Desioak galdurik

Mak

Erdi biluzik ikusten zaitut

ateko zirrikitutik,

gustora zaude ohe gainean,

hortaz ez daukat dudarik.

Zure larruak eszitatzen nau

berotu egin naiz zugatik,

fantasia erotikoetan

galduta nago jadanik,

bion gorputzek bategitean

sortuko den eztandatik.

Ezin dut eutsi, atea ireki

hurbilduko naiz ixilik,

ohean sartu,

zu besarkatu,

arnasa hartu,

gorputz hortatik zintzilik.

Ai, ama zure goxotasuna,

babesa eta berotasuna

besterik ez dut maite nik!

Zure ipurdian jarrita daukat

nire fantasien zama,

azal zuri ta leuna aztertzen,

laztantzen, badaukat nik nahiko lana,

begiradagaz sentitzen zaitut,

hurreratu naiz zugana,

esku bakoitzak ferekatzen du

hain bigun den bular bana.

Zoramena da ukatutako

desioaren zirrara,

badakit ezin dudala,

erokeria bat dala.

Esnatu zara, ikusi nauzu,

harritu zara, galdegin duzu,

«zer ari zara laztana?»

Ezinezkoa amodioa,

hutsa fantasia dana.

«Ez dakit zertan pentsatu dudan,

ta barka nazazu ama».