LARRUNEN BAZKAL-ONDOKO DESERTA

Non othe naiz ni aurkhitzen,

Zer zorion dut dastatzen?

Konpainia maitagarri batek

Oihuz nau abiarazten.

Izpiritu Larrungoa,

Esker dautzut bethikoa,

Zure bidez baitut iragaten

Egun bat dohatsuzkoa.

Beha dezadan inguru,

Lorietan naiz mukuru:

Jende plantez setiatua,

Beharrik nintzela sorthu.

Ermitau bat dut ikusten

Mortura ihes egiten,

Ejiptokoa, ohi bezala,

Debotez hau du publatzen.

Aphez, Beata Birjina,

Kalostretan nahi dena,

Munduko batekin banuke

Ikuskari konpliena.

Bistaren kontentatzeko,

Batzarraren osatzeko,

Dohainaren begira daudenak

Zenbat ez dut aurkhituko?

Atsegin emendagarri,

Gauza bat da miragarri,

Apetitu bat baita ikusteko

plat-guzien xukhagarri.

Ez, ez, esker mendiari,

Bai ordean jan gauzari:

Hortzak khamutsak ez baditugu

Zordun gaizko Mariari.

Bion daizula Maria,

Zaren luzaro bizia:

Gose-eztenari janarazteko

Antze duzu berezia.

Urthubiako friantak,

Zer dire zuen Banketak?

Gure Mariak ahantzten ditu

Zuen kuziner balentak.

Xokatua Bizkondea

Bai haren gorthea

Desafio ematen dautzute,

Gure Maria andrea.

Duzularik abantaila,

Dudarik ez den bezala,

Zure espostzat da erregeren

Sukhaldeko prinzipala.

Hauxe da, hauxe dohaina,

Ardietsi duzun oina;

Larrungo tupinan egin zare

Kuzineren erregina.

Zu horla lausengaturik,

Gu ere bai dostaturik,

Larrungo San Miguelen kapera

Ez dago berregindurik.

Dugun, beraz, abiadan,

Zerbaitto eman ofrendan:

Gerthakari gaixtotik Jainkoak

Gaitzan iduk bere goardan.

Orai presuna gazteak,

Orai zerura galdeak,

Hurbil den huntan eska detzagun

Bakhotxak dohain gureak.

Zu, Maria, altxaturik,

Gu ere bai dostaturik,

Etxeko andre Ihartzetakoa,

Ez dago horla pagurik.

Gure ostaler zalduna,

Hirriz kontent etzarena,

Erraguzu abiatu gabe,

Zer den gure penarena.

Galdetu duzu korteski,

Horra bada guk bizarki:

Jainkoari gomenda gaitzatzu,

Arren goazen dohatsuki.

Agur beraz, zaude brabo,

Berriz ikus arteraino:

Goiz onik baizen ezin dukezu

Larrun hauzo dukezuino.