—Itz-Neurtuz—

Udazken-arnasak

Muxika'tar Luis M. (Sakramentinua)

Billutsik zegon bai pagadia

makur ta uda-min;

zugatz adarrak goiruntz ixilki

otoika zirudin

Jainkoari zegola ager naiaz

bizi aren samin!...

Kir-kir orbel tartean kirkilla

biotz-min kantari,

argiro zesaidan bai agurtutzen

bai udazkenari

azken eresi xamur aiegaz

zala beraz ari.

Ekaitz zoroak jira nasian

zugatzetan txistu

negarti-ittun ta ots latz zegin

orru eta marru

zurrunbilloak irentsi naiaz

zeru eta mundu.

Ekaitz mende or-ona orbelak

zoroki zebiltzen,

itxumustun norage gizonak

burruka alkarren

leian ibilli oi diran

era ta moduen.

Ittun eresiño bat berriro

da noski entzuten,

txoriñoa goiko adarraren

puntatxoaren punten,

txio ta txio zorrotzez, nere

biotza zauritzen!...

Xamurki baña dio biotzak

ixillik galdetzen

— «Aizak txoriño pii aiñ tristez,

nola nauk mintzen...?

— «A! Kabirik ez baidut», illun dit

berak erantzuten.

Mendien zear erio-kutsu

nunnai nabari;

maldaetako sagastietan

azken-igali

ardan billuts artean bakanka

daude igeri.

Tristuraren iario basoak.

Oro dar-dar illoits,

paga usoak bira-bira iges

egoaldera goiz,

ta gero din-dandun... danga-ots

ittun, noizean-noiz.