabenak
Boaz izaten jopu arrotzenak.
Mendi-gañean ager da illargija,
Berak darakus asaben errija...
Ez bogu azkatzen,
Izten bogu iltzen,
Guda-zelayan begigu il-obija.
Azke ilgo gara Izkillu-artean
Ez ikusteko estuntzaik aurrean.
("Euzkadi» aldizkingija, 1907-garillan).
|