—Itzulpenak—

Etxahun euskaldunaren arrangura

Albert Von Chamisso

                   1

    Etxahunen bila bidalitako

gendarmok. Alferrik bilatzen

duzue Barkoxen. Ihes abiatua

da mendira.

                   2

    Pirineo mendiek gordetzen

dute, harreratsu, beren barnean.

Han, zorigaizto garratzean,

pizti iheslarien antzera dabila.

                   3

    Harriturik begiratzen dute

xiberotar artzaiek Egiloun

eta errukiaren hogia ematen

deraukote kantari odolduari.

                   4

    Ene esku odolduetaz

harritzen zaretea, artzai errukariok?

Hamar urteren kateak eta

esklabutza sofritu dut.

                   5

    Emazte batekin ezkondu naiz,

ene gaztetasunaren indarrean.

Maitasunean engainatu nau eta ez

deraut pozoina baino eman etxean.

                   6

    Bost urte iragan nituen kateaturik;

abantxu ez nuen ene burua ezagutzen.

Bekaizkerizko hamar urtek urratu dute

sakonki ene bularra.

                   7

    Higatik, Hegiapal, eraman nian

ene kateen pisua: Zerk bultzatu

hinduen ene emaztea erakartzera,

huk emaztea bahuen?

                   8

    Jakin huen nahasteak asmatzen.

hik erne hituen niganako susmoak.

Hik pakatua gozatzen hauen bitartean,

ni gartzelako gauean makaltzen.

                   9

    Kateatan etzunik egon nintzen,

gartzelan, lastoan, zoritxarrean eta

penan; ene malkoez bigundu nuen

ene hogi gogor eta lehorra.

                   10

    Hi, mutil lotsagabea, ene etxeko

nagusia izan hitzen: ene ohean

egin huen lo eta ene

ardotik edan huen.

                   11

    Eta ene askatasunaren eguna heldu

huanean eta rnendekuaren eguna hurbil

zirudienean, espantatu

egin nauk hitaz?

                   12

    Bai, ikaratu hadi maradikatua!

Nik hi hilko hauen

bala sartzen diat

fusilean.

                   13

    Horrela itxaron hinduan hi,

Barkoxeko zubian, ene jopuntua.

Infernuko mamuek izugarriki

biraoka ziren nirekin.

                   14

    Ikusi hinduan; oinez hentorren:

Nik apuntatu artez eta seguru. Sakatu

eta Etxegoihen zetzan hiltzurrungaz

bere odolotan.

                   15

    Ene Etxegoihen! Ze arduraz

saiatzen zen beti ni pozten;

Hau da, artzaiok, eskuak

tindatzen derauzkidan odola

                   16

    Eta ez dohan du ortzeak

mendekua oihukatzen;

hi haiz, Hegiapal, erruduna

Hago erne! Zaindu hadi!

                   17

    Hi harrotu hintzakean, zerua

probokatuz, oro zein ontsa suertatzen

zitzaianez; higatik, krimen batek

zian Barkoxeko hoberenak konprometitzen.

                   18

    Akiturik nago kantoriak denporapasa

alferrerako egiteaz, amorruzko

malkoak emakume ofentsatu batengatik

isuritzeaz.

                   19

    Beheruntz erakartzen nau bortizki

leinuaren ibarrak: Ia hi ala ni

izanen garenez

ortzeko putreen mantenua!

(Poeta aleman erromantikoaren
"DES BASKEN ETCHEHON'S KLAGE"
poesiaren itzulpena)