Preciosa, airea eta zu (Federico García Lorcaren omenez, 60 urteko atzerapenaz)
I
Gaua horzkadaka zetorren
gizon handi bat badoa
sabelean kitarra hotsa
eta oliba olioa
loradun balkoietatik
hilda erortzen usoak
negar egiten du negar
Granadako herri osoak.
II
Azuleiuzko begiak
azuzena ilun bi dira
eta traidoreen fusilak
zure bihotzera begira
hiru arrain triste bezala
ispilu baten jarrita.
III
Berunezko hiru almendrak
bultzatu zaituzte hotzera
oihartzunezko mila atek
Andaluziako ortzean
ikusi zintuzten hegan
polenarekin batera.
IV
Ura zoroa da beti
limoiak dakartza errekak
zein mezulari garratzak
ez al da hala, Poeta?
zein mezulari garratzak
zure odolez beteta!
V
Itsasoa eta hondartza
dantzan ari dira lizun
ukitzen dituzu lumaz
kobrezko bi bular bigun
zezenen lepo gainera
eguzkia erori da astun
zorionerantz ihesi
Preciosa, airea eta zu.
|