Bederatzi puntuetan

antolatutako bertso banaka batzuk

Joakin Aldabe

Bedatzi puntutako

bertsotan trakets naiz.

Eziñ niteke ibilli

bide ontatik maiz.

Lantegi au zait neri

zalla ta oso gaitz.

Ez det nik, ez, baliyo

izateko apaiz.

Buru gogor arkaitz,

tertellu ni banaiz,

geniyo txar ekaitz,

gozo gabe zurkaitz.

¡Amaitu det bertsua

nola bait garaiz!

Bertsuen txapelketa

eman da aurtengua.

Ez naiz bertan izana,

¡ni gizajua!

Urrutitik bakarrik

det nik aditua.

Bere gora-berakiñ

nago txoratua.

Ainbat itz neurtua,

jator moldatua

ongi elkartua

bazan loratua.

Eztizko ibai aretan

negon sartua.

Zuazkit, zu, muduz mundu

bertsok aizatzera,

ta etorri ala brastan

erakustera.

Ez, ene; ez det doaik;

ez ni lan ortara.

Dar-dar nago bildurrez;

nuan nire etxera,

nere gel txokora,

bakartasunera,

ixilltasunera,

illuntasunera,

sosegon zerbait lumaz

argiraztera.

O zuek bertsolariya

derrepentekuak,

zuekiñ daude erriya

ziaro erotuak.

Jo eskubi, jo ezkerrera

beiñ ere ez nastuak;

zenbat ta geigo jardun

ainbat trebetuak,

nun nai billatuak,

beti txalotuak,

gora altxatuak,

ikuituz zeruak.

Euskal bertsolariya,

bai, maitatuak.

Au de Euskal Erriyen

bat-bat jeikiera.

Ikusten degu Eguzkia-

ren jaioera.

Tiratzen ditu gendek

su gar beruara.

Gora zagun biotzez

zoragarri Euskera.

Bere epelera

ta bere girora,

goxotasunera,

estu laztanera,

ekarri, urbildu danak

maite lanera.

Lengo bertsolariya

iñoiz ez aztuak.

Orainguak zaituztet

gogoratuak.

Gero ere izango dira

aundiz sonatuak,

denak izan zaitezte

ongi ondratuak,

lorez koroituak,

nun nai aitatuak,

maiz-maiz berrituak,

gora aupatuak.

Urre-zillar letretan

beti agertuak.