Poemaz
Gorri
Arloteak
Ixil, ixilik, bakarrik paseatzen
porlanezko bidetik;
ametsetan.
Etorriko den haizearen
autopistak,
plazaren berbontzi gogotsuen
lagunak,
tren zaharkinen printze
ahaztuak.
Kaleko potxongoetan
euren buruak bilatzen
urruntzen dira.
* * *
Astelehen euritsuen ikuslea,
isiltasunaren munduko atezaina,
nire burura zatozkit
behin eta berriro.
Barruan daukagunaren ispilua
zertan ari zara jendearen begiradapean?
Maite zaitut ez bakarrik zarenagaitik,
baizik zurekin nagoenean,
garen guztiagatik.
Arrano urdina
Iparraldeko haizearen maitale,
altueren dantzari,
eraman nazazu zurekin, zalantzak bezala,
hemendik hara,
orain bai, geroxeago ez
inoiz ote?
|