—Itz Neurtuz—

Biozkadak

Olabeaga'tar Iñaki

Zimaur zikin-kiratsuz betea

zauden, ene ludi kutuna!

Lore eder usaintsuz apaindua

zakust, arantz zorrotz dituna.

Goratu, margo dizdikor zugan

erne, edatu dituan Jauna!

Arnas lagun zerutar zaitut

lore eder lilluragarri

Bide aldapatsu malkarretan

neke guztien aringarri.

Zu gabe, zerk lezake asetu

biotzaren gose, egarri?

«Zergaitik, diozu, illobiruntz

ain arin zuzendu bizitza?

Zergaitik biziki irrikatu

etorriko dan eriotza?

Bide ertzian eseri gaitezen,

emen alperrik bai gabiltza!»

Eraman bear degun bidea

Aldunak lorez betetzen du.

Illobi zuriak lili txortaz

laztanki apaintzen ditugu.

Ara, negar-erri garratz onek

itxaropen gozoak ditu.

Ene biotz zimel igartua,

len odol beroz txit gorria!

Amets-zoro lilluragarrien

iturri gozo, leun kabia

Gaur otz-illun zaitut; ager zera

sutzar errautsez estalia.

Piztu txingi ia itzalia;

bizi-bizitu argi illa;

ez itzungi zuzi diztikorra;

gorde amets eztitsu pilla.

Arrats-eguzkiak margo biziz

gorritzen du laño naspilla.

Ba zoaz, noski, zure amaira,

eguzkia lez sartaldera...

Begira oni su-gar tartean,

emeki murgil odei bera.

Zu ere, Jauna gartsu maitatuz,

zoaz gozaro betiera.