Euskal baserriak

Basarri

Euskal baserri aintzagarriak

gure onarri lerdenak.        

Zugaitz mardulen babes gozoan

irriparrezka daudenak.

Gure izkuntzaren gordetzallerik

bikañen eta sendoenak.

Zuentzat dira nigan jaiotzen

diran bertsorik onenak.

Gure oituren ispillu garbi

oraindik zuek zerate.

Ala izatea komeni zaigu,

mundua mundu dan arte!

Ai, arrazaren mendu gordiña

barrunbe aiek daukate.

Euskal baserri maite, laztanak,

arren, zutikan zaudete.

Zaudete txuri ta irripartsu,

zaudete goitan bakarti,

or jaio ziran zarrak bezala

launari otoizka beti.

Pakearen da zorionaren

atsedenezko barruti,

errietako naspil: zarata

bildugarritik urruti.

O kaletarrak! txapela erantzi

iñoiz mendira joatean;

baserri zabal urtez jantziak

aurrez aurre ikustean.

Nik bildur gabe esan nezake,

deadar gozo batean,

Euskal arrazik ezta galduko

baserritik dan artean.

Baserritatik dute suztraya

damazkigun abizenak;

baserritatik iturburua

erri askoren izenak.

Baserrietan sortuak dira

izar dizdiratsuenak,

Euskalerria zerutaraño

jaso diguten gizonak.

Soro ta zelaiz inguratuta

begoz, begoz dizdiratsu,

zerutar intzak busti goizean,

eguardian eguzkitsu.

Gure asaben seaskak dira,

Jauna, zuk ongi dakizu,

Zure maitasun azken gabeaz,

Jauna, bedeinka itzazu.

Zarautz-Urrilla-1946