Itxastarra

M. Costa i Llobera

euskaratzailea: Dirauket

Bere ontziskan ba-doa

arrantzalea kantari;

ortze urdin sakonean

artizarra barrandari.

Ontziska astiro-astiro,

kulunkaz, aurera doa.

Itxas-gane baretsuan

gabak dagi lo gozoa.

Ego-aizea itxasoan

arat-onat, pausu geldiz;

bere ikutu leunez

ur-ganea dardaraziz.

Mariñel-kantaz batean

ba-daroaz kresalan gain

kanpaien soñu motela

ta urresagarren usain.

Argi utsezko gotzonek

goian izarrak biztuten;

uraren pean milla argik

diztira urdin zabaltzen.

Ortze illunean izarrak,

leize urdiñean argi;

bion artean Gau datza,

betikotasun-bidezti.

Itxaso asarreberan

olatuak maitemiñez.

Izarrak Jainkoa'tzaz itz,

zeruan ñir-ñir egiñez.

Begiak gora jasorik,

esku biak arraunetan.

urruti-miñez kantari

arrantzalea itxasoan.

Arrantzalea urduri

doa, gogor arraunean.

Noraño elduko ontziska

azken izarra itzaltzean?

        Mossèn Miquel Costa i Llobera Pollençan jaia zan 1854'o Epaillaren 5'gnean. Guraso andikien semea izanik, abade egin zan. «Líricas» deitu idaztia erderaz egin eban. Geiena, ostera, Mallorkako bere izkuntzaz idatzi eban. Katalan-izkuntzaren idazle punturengo,

        1885'gn. urtean «Poesies» izeneko idaztia argitaratu eban. Olerki orreitatik bat dozu au; beste bat, El Pi de Formentor, oso ezaguna da erdal itzulpenean.