Itz Neurtuz
Basurko zanari
Olabeaga'tar I-F.S.C.
Bidaso ertz-ertzian dagon Ondarrabi
orain ta beti izandu da loretegi.
Erria txukun,
giroa bigun.
Ez da arrigarri
sortu ba-ditu asko ta on bertsolari.
Egun Basurko zana degu gogoratzen,
olerkari pizkorra paz-pozik goratzen.
Gure bertsotan,
gure kantetan,
goi-goietan jartzen,
kristau zintzo ta euskaldun jatorra bai-zen.
Etxe txuri-alai bat zelaien erdian,
sagasti, arta-soro, iratze artian.
Antxe jaio zen
goiz gozo baten
euskaldun kabian
Ondarrabi erriko baserri batian.
Zeruko eguzki dizditsu beruakin
dirade azten loretxoak egunakin.
Batzuek zuri,
bestetsu gorri.
Oiek guziekin
azi zen ume pake eztitsuarekin.
Guadalupe-ko Ama onak zuen zaitu.
Bere kerizpe gozoan anima ondu.
Kristau fede-dun,
beti euskaldun
emen zen agertu;
loietan etzun iñoiz biotzik zikindu.
Bizitzaren itxaso latzan murgildu zen;
aroztegin Irun-en ikusi genuen.
Langille zintzo,
on-ona oso,
danak maite zuten.
Lan da lan egin bear bizi nai ba-zuen.
Korrokotz karrikan zun bere lantegia;
aurrian baratzatxoa lorez betia.
Goian bizitza
apain, pollita;
barruan pakia.
Zoriontsu bizi zen gure langillia.
Ipar aize otza basoan txistulari;
itxasoko uiñak indar orrokalari.
Zeru urdiñak,
goiko izarrak,
ibai ta belardi,
danak egin zuten Basurko bertsolari.
Baso-txoria goizetikan da abeslari,
txorrotxio eztitsuz alaitzen du izadi.
Euskal-errian,
zabal guzian,
aitu zen ozengi,
Basurko-ren olerki jator ta ugari.
Lur bedeinkatu ontan egin zitun zañak;
sakon-sakon, mamiraño sartu erroak.
Gure izkuntza
garbi-garbia,
baserri, oiturak,
bertso pollitenetan jarri zitun danak.
Zerua laño beltzez illundu zitzaigun;
anai burruka gogorra ekarri zigun.
Urantzu laga,
beste aldera,
miñ-negarrez jo zun.
Euskal-txoria arkitu zen benetan illun.
Euskal-anaiak topatu zitun Urruñen;
bere laguntzakin Basurko poztu zuten.
Berriz kantari
genun ikusi,
biotzak alaitzen,
Goiko-Jauna-gan uste osoa ipintzen.
Pozez zoratzen biurtu zen Irun-era,
Euskal zaletasuna gartsu zabaltzera.
Bertsuak egin;
su berdiñakin
agertzen zen bera,
egiñalak egiñez ta beti aurrera.
Egunak bere du gaua, udak negua;
bizitzak ere ba-digu azken amaia.
Jesus jaio zan
egun ber-beran
izan zun saria
Zeruan Basurko-k, zorionez betia.
Euskal-erri, Ama maite, negar egizu,
naigabez ziñan, samiñ berria gaur dezu!
Joan da Basurko!
Beti-betiko
Euskerak du galdu
bere txori abeslari eta maitetsu
Joan zaigu betiko bertsolari maitea!
Berak leialtsu barraitu zuen azia
ugaldu dedin,
guk ere berdiñ
ekin al guzia.
Euskerak gorde ditzan gogo ta bizia!
|