Arrabaletik

Joxan Gurrutxaga

Arratsaldeko kafe tazak

arbola bilutsietan eskegita

hator poema epeletako libelula urdinei

hegoak erretzera

Gora..., buelta eidak gero

horri kuadrikulatuetatik dijoazen munduak

pasatzen ditugu ezkutuan

Aurpegi zurbil

kupidagabea

ukbil amorratuak jainkoari madarikazioetan

denbora zerora bultzatzen ari gara

Luzatzen zerizkidatzunak

mendafinezko eskuak datozkit burura

eta ezin dut negar baino egin

Orain jada haraindian nago

bukatu zaitzait

hainbeste maite zindudan hori

Behintzat

atera zaitela itxasoko lehioetara

eskatzen dizut

ezinbestean hautsitako maitaleak

gurutzatzen agurtuko gara

Ez natzaizu agian depaso egingo

baina barkatu

ez dakit desamodioa metrotan ala kilotan neurtu

esaidazu zilegi zaidan

malkoei zinta beilegiak ipini

eta berbenetan eskegitea,

ametsaren sabaian ezdakitzko begiei

zinta klaru bat pasa dezaieket?

edo tren geldi bat hartu

eta urrutira joan

Ez natzaizu agian depaso egingo

baina barkatu...

Hotz dago

eta nire pentsamenduen irudiak

hormatuz doaz aidean

neguko hotzean

Gauak kostelazio amarauak ehuntzen ditu,

jendea oheratu da jada

melankoliazko bufandak arimetan

Heuren sortera abandonatutako kaleak bakarrik

apenas bi taxi elkarren ihesi

eta ni espaloian aurrera

farolez farol neure itzalek zelatzen nautela

Ez dut besterik atzematen

neguko gau hotz honetan

Bakardade haundienari

nola eman forma?

hutsunean bait da esan nahi dizudana.

Utz

utz begietako niniak ere bakarrik,

blaga bitez nahi bezainbat gauerarte

Aditu orduan erne

honetaz hainbeste dakiten

merkantzien xiztu urruna

Queenswayko andre zoroa

egunsentitik arrakasta

lekukoaren testigu

bularrak ageriko

bere kolkoari, etsita marmarrean

gazteak eskeintzen

kabinak baino beroxeago

Insinuazio hirian

goizero astintzen ditu gortinak

Queenswayko andre zoroak