—Hitz neurtuak—

Ezti bila S.A.

Itxaro Borda

                        I.

gure mundua pobreen mundua zen

eguzkirainoko

biderik ez zegoen

mugarik ez genuen inon aurkitzen

galdurik bezala

genbiltzen

bihotzetako arrantzak

kendu ezinik

gure mundua pobreen mundua zen

ilargirainoko

zelaiak trein maltzurrek

sardeskatzen zizkiguten

heriotzean bezala

gindoazen

ametsetako ordoki ederrak

hastu ezinik

gure mundua pobreen mundua zen

hutserainoko

gailurren ertzeetan

herria gosez zatxikaten garaiean

dudatzen ari ginen

               damutzen

               dolorezko

sentimenez bustirik

pobreen mundua zen gure mundua

eta artizarren mezulariak

ez ziren etxe atarrietara ere

heltzen

dolorezko

sentimenez bustitik

bezala.

                        II.

berlingo horma eroriko lau harri koxkor

dauzkanagu eskutan

amnesia hedatzaleen arpegira botatzeko

prest,

lotsik gabe,

                Dolores,

erraten huen ez zirela pasatuko eta izar

laztanak negarrez dauden

iragan direlakoan barbariaren armadetako

soldadoak,

lotsik gabe,

                Dolores,

eztitasunerako hildoa irekitzen dugularik

bakardadearen

ustel usaina baizik ez dinagu aurkitzen

inguruan,

lotsik gabe,

                Dolores,

kartzela hotzetan mantentzen gaituztela

noiz zuzen itzuliko

garen nehoiz azaldu ez nahiean

—bihar agian?—

lotsik gabe,

                Dolores,

xoilik gelditzen zaigun berlingo hormatik

erori harri koxkorren

pizti ezaxolatien begietara aurdikitzeko

ahalmen hurria,

lotsik sabe,

                Dolores,

                ...

                        III.

euriak

karrika zapuztuak blaitzen

dituenean

buruko zinegeletan

larrazkeneko hosto lehorrez

estali belardiak

dakuskit,

eta laster

altxatzen da

zerua urdintzen duen

haize hegoa,

eta laster

buruko zinegeletan

airatzen dira

ainarak

haltzetik ur ertzeko

xurxurietaraino,

eta laster

zainak jabaltzen zaizkit

euriak

karrika zapuztuak blaitzen

dituenean.

                        IV.

uholdeak pasa ditun

heriotz gutiziak kulunkatuz

uholdeak pasa ditun

esku ahurrak xoilik labanduz

uholdeak pasa ditun

bizirik nagon oraindik

hire

zain

                        V.

Tienanmen plaza bat da ene bihotza

                   —maitia!

nora joan zara?

duela bi urte t'erdi tankeak sartu

ziren burrunban

         bihotzaren eremuan

         o maitia!

desir herbailak oro

zitzifrikatu zituzten

odoletan utzi

hatsik gabe lurperatu

herri minduan kixkailtzeko

indar ahulak

batez ere desir herbailak

larrutu

duela urte t'erdi tankeak sartu

ziren burrunban

         amodioaren ondartzan

         eta geroztik

Tienanmen plaza bat da ene bihotza.